Φάκελος Ξενοδόχα
Χαρακτηριστικά Προσώπου: Νυφίτσα εξ ολοκλήρου (χωρίς προσμίξεις)
Αντιπροσωπευτικά λήμματα από το λεξικό: Παραδόπιστη, Φθτηνιάρα, Κακόψυχη
Περιγραφή που επικυρώνει τα άνωθεν
Στην πρώτη μας συνάντηση, παρόλο που χαιρέτησα, δεν έλαβα πίσω κάποιον χαιρετισμό, έστω και προσχηματικά, καθώς ήταν απασχολημένη με το να με βγάλει μια ολόσωμη ακτινογραφία με το διαπεραστικό βλέμμα της -κατά πώς νόμιζε και η ίδια "ψαρωτικό"-. Αρκέστηκε μόνο να ρωτήσει εάν είμαι παντρεμένη και στην θετική απάντηση που εισέπραξε, σχολίασε το ελεεινό "Στο επάγγελμά μας φροντίζουμε να κάνουμε παιδί με την λήξη της saison"! Από αυτό το σημείο κι έπειτα ήμουν βεβαία πως με αυτό το όρνεο δεν θα τα πάμε καθόλου μα καθόλου καλά!
Βασικό μέλημά της ήταν η "εύρυθμη" λειτουργία του super market, δηλαδή το απόλυτο ό,τι να 'ναι. Ξαφνικά ξύπνησε κι αυτή από λάθος πλευρό (οικογενειακό τους είναι) κι αποφάσισε πως ό,τι αγοράζουμε χονδρικής μέχρι 5 ευρώ, θα ήταν εκπληκτικά υπέροχο, να του διπλασιάσουμε την τιμή. Αυτό σημαίνει πως τα προϊόντα του μισού και βάλε καταστήματος, έπρεπε να αλλαχθούν στην τιμή. Μάς ήρθε ανησυχητικά καλοπροαίρετη τονίζοντάς μας minimum εξάκις, πως δεν είναι ανάγκη να βιαστούμε και μπορούμε να το κάνουμε με την ησυχία μας. Να υπογραμμίσω πως το φιρμάνι μάς ήρθε στις 5 το απόγευμα!
Πουρνό, πουρνό την άλλη μέρα το πρωί, αντελήφθην πως ξύπνησε από το άλλο, το στραβό το πλευρό. Κατέφθασε στις 8 και εξενευρίσθη η αφεντιά της που δεν ήταν όλα έτοιμα. "Άντε ακόμα; Τι κάνετε; Πρέπει να βιαστείτε για να αρχίσουμε να πουλάμε"! Τον κακό της τον φλάρο, καθώς τα σοκολατοειδή είχαν μια κατακόρυφη πτώση στις πωλήσεις. Πολύ λογικό το βρήκα, αφού παραδιπλανό κατάστημα είχε ανταγωνιστικότερες τιμές και ακόμα και οι πελάτες του ξενοδοχείου μας ερχόντουσαν με σακούλες του γείτονα. Δεν της πολυάρεσε, αλλά για να μην παραδεχτεί ότι είναι ηλίθια, καθόταν και μας ρωτούσε γιατί αγοράζουν από δίπλα! ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;;;;;
Εκ γενετής ανόητη, πίστευε πως άμα πίνει γάλα 2% και σαβουριάζοντας συγχρόνως ό,τι βρίσκεται μπροστά της, θα αδυνατίσει! Δεν ήταν μόνο το ανάστημά της κάμποσο! Είχε κάποια στρέμματα λίπους με αποτέλεσμα να δείχνει εις διπλούν κάμποση. Μακριά από εμένα η σκέψη να χλευάσω έναν άνθρωπο που προσπαθεί να χάσει κιλά, που έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, μια νόσο! Αυτά δεν τα σχολιάζω ποτέ κι ούτε στάθηκα ποτέ μου σε εξωτερική εμφάνιση. Η συγκεκριμένη, όμως, δεν είχε ούτε ιερό, ούτε όσιο και θα σας εξηγήσω παρακάτω!
Επιστρέφω στο γάλα 2% το οποίο έπρεπε απαραιτήτως να διαθέτει το ψυγείο, γιατί έπρεπε να προσέξει καλοκαιριάτικα την σιλουέτα της (πότε ακριβώς να κάνω εμετό). Όχι! Το γάλα δεν θα τραβιόταν να το πάρει από συμβατικό supermarket. Μόνο από το δικό της, στο οποίο είχαμε διπλασιάσει -κατ'εντολήν της- την τιμή, αλλά επειδή μόνοι τους κανονίζαν τις εκπτώσεις, πίστευε ότι το παίρνει πιο φθηνά. Η αλήθεια είναι ότι το έπαιρνε ακριβότερο και από τέτοια γερολαδού δεν περίμενα κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ με την τρικυμία που βρίσκεται σε εξέλιξη σε κάθε εγκέφαλο!
Το μεγάλο σκηνικό προς το πρόσωπό μου έγινε μια ωραία πρωία στο pick της saison, όταν ήρθε ένας ευγενέστατος κύριος που πήρε πολλές κούτες τσιγάρα κάνοντας έναν λογαριασμό των 190 ευρώ περίπου. Σαν κοινωνικοοικονομικό σχόλιο να πω πως τα τσιγάρα της Ελλάδας φαίνονται πολύ φθηνότερα στους δυτικοευρωπαίους γι'αυτό αγόραζαν πολλά, εν αντιθέσει με τους Ρώσους που τα δικά μας τα έβρισκαν εξαιρετικά ακριβά, αφού στις χώρες τους δεν κόστιζαν πέραν των 2-2,5 ευρώ (και πολύ είπα), τουλάχιστον τότε.
Ως εκ τούτου και εφόσον είχα μια διαδικασία μέχρι να τα σημειώσω και να τα χτυπήσω στην μηχανή, δημιουργήθηκε μια φυσιολογική ουρά που δεν με άγχωσε αφού καθένας είχε ελάχιστα πραγματάκια και θα τελείωνα εύκολα. Έλα που ήρθε το όρνεο, που δεν της άρεσε η εικόνα της ουράς! Κάθισε στην γωνία κατακεραυνώνοντάς με με το ξερολίστικο βλέμμα της και καπνίζοντας το άθλιο ηλεκτρονικό τσιγάρο της. Μόλις καθάρισε η ουρά, μείναμε εγώ κι αυτή σε έξαλλη κατάσταση: -Γιατί δεν εξυπηρέτησες πρώτα τους υπόλοιπους και μετά αυτόν;
-Γιατί αυτός ήρθε πρώτος και δεν θα άφηνα λογαριασμό 190 ευρώ για 5ευρα"
Εκεί λίγο κόλλησε, γιατί γενικώς στο άκουσμα χρημάτων κάτι πάθαινε. Κάτι σε αγαλμοποίηση...Έβγαιναν τα ευρώ στα μάτια της, όπως τα δολάρια στον θείο Scrooge McDuck. Έτσι ήρθε να με αποτελειώσει με τα εξής...
-Δεν μού άρεσε η φάτσα του! Τον ξέρεις;;;
-Από πού να τον ξέρω;;
-Κι αν σού έδωσε πλαστά;; Ε;;Τα έλεγξες;;
-Ναι, τα έλεγξα (με το γνωστό- τρίβω με νύχι στο γνωστό σημείο-), αν και δεν έχουμε μηχάνημα (και πράγματι δεν είχαμε)
Εκεί έκανε πίσω! Η προϊσταμένη (άλλη σουπιά κι αυτή) κοιτούσε σαν χεσμένη ενώ η συνάδελφός μου μού έκαμνε πίσω από τον διάδρομο thumbs up, γιατί δεν λύγισα, δεν κοκκίνισα, δεν έκλαψα, δεν έμεινα βουβή. Παρέμεινε κάμποση ώρα, όπου δεν γύρισα να την κοιτάξω ούτε κι όταν μού απηύθυνε τον λόγο. Περίμενα να φύγει και το όρνεο και η σουπιά που προανέφερα, για να ξεσπάσω και που τελικά με παρηγόρησαν η συνάδελφός μου κι ένα συμπαθέστατο νεαρό ζευγάρι Ολλανδών!
Από εκείνη την στιγμή κι έπειτα η επικοινωνία από πλευράς μου ήταν μονολεκτική στις όποιες ηλίθιες ερωτήσεις της κι απλά το έπαιξα και πολύ large και καταδεκτική όταν την χαιρέτισα τυπικά στο κλείσιμο! Και πολύ μεγάλη παραχώρηση έκανα!
Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο τέλος, που νόμιζα πως πλάκα μού έκαμναν τα κορίτσια, να, όμως, που ήταν πραγματικότητα και συνειδητοποίησα γιατί ήταν σαχλή και ταυτοχρόνως με πολλά εκτάρια λίπους πάνω της, απλά από επιλογή!
Η πληροφορία που ήρθε πρώτη πρώτη στα αυτιά μου ήταν πως στα κλεισίματα ζητάει να τις μαζέψουν σε τεράστιες σακούλες σκουπιδιών τα εναπομείναντα πατατάκια και σοκολάτες με ημερομηνία λήξης μέχρι και τις 31/12. Ενημερώθηκα πως τα παίρνει σπίτι της, για να τρώει τουλάχιστον τους μισούς μήνες πριν τα επόμενα ανοίγματα όπου θα μπορεί και πάλι να κατασπαράξει ότι βρει μπροστά της σε χοληστερίνη και τριγλυκερίδια!
Οι εντολές ήταν και πάλι οι ίδιες! Γεμίστε σακούλες να φάει ο Κθούλου ή αλλιώς release the Kraken! Και όντως το Kraken ξαμολήθηκε! Όταν η διευθύντρια (αυτή ήταν πολύ εντάξει γυναίκα!) πρότεινε να μοιραστούν σε όλους τους υπαλλήλους, η προϊσταμένη μας -η σουπιά που προανέφερα- έδωσε στεγνά την πρόταση της διευθύντριας στο όρνεο, η οποία εξενευρίσθη σφόδρα για μια ακόμα φορά και γκάριζε δια τηλεφώνου πως τα πατατοσοκολατοειδή είναι δικά της και κανείς δεν θα της τα πάρει. Και τα ήθελε ΤΩΡΑ δίπλα της, να τα πάρει σπίτι της! Ίσως στο σπίτι να τους έλεγε και νανουρίσματα και να κοιμόντουσαν όλοι μαζί αγαπησιάρικα στο κρεβατάκι της- όχι το παίρνω πίσω, στην κρεβατάρα της-. Δεν ξέρω ποια ήταν η vizioζικη σχέση που είχε αυτή και τα δρακουλίνια, πάντως κάτι πολύ νοσηρό συνέβαινε μεταξύ τους, που άπτεται της ψυχιατρικής. Αυτό δεν είναι δικός μου τομέας!
Δικός μου τομέας είναι να κρίνω και κατακρίνω πως δεν χαλάλισε 20, 50, 100 αναθεματισμένες συσκευασίες στους ανθρώπους, που σε τελική ανάλυση για λογαριασμό της δούλεψαν και ξεποδαριάστηκαν τόσους μήνες!
Οι ίδιες πληροφορίες επιβεβαίωσαν πως κι αυτή κάνει σαν να μην γνωρίζει στο δρόμο τους πρώην υπαλλήλους της. Εννοείται πως, αν έπεφτα ποτέ πάνω της, θα έκανα σαν να μην υπάρχει!
Και είμαι σίγουρη ότι θα έκανε κι αυτή το ίδιο!
Χαρακτηριστικά Προσώπου: Νυφίτσα εξ ολοκλήρου (χωρίς προσμίξεις)
Αντιπροσωπευτικά λήμματα από το λεξικό: Παραδόπιστη, Φθτηνιάρα, Κακόψυχη
Περιγραφή που επικυρώνει τα άνωθεν
Στην πρώτη μας συνάντηση, παρόλο που χαιρέτησα, δεν έλαβα πίσω κάποιον χαιρετισμό, έστω και προσχηματικά, καθώς ήταν απασχολημένη με το να με βγάλει μια ολόσωμη ακτινογραφία με το διαπεραστικό βλέμμα της -κατά πώς νόμιζε και η ίδια "ψαρωτικό"-. Αρκέστηκε μόνο να ρωτήσει εάν είμαι παντρεμένη και στην θετική απάντηση που εισέπραξε, σχολίασε το ελεεινό "Στο επάγγελμά μας φροντίζουμε να κάνουμε παιδί με την λήξη της saison"! Από αυτό το σημείο κι έπειτα ήμουν βεβαία πως με αυτό το όρνεο δεν θα τα πάμε καθόλου μα καθόλου καλά!
Βασικό μέλημά της ήταν η "εύρυθμη" λειτουργία του super market, δηλαδή το απόλυτο ό,τι να 'ναι. Ξαφνικά ξύπνησε κι αυτή από λάθος πλευρό (οικογενειακό τους είναι) κι αποφάσισε πως ό,τι αγοράζουμε χονδρικής μέχρι 5 ευρώ, θα ήταν εκπληκτικά υπέροχο, να του διπλασιάσουμε την τιμή. Αυτό σημαίνει πως τα προϊόντα του μισού και βάλε καταστήματος, έπρεπε να αλλαχθούν στην τιμή. Μάς ήρθε ανησυχητικά καλοπροαίρετη τονίζοντάς μας minimum εξάκις, πως δεν είναι ανάγκη να βιαστούμε και μπορούμε να το κάνουμε με την ησυχία μας. Να υπογραμμίσω πως το φιρμάνι μάς ήρθε στις 5 το απόγευμα!
Πουρνό, πουρνό την άλλη μέρα το πρωί, αντελήφθην πως ξύπνησε από το άλλο, το στραβό το πλευρό. Κατέφθασε στις 8 και εξενευρίσθη η αφεντιά της που δεν ήταν όλα έτοιμα. "Άντε ακόμα; Τι κάνετε; Πρέπει να βιαστείτε για να αρχίσουμε να πουλάμε"! Τον κακό της τον φλάρο, καθώς τα σοκολατοειδή είχαν μια κατακόρυφη πτώση στις πωλήσεις. Πολύ λογικό το βρήκα, αφού παραδιπλανό κατάστημα είχε ανταγωνιστικότερες τιμές και ακόμα και οι πελάτες του ξενοδοχείου μας ερχόντουσαν με σακούλες του γείτονα. Δεν της πολυάρεσε, αλλά για να μην παραδεχτεί ότι είναι ηλίθια, καθόταν και μας ρωτούσε γιατί αγοράζουν από δίπλα! ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;;;;;
Εκ γενετής ανόητη, πίστευε πως άμα πίνει γάλα 2% και σαβουριάζοντας συγχρόνως ό,τι βρίσκεται μπροστά της, θα αδυνατίσει! Δεν ήταν μόνο το ανάστημά της κάμποσο! Είχε κάποια στρέμματα λίπους με αποτέλεσμα να δείχνει εις διπλούν κάμποση. Μακριά από εμένα η σκέψη να χλευάσω έναν άνθρωπο που προσπαθεί να χάσει κιλά, που έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, μια νόσο! Αυτά δεν τα σχολιάζω ποτέ κι ούτε στάθηκα ποτέ μου σε εξωτερική εμφάνιση. Η συγκεκριμένη, όμως, δεν είχε ούτε ιερό, ούτε όσιο και θα σας εξηγήσω παρακάτω!
Επιστρέφω στο γάλα 2% το οποίο έπρεπε απαραιτήτως να διαθέτει το ψυγείο, γιατί έπρεπε να προσέξει καλοκαιριάτικα την σιλουέτα της (πότε ακριβώς να κάνω εμετό). Όχι! Το γάλα δεν θα τραβιόταν να το πάρει από συμβατικό supermarket. Μόνο από το δικό της, στο οποίο είχαμε διπλασιάσει -κατ'εντολήν της- την τιμή, αλλά επειδή μόνοι τους κανονίζαν τις εκπτώσεις, πίστευε ότι το παίρνει πιο φθηνά. Η αλήθεια είναι ότι το έπαιρνε ακριβότερο και από τέτοια γερολαδού δεν περίμενα κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ με την τρικυμία που βρίσκεται σε εξέλιξη σε κάθε εγκέφαλο!
Το μεγάλο σκηνικό προς το πρόσωπό μου έγινε μια ωραία πρωία στο pick της saison, όταν ήρθε ένας ευγενέστατος κύριος που πήρε πολλές κούτες τσιγάρα κάνοντας έναν λογαριασμό των 190 ευρώ περίπου. Σαν κοινωνικοοικονομικό σχόλιο να πω πως τα τσιγάρα της Ελλάδας φαίνονται πολύ φθηνότερα στους δυτικοευρωπαίους γι'αυτό αγόραζαν πολλά, εν αντιθέσει με τους Ρώσους που τα δικά μας τα έβρισκαν εξαιρετικά ακριβά, αφού στις χώρες τους δεν κόστιζαν πέραν των 2-2,5 ευρώ (και πολύ είπα), τουλάχιστον τότε.
Ως εκ τούτου και εφόσον είχα μια διαδικασία μέχρι να τα σημειώσω και να τα χτυπήσω στην μηχανή, δημιουργήθηκε μια φυσιολογική ουρά που δεν με άγχωσε αφού καθένας είχε ελάχιστα πραγματάκια και θα τελείωνα εύκολα. Έλα που ήρθε το όρνεο, που δεν της άρεσε η εικόνα της ουράς! Κάθισε στην γωνία κατακεραυνώνοντάς με με το ξερολίστικο βλέμμα της και καπνίζοντας το άθλιο ηλεκτρονικό τσιγάρο της. Μόλις καθάρισε η ουρά, μείναμε εγώ κι αυτή σε έξαλλη κατάσταση: -Γιατί δεν εξυπηρέτησες πρώτα τους υπόλοιπους και μετά αυτόν;
-Γιατί αυτός ήρθε πρώτος και δεν θα άφηνα λογαριασμό 190 ευρώ για 5ευρα"
Εκεί λίγο κόλλησε, γιατί γενικώς στο άκουσμα χρημάτων κάτι πάθαινε. Κάτι σε αγαλμοποίηση...Έβγαιναν τα ευρώ στα μάτια της, όπως τα δολάρια στον θείο Scrooge McDuck. Έτσι ήρθε να με αποτελειώσει με τα εξής...
-Δεν μού άρεσε η φάτσα του! Τον ξέρεις;;;
-Από πού να τον ξέρω;;
-Κι αν σού έδωσε πλαστά;; Ε;;Τα έλεγξες;;
-Ναι, τα έλεγξα (με το γνωστό- τρίβω με νύχι στο γνωστό σημείο-), αν και δεν έχουμε μηχάνημα (και πράγματι δεν είχαμε)
Εκεί έκανε πίσω! Η προϊσταμένη (άλλη σουπιά κι αυτή) κοιτούσε σαν χεσμένη ενώ η συνάδελφός μου μού έκαμνε πίσω από τον διάδρομο thumbs up, γιατί δεν λύγισα, δεν κοκκίνισα, δεν έκλαψα, δεν έμεινα βουβή. Παρέμεινε κάμποση ώρα, όπου δεν γύρισα να την κοιτάξω ούτε κι όταν μού απηύθυνε τον λόγο. Περίμενα να φύγει και το όρνεο και η σουπιά που προανέφερα, για να ξεσπάσω και που τελικά με παρηγόρησαν η συνάδελφός μου κι ένα συμπαθέστατο νεαρό ζευγάρι Ολλανδών!
Από εκείνη την στιγμή κι έπειτα η επικοινωνία από πλευράς μου ήταν μονολεκτική στις όποιες ηλίθιες ερωτήσεις της κι απλά το έπαιξα και πολύ large και καταδεκτική όταν την χαιρέτισα τυπικά στο κλείσιμο! Και πολύ μεγάλη παραχώρηση έκανα!
Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο τέλος, που νόμιζα πως πλάκα μού έκαμναν τα κορίτσια, να, όμως, που ήταν πραγματικότητα και συνειδητοποίησα γιατί ήταν σαχλή και ταυτοχρόνως με πολλά εκτάρια λίπους πάνω της, απλά από επιλογή!
Η πληροφορία που ήρθε πρώτη πρώτη στα αυτιά μου ήταν πως στα κλεισίματα ζητάει να τις μαζέψουν σε τεράστιες σακούλες σκουπιδιών τα εναπομείναντα πατατάκια και σοκολάτες με ημερομηνία λήξης μέχρι και τις 31/12. Ενημερώθηκα πως τα παίρνει σπίτι της, για να τρώει τουλάχιστον τους μισούς μήνες πριν τα επόμενα ανοίγματα όπου θα μπορεί και πάλι να κατασπαράξει ότι βρει μπροστά της σε χοληστερίνη και τριγλυκερίδια!
Οι εντολές ήταν και πάλι οι ίδιες! Γεμίστε σακούλες να φάει ο Κθούλου ή αλλιώς release the Kraken! Και όντως το Kraken ξαμολήθηκε! Όταν η διευθύντρια (αυτή ήταν πολύ εντάξει γυναίκα!) πρότεινε να μοιραστούν σε όλους τους υπαλλήλους, η προϊσταμένη μας -η σουπιά που προανέφερα- έδωσε στεγνά την πρόταση της διευθύντριας στο όρνεο, η οποία εξενευρίσθη σφόδρα για μια ακόμα φορά και γκάριζε δια τηλεφώνου πως τα πατατοσοκολατοειδή είναι δικά της και κανείς δεν θα της τα πάρει. Και τα ήθελε ΤΩΡΑ δίπλα της, να τα πάρει σπίτι της! Ίσως στο σπίτι να τους έλεγε και νανουρίσματα και να κοιμόντουσαν όλοι μαζί αγαπησιάρικα στο κρεβατάκι της- όχι το παίρνω πίσω, στην κρεβατάρα της-. Δεν ξέρω ποια ήταν η vizioζικη σχέση που είχε αυτή και τα δρακουλίνια, πάντως κάτι πολύ νοσηρό συνέβαινε μεταξύ τους, που άπτεται της ψυχιατρικής. Αυτό δεν είναι δικός μου τομέας!
Δικός μου τομέας είναι να κρίνω και κατακρίνω πως δεν χαλάλισε 20, 50, 100 αναθεματισμένες συσκευασίες στους ανθρώπους, που σε τελική ανάλυση για λογαριασμό της δούλεψαν και ξεποδαριάστηκαν τόσους μήνες!
Οι ίδιες πληροφορίες επιβεβαίωσαν πως κι αυτή κάνει σαν να μην γνωρίζει στο δρόμο τους πρώην υπαλλήλους της. Εννοείται πως, αν έπεφτα ποτέ πάνω της, θα έκανα σαν να μην υπάρχει!
Και είμαι σίγουρη ότι θα έκανε κι αυτή το ίδιο!
