Απεχθάνομαι...

            ....Κάτι αποκρουστικά, μακριά νύχια που χρησιμεύουν για κουταλάκια με τα οποία παίρνεις την ζάχαρη για να βάλεις στον καφέ (ή όποιος βάζει τελοσπάντων ζάχαρη στον καφέ), δηλαδή χρησιμεύουν για scoop προς το ελληνικότερον (ευθυμήσαμε πάλι)! Είναι άσχημα, είναι μικροβιοφορείς υψίστου κινδύνου και ουαί και γρατζουνιστείς από τέτοιο νύχι...Μπορεί μέχρι και αντιλυσσικό να χρειαστείς μαζί με όλα τα άλλα! Δεν ξέρω πώς μπορείς να κάνεις το ο,τιδήποτε με τέτοια νύχια, από το να πιάσεις κάτι μέχρι να πληκτρολογήσεις σε τηλέφωνο, όλα δυσχεραίνονται. Η εικόνα δε, όταν βγαίνει το τεχνητό νύχι από πάνω , είναι ελεεινή και τρισάθλια, δηλαδή από όπου κι αν το πιάσεις, οι μικροοργανισμοί και ο κακοφορμισμός καραδοκούν...Καλό καφέ ή καλή όρεξη...!


Εδώ, ένα μικροσκόπιο μπορεί να βγάλει λαυράκια!

Λατρεύω...

           ...Την κόρα σε πίτες, πίτσες, ψωμιά και λοιπά λαχταριστά ζυμαροειδή! Μέσα στην κόρα, ανακαλύπτω πάντα κάτι από την μαγεία της γης και της ευφυίας του ανθρώπου. Το σιτάρι ή το καλαμπόκι ή ό,τι άλλο που έμαθε ο άνθρωπος να καλλιεργεί και να το επεξεργάζεται μετέπειτα για να καταλήξει σε αλεύρι..Είναι η υγιής συνεργασία της αιώνιας και κυριολεκτικά παντοδύναμης Γαίας, με την καλή εξυπνάδα και μεταφορική παντοδυναμία του ανθρώπου που ψάχνει τον υποχρεωτικό τρόπο να επιβιώσει στους αιώνες. Μαζί με λίγο νερό, αυγά και μαγιά δημιουργεί αυτό το πάντρεμα που με ταξιδεύει σε χρόνους όπου δεν υπήρχε το παραπάνω αλλά ήταν εκτιμητέο το βασικό. Αυτή την σύνθεση σκέψεων και την αυθεντική νοστιμιά, την βρίσκω μόνο σε αυτό που θεωρείται περίσσευμα ή που πολλοί παραπετούν σαν άχρηστο...Άχρηστο και πρώτη ύλη δεν ταυτίζονται τουλάχιστον για την δική μου νόηση!