Απεχθάνομαι...

       Τους κλόουν! Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί είναι ευχάριστη νότα σε ένα παιδικό party! Με φρικάρουν όλα πάνω τους: Οι περούκες τους, το κάτασπρο maquillage με την κόκκινη μύτη, το ζωγραφισμένο χαμόγελο ή τα ζωγραφισμένα δάκρυα που μου προκαλούν θλίψη, τα ρούχα τους και τα παπούτσια τους, η βουβαμάρα τους. Φρικάρω ακόμα και με κλόουν σε κούκλα και μάλιστα σε ανθρώπινα μέτρα (μάλλον καταλάβατε για ποια μιλάω) που έτυχε να δω αμέριμνη έξω από το γνωστό ταχυφαγείον και η καρδιά μου έχασε περί 10 και βάλε χτύπων κι όχι ενός όπως τραγουδούν οι Pet Shop Boys! Δεν λέω, καλά να είναι οι άνθρωποι και να βγάζουν το ψωμί τους αλλά κατά προτίμηση εκτός οπτικού μου πεδίου....

Τώρα δηλαδή εγώ φταίω; Όχι πείτε μου....

Λατρεύω...

        Τους decadence στα όρια του cult τίτλους ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών όπως: "Η αγνή του Λιμανιού" (με αποδείξεις;), "Η Παραστρατημένη" (ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία), "Εκείνες που δεν πρέπει να  Αγαπούν" (ντροπή, η αγάπη είναι για όλους), "Η κατάρα της Μάνας" (μην σου τύχει), "Είναι μεγάλος ο Καημός" (εμένα μού λες!..), "Κατατρεγμένοι της μοίρας" (ουδείς τέλειος), "Με λύγισε η φτώχεια"(κάτοικος Ελλάδας 2015)...και γενικώς πολλά έργα, ων ουκ έστιν αριθμός και ακόμη πιο γενικώς αυτό που έλεγε ο Γκιωνάκης σε μια ταινία του, "Αλί και τρισαλί μού κουρέψαν το μαλλί". Εγώ να προσθέσω "πιο πόνος, πίκρα και μαράζι πεθαίνεις" και να ξεκαθαρίσω ότι δεν μπορώ να κάτσω να τις παρακολουθήσω!  Οι τίτλοι τους και μόνο μού έχουν φτιάξει το κέφι! Μην καταστραφεί από την ταινία....

Το θέμα είναι ότι πιάνει που να πάρει...


Για να μην είμαι άδικη, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ....


Μην ανησυχείς dear, διαχρονικό και πανανθρώπινο το ολίσθημα..

Billy Idol - Flesh For Fantasy

        Το πιο ιστορικό στραβό στόμα (επιτηδευμένως σαφώς), που έκανε τον Βασίλη Είδωλο να μείνει στις μνήμες κάθε ρομαντικής ψυχής που αναπολεί την παραγωγική δεκαετία των 80's και που τέτοια δεν θα ξαναϋπάρξει. Με διαφορά ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...
Υ.Γ.1: Ναι, κάτι πρόλαβα να αντιληφθώ από τα 80's!
Υ.Γ.2: Ποια είναι η πιο δόκιμη ελληνική version του επιθέτου του;;; Ειδωλόπουλος, Ειδωλόγλου, Ειδωλάκης, Ειδωλίδης, Ειδωλάτος; (τα πιο χτυπητά πήρα)!