Μπορώ να εκνευριστώ! Πάμε στοίχημα;;;

         Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου...Από τις πολλές τις σκέψεις στο τέλος πνίγομαι...Πριν το τελικό "μπαμ" συνειδητοποιώ και πάλι το απλό...Έτσι ήταν και έτσι θα είναι...Μην το παίρνεις τόσο βαριά...
         Και κάπως έτσι συνηθίζεις στο μικρό άδικο....
         Για να είσαι έτοιμος να δεχτείς το μεγάλο άδικο χωρίς να σου κάνει αίσθηση...

   
         Επιλέγουμε συνήθως ένα κεντρικότατο καφέ, για να πιούμε -τι άλλο- τον καφέ μας (φοβερά τα συνδύασα!), κυρίως επειδή απαγορεύεται το τσιγάρο στον επάνω όροφο. Για τους καπνίζοντες έχει απλωσιά έξω και τέτοιες μέρες που είναι χαρά Θεού και χτυπάει τόσο αναζωογονητικά  ο ήλιος, δεν υπάρχει καλύτερο τρίπτυχο από 'καλοκαιρία-καφές-τσιγαράκι'.
         Το τσιγάρο το ξεκίνησα πολύ στο χαλαρό αλλά το έκοψα πολύ συνειδητά και πολύ συνειδητά το αποφεύγω στην καθημερινότητά μου. Άλλωστε δεν έχω παράπονο. Εισπνέω τοξικά, τρώω τοξικά, πίνω τοξικά, επομένως δεν χρειάζομαι το τσιγάρο κανενός. Εσύ που το επιλέγεις κάνεις πολύ καλά αλλά είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ επιλογή και παρόλ'αυτά με υποχρεώνεις να τραβηχτώ στον βόθρο μαζί σου επειδή έτσι απλά..."σου κάπνισε".
        Ναι, έχω κάνει την παραχώρηση και την υποχώρηση να ικανοποιηθεί η ανάγκη του καπνιστή για τσιγάρο, τουτέστιν να βρεθώ σε χώρους καπνιζόντων, να εισπνεύσω καταναγκαστικά άφθονο καπνό και την άλλη μέρα να τρέχουν μαύρα υγρά φυσώντας την μύτη μου, να βρωμοκοπάω ελεεινή τσιγαρίλα στα μαλλιά και τα ρούχα και κάποια στιγμή να αντιλαμβάνομαι κάτι πολύ απλό: Ποτέ κανένας καπνιστής και, υποτίθεται φίλος, δεν έχει κάνει την παραχώρηση να σεβαστεί εμένα, κάνοντας την απλή ανθρώπινη κίνηση να μην καπνίσει τα κέρατά του όταν είμαστε μαζί αλλά να επιλέξει να κάνει πολύ λιγότερα βγαίνοντας για λίγο έξω. Έτσι απλά, λοιπόν, σαλτάρω με την σειρά μου κι αποφασίζω να βάλω όρια και να κανονίζω εγώ τι θα κάνω και μέχρι πού θα το φτάσω, γιατί έτσι το θέλω και το κυριότερο; Μπορώ...
        Για να επανέλθω στο καφέ που μου κάνει την τιμή να μην επιτρέπει στον συγκεκριμένο χώρο τσιγάρο και γι'αυτό το τιμώ, ήρθα κατά μέτωπο με την τζάμπα μαγκιά και την αγραμματίλα που μας χαρακτηρίζει σαν λαό, γιατί σαν σύνολο, μπορούμε και έχουμε την διάθεση να είμαστε αλαζονικά βόδια. Ανεβαίνοντας ανέμελη και περιχαρής, οσφράνθηκα την βαριά μυρωδιά του τσιγάρου σε έναν χώρο που δεν μπορεί να αεριστεί εύκολα κι όλα'αυτά για την αφεντιά ενός θεριακλή. Αφού τσατίστηκα μέχρι εκεί που δεν πάει και δεν άντεξα να κρατήσω το στοματάκι μου κλειστό, πήρα τον άντρα μου (ο οποίος είναι πολύ χειρότερος και απόλυτος με αυτό το ζήτημα), να κατεβούμε στον κάτω όροφο που αν μη τι άλλο είχε ανοιχτές πόρτες και έμπαινε καθαρότερος αέρας.
       Αυτό που με τσάτισε όμως δεν ήταν η συμπεριφορά αυτή καθεαυτή αλλά το γεγονός ότι ο τσιγαραναύτης ήταν μέλος μιας μεγάλης παρέας που μέλος της ήταν πολιτική φυσιογνωμία της πόλης, που ΑΝ ΉΘΕΛΕ θα μπορούσε κάλλιστα να εμποδίσει την όλη πράξη λέγοντάς του να πάει για λίγο έξω. Όχι δεν έχω την ψευδαίσθηση πως οι νομοθέτες πρέπει να τηρούν τις νομοθεσίες τους, γιατί είναι οι πρώτοι που θα τις αθετήσουν. Απαιτώ, έστω και υποκριτικά όμως, να κρατήσουν κάποια προσχήματα, σε κάτι τόσο γελοία εφαρμόσιμο. Τελικά ούτε στην υποκρισία δεν τα καταφέρνουμε...;;!!
       Κι έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος του εκνευρισμού μου, που είναι η πολιτική του καταστήματος. Είμαι σίγουρη πως αν εγώ, που είμαι άσημη και μη πολιτικό πρόσωπο, άναβα τσιγάρο σε χώρο με αυτόν τον κανονισμό, δεν υπήρχε περίπτωση  να μην επέλθει η λογική παρατήρηση ή επίπληξη. Στην περίπτωση που προανέφερα, όμως;;;; Όχι μόνον δεν συνέβη τίποτα τέτοιο, αλλά αν ήθελαν θα μπορούσαν να καπνίσουν όλοι της παρέας, ανεξαιρέτως.
       Ισονομία;;;;; Τι είναι ακριβώς αυτό;;;; Φίλε μου, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο...
       Δικαιοσύνη;;;;;Τι είναι ακριβώς αυτό;;;; Φίλε μου, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο....

