...Την κόρα σε πίτες, πίτσες, ψωμιά και λοιπά λαχταριστά ζυμαροειδή! Μέσα στην κόρα, ανακαλύπτω πάντα κάτι από την μαγεία της γης και της ευφυίας του ανθρώπου. Το σιτάρι ή το καλαμπόκι ή ό,τι άλλο που έμαθε ο άνθρωπος να καλλιεργεί και να το επεξεργάζεται μετέπειτα για να καταλήξει σε αλεύρι..Είναι η υγιής συνεργασία της αιώνιας και κυριολεκτικά παντοδύναμης Γαίας, με την καλή εξυπνάδα και μεταφορική παντοδυναμία του ανθρώπου που ψάχνει τον υποχρεωτικό τρόπο να επιβιώσει στους αιώνες. Μαζί με λίγο νερό, αυγά και μαγιά δημιουργεί αυτό το πάντρεμα που με ταξιδεύει σε χρόνους όπου δεν υπήρχε το παραπάνω αλλά ήταν εκτιμητέο το βασικό. Αυτή την σύνθεση σκέψεων και την αυθεντική νοστιμιά, την βρίσκω μόνο σε αυτό που θεωρείται περίσσευμα ή που πολλοί παραπετούν σαν άχρηστο...Άχρηστο και πρώτη ύλη δεν ταυτίζονται τουλάχιστον για την δική μου νόηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου