Albert Buss - Al Andalus

         Μαγδαληνούλες όλου του κόσμου Χρόνια μας Πολλά, Καλά, Υγιή και Ευτυχή. Σε όποια εκδοχή κι αν είναι αυτό το όνομα είναι γλυκύτατο κι όμορφο, οπότε εύχομαι διεθνώς σε κάθε Madeleine, Magdalena ή όπως αλλιώς Happy Name Day! Να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην πολυαγαπημένη μας δασκάλα Oriental που μας σύστησε αυτό το κομμάτι, όπως και την πιο fusion εκδοχή του orientlal με flamenco. Το κομμάτι αποδείχθηκε υπέρ-αγαπημένο και γι'αυτό το επέλεξα για την σημερινή μέρα παρόλο που η λίστα με τα αγαπημένα χάνεται στο άπειρο καθώς δεν έχει τελειωμό!

Τυχαίες Απορίες (part 8)

       Μπορεί να είναι καλοκαιράκι και να νεκρώνει από λίγο έως πολύ η ικανότητα σκέψης και αντίληψης, οι απορίες, όμως, δεν παύουν να είναι απορίες όσο βλακώδεις κι αν είναι, επομένως έχουμε και λέμε:
       Απορία Νο1: Γιατί αποτελεί παιδικό όνειρο-επάγγελμα, στα αγοράκια, ο αστροναύτης; Να υποθέσω ότι φαντάζει φαντασμαγορικά ασύλληπτο; Εξωπραγματικό; Κοσμογονικό; Χαώδες; Και πάλι, είναι σε θέση ένα παιδάκι να αντιληφθεί κάτι τόσο πέρα από τα συνηθισμένα; Εκτός κι αν εξιτάρεται από την στολή και από τον τρόπο που ουσιαστικά πετάνε οι αστροναύτες λόγω έλλειψης βαρύτητας. Την απάντηση "ποδοσφαιριστής" την καταλαβαίνω. Είναι μπάλα, γήπεδο, άθλημα, μπορεί να έχει και κάποια προσωπικά ινδάλματα. Οδηγός Formula1 το κατανοώ εξίσου. Αυτοκίνητα, ταχύτητα, άνοιγμα champagne στο τέλος. Όλα αυτά είναι πιο απτά! Αυτός ο αστροναύτης με απασχολεί εδώ και χρόνια! Χρειάζομαι βοήθεια!
       Απορία Νο2: Γιατί ο άνθρωπος πάτησε μια φορά στο φεγγάρι κι έξω από την πόρτα; Πάτησε σε εποχές που τεχνολογικά ήταν πιο δύσκολο και κολλάει στο τώρα; Δεν πιστεύω ότι είναι οικονομικό το ζήτημα. Το εγχείρημα δεν ήταν ούτε τότε φθηνό. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες ξοδεύουν πολλά περισσότερα για μεταγραφές παικτών. Στο σήμερα θα οφείλαμε να έχουμε εξελιχθεί τόσο ώστε να έχουμε εβδομαδιαίως βαν που θα φεύγουν για φεγγάρι. " Πού θα πας φέτος διακοπές"- "Α, φέτος έχουμε κλείσει θέση για φεγγάρι! Μοναδική εμπειρία, θα επιτρέπονται κάμερες και φωτογραφικές, οπότε θα σου φέρω υλικό". Τουτέστιν θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί σε εξωτικό προορισμό διακοπών και, γιατί όχι, να αναθέσουν την ανοικοδόμηση σε Έλληνες, να χτίσουν κάθε εκατοστό του φεγγαριού με κακόγουστα κτίρια και στις πυλωτές να δοθούν άδειες για βενζινάδικα, να ανατινάξουμε και το φεγγάρι να ησυχάσουμε...! Χμ, food for thought...
       Απορία Νο3: Από τα αγαπημένα παιχνίδια στα οποία ανέβαινα μικρή στο λούνα παρκ και θα μπορούσα και τώρα να ανέβω με μεγάλη μου χαρά, ήταν και είναι η 'μπαλαρίνα'! Γιατί, όμως, η 'μπαλαρίνα'  λέγεται πράγματι έτσι ενώ δεν μοιάζει σε τίποτα με μπαλαρίνα;;;; Με σπανιόλα χορεύτρια, ναι! Με χορεύτρια 'καν-καν', ναι! Αυτό είναι! 'Καν-Καν' έπρεπε να το λέμε. Γιατί και πώς επικράτησε η ονομασία 'μπαλαρίνα'; Τι παρασκήνιο υπάρχει; Εγώ πότε θα το μάθω; Ζητάω και πάλι βοήθεια!
      Φεγγαροχτυπημένες και διαστημόπληκτες απορίες μεν καμιά απορία δεν είναι προς χλευασμό δε!

That's all folks!!! See you around! Πάω να δροσιστώ η γυναίκα!

Το όνειρο κάθε πιτσιρικά σε εικόνες....

Άπλα για χτίσιμο...Η χαρά του εργολάβου!


Tην λες μπαλαρίνα τώρα αυτήν; Εγώ αλλιώς τα έχω ταξινομημένα στο μυαλό μου!

Αχ, Flamenco Flamenco, γιατί να είσαι τόσο ωραίο Flamenco...!

       Με ιδιαίτερη χαρά  παρακολούθησα την Τετάρτη 28-06, το Ισπανικό μπαλέτο "Bravo Flamenco", του οποίου διευθυντής και χορογράφος είναι ο Juan Antonio de los Reyes. 'Ότι δεν τον γνώριζα, δεν τον γνώριζα αλλά να είναι καλά το Διαδίκτυο που βρίσκεις τα πάντα. Μεγάλη η ιστορία του, χορεύει εδώ και δεκαετίες ολόκληρες, δίνει παραστάσεις σε όλο τον κόσμο και κάνει άλλα τόσα workshops παγκοσμίως.
       Για να πάρω τα πράγματα από την αρχή, τρεις ήταν οι παραστάσεις που δόθηκαν στην Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Κήπου. Το θέατρο αυτό μού αρέσει ιδιαιτέρως γιατί είναι συμμαζεμένο κι ενώ βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, ουσιαστικά αφήνεις εκτός τα πάντα. Την κίνηση, τα φανάρια, τις κόρνες -για τις σειρήνες κάποιου ασθενοφόρου ή αστυνομικού οχήματος, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Κάτι θα ακούσεις αλλά χωρίς να αποσπαστεί τραγικά η προσοχή σου από αυτό που βλέπεις-. Εκείνη την βραδιά είχε ένα πολύ όμορφο φεγγάρι κι έναν εξίσου μαγευτικό ουρανό και φυσικά αρκετή ζέστη για να νιώθεις αρκετά κολλώδης, κάτι που δεν με ξετρελαίνει πολύ αυτήν την εποχή. Αυτό, όμως, είναι πταίσμα.
       Η παράσταση ξεκίνησε γύρω στις 9.25 και το μοναδικό διάλειμμα, ήρθε στις 10.05. Στην αρχή παραξενεύτηκα γιατί θεώρησα πως η διάρκειά της θα είναι μάλλον σύντομη. Μέγα λάθος!!! Το πρώτο μέρος ήταν απλά η προθέρμανση καθώς στο δεύτερο τα έδωσαν όλα. Δεν ήταν μόνο οι ομαδικές χορογραφίες αλλά και οι solo που έχυσαν τόσο ιδρώτα και έδωσαν ρέστα...έτσι απλά. Σαν να μην χόρευαν αλλά πετούσαν.
       Δεν ήταν μόνο η δύναμη του χορού. Ήταν και η ζωντανή μουσική που συνόδεψε σχεδόν όλες τις χορογραφίες. Ο κιθαρίστας ήταν αυτό που λέμε gitano corazon (sorry αλλά έχω ένσημα από την εργασία μου πάνω σε τόσες λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες). H τραγουδίστρια απλά ανατριχιαστική. Τι φωνή, τι εκφραστικότητα, επίσης με ωραίες flamenco ικανότητες, τις οποίες κάποια στιγμή ξεδίπλωσε γι' αυτό είμαι σε θέση να το πω. Ο τρίτος της μουσικής κομπανίας ήταν πιο ήπιων τόνων αλλά πάντα με εξαιρετική διάθεση και χαμόγελο!
       Εναλλασσόμενα κοστούμια, χρώματα, σχέδια, απίστευτη δύναμη και ταχύτητα στο σώμα και φυσικά στα πόδια. Δεν γνωρίζω flamenco. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι θα ήθελα να σηκωθώ να χορέψω χωρίς τεχνική, χωρίς γνώσεις απλά με την ίδια χαρά που είχαν όλοι οι χορευτές! Την χαρά και το πάθος μπορούσαν πανεύκολα να σου τα μεταδώσουν!
       Να πω κι ένα συγχαρητήρια σε μια κοπελίτσα που, απ'όσο κατάλαβα, μπορεί να ήταν η παρθενική της εμφάνιση σε περιοδεία, γιατί στις ομαδικές χορογραφίες κοιτούσε να δει τι κάνουν οι διπλανές της, κοιτούσε αρκετά στο έδαφος αλλά μόλις έφτασε η στιγμή που χόρευε ολομόναχη μεταμορφωνόταν σε κύκνο και δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από καμιά άλλη χορεύτρια.
       Είθε να βλέπουμε περισσότερα τέτοια θεάματα, κουλτούρες, χορούς, μουσικές...! Οι ορίζοντές μας πρέπει πάντα να ανοίγουν μπροστά μας...!

Η εικονιζόμενη είναι η Soledad Gomez, βαρύ πυροβολικό και παλιά καραβάνα του μπαλέτου που έδωσε κάτι πέρα από την ψυχή της στην σκηνή!