Είναι που απλά μού λείπουν κάτι τέτοιες αξίες. Ε, ναι...Θέλω η γυναίκα του Καίσαρα και ο Καίσαρας και ο Νέρωνας και ο Μέγας Κωνσταντίνος να μην είναι μόνον αλλά και να φαίνονται...Έτσι απλά!
   
Γιατί όσο μεγαλώνω η υπομονή μου γίνεται πιο εύθραυστη και οι απαιτήσεις μου πιο συγκεκριμένες...

Η δική μου κρίση πάει ρολόι!

      Πόσο φτηνιάρικα επικίνδυνη μπορεί να γίνει μια ήδη τραγική πληροφορία; Η απάντηση είναι "όσο πάει, μέχρι να βρει πάτο στο πηγάδι της βλακείας, που για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν έχει πάτο"! Η αφορμή Νο1; Η είδηση, προ εβδομάδων,  πως ένα 16χρονο κορίτσι εξέπνευσε στην τάξη εν ώρα διαλείμματος χωρίς κάποια εμφανή προειδοποιητικά συμπτώματα. Αφού λοιπόν η δημοσιογράφος προλόγισε το θέμα, πριν πέσει το βίντεο είπε σαν τελευταία λόγια "...και επρόκειτο για πολύ καλή μαθήτρια"!!!!!!!!!!
      What the hell was that? Ξαφνικά τσιτώθηκαν όλες οι φλέβες, οι αρτηρίες, οι νευρώνες μου, με την απίστευτη αγραμματίλα που μας δέρνει ακόμα σαν έθνος και δυστυχώς αυτό έτσι θα πάει, δεν υπάρχει θεραπεία. Άντε και πες,  ρε φιλενάδα, ότι δεν ήταν δυνατή μαθήτρια και δεν τα έσταζε στα φροντιστήρια! Θα λέγαμε τι καλά που πέθανε, δεν της άξιζε η ζωή; Ή μήπως η στενοχώρια είναι παραπάνω επειδή απλά ήταν "και καλή μαθήτρια" άρα το πλήγμα μεγαλύτερο; Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να ερμηνεύσω τι στο καλό προσέδωσε αυτή η πανάχρηστη και αθλιοτάτη πληροφορία.
       Πάνω απ'όλα την θεώρησα μια επικίνδυνη πληροφορία, που ο μέσος θεατής δεν θα κάτσει να την επεξεργαστεί, αλλά υποσυνείδητα θα την ενστερνιστεί. Να, λοιπόν, πώς ξεκινάνε οι κατατάξεις, οι διαχωρισμοί, οι κατηγοριοποιήσεις από μικρή ηλικία. Εσύ είσαι καλός, εσύ κακός μαθητής. Εσύ χοντρός, εσύ αδύνατος. Εσύ φοράς γυαλιά, εσύ όχι. Όλοι ζήσαμε τις διακρίσεις στο σχολείο από δασκάλους, καθηγητές και συμμαθητές (για να είμαστε έτοιμοι για την έξω κοινωνία;!). Τα παιδιά, μάλιστα, είναι τρομακτικά σκληρά μεταξύ τους, δίχως έλεος και οίκτο για το πιο αδύναμο ή ευαίσθητο παιδάκι της τάξης.
      Ο δηθενισμός και η αρχοντοχωριατίλα σε αυτήν την χώρα περισσεύει και με το παραπάνω. Έχουμε μπόλικες δόσεις από αυτά, που μπορούμε να δανείσουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου, έτσι για να ενισχύεται το υφάκι και το δυσκοίλιον του χαρακτήρος, κάθε πικραμένου 'λόγια να 'χαμε να λέμε".
      Και πάνω που πίστευα πως έχω συνέλθει από το χαστούκι, ήρθε προ ημερών και η τελική μπουνιά που θα έβγαζε nock out και τον Rocky Balboa. H αφορμή Νο2 ήταν το φρικτό ατύχημα με την Porsche και γενικώς δεν επιθυμώ να επαναλάβω τις χιλιοεπαναλαμβανόμενες πληροφορίες. Ειπώθηκαν τόσα πολλά, όμως, είναι κάποιες κουβέντες που με στοίχειωσαν.
      Έτερη δημοσιογράφος, θέλοντας να προσδώσει περισσότερη θλίψη και πόνο ξεστόμισε τα εξής για το άλλο παιδί, συνοδηