Τις πεταλουδίτσες! Είναι άκακες, είναι πανέμορφες, είναι τόσο γλυκές που πέφτεις σε κατάθλιψη άμα αναλογιστείς το σύντομο της ζωής τους. Προσωπικά, τις θεωρώ ένα ακόμη θαύμα τις φύσης, καθώς από κακάσχημη κάμπια, μετατρέπεται σε χρυσαλίδα για να βγει πια από το κουκούλι σαν μια εκπληκτική πεταλούδα! Μπορώ να την παρτακολουθώ με τις ώρες να πετάει από λουλούδι σε λουλούδι και να σκέφτομαι ότι είναι τυχερή γιατί είναι πεταλούδα και δεν καταλαβαίνει πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω της. Γενικώς μακαρίζω τα ιπτάμενα όντα, μιας και τα θεωρώ πολύ πιο ελεύθερα κι ανέμελα σε σχέση με αυτά που πατούν στην γη ή με τα όντα που ζουν σε νερά και θάλασσες (αυτά τα θεωρώ εντελώς άτυχα). Τι να κάνεις όντα είναι, ούτε συναίσθηση της τύχης, ούτε της ατυχίας έχουν! Εμείς είμαστε απαράδεκτοι που δεν εκτιμούμε τα διαμάντια που μας χαρίζει η φύση και μας είναι αδύνατον να τα εισπράξουμε και να τα κατανοήσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου