Λατρεύω...

       Το πιπέρι. Κόκκινο, μαύρο, πορτοκαλί, άσπρο, πράσινο, δεν με ενοχλεί, αρκεί να είναι πιπέρι! Είναι αυτή η αψιά του μυρωδιά και γεύση που το καθιστά ακαταμάχητο για την όσφρηση και προκλητικό για την γλώσσα! Το επιλέγω για τα πάντα. Είναι δυστύχημα που δεν μπαίνει στα γλυκά, αλλά δεν με πειράζει! Βολεύομαι στην πίτσα, τις σούπες, τα μακαρόνια, τα γεμιστά, τα ψητά, το κακάο ή το τσάι και οπουδήποτε μου υπαγορεύουν οι αισθήσεις. Στον καφέ δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, γιατί είναι μια άλλη ξεχωριστή λατρεία, οπότε δεν έχω τολμήσει να παντρέψω δυο λατρείες μαζί. Μπορεί να ισούται με απέχθεια κι αυτό θα μου στοιχίσει τρομερά. Ας είναι...

Τα σκέφτομαι σε έναν ωραίο μύλο και ήδη νιώθω την μυρωδιά να ξεχύνεται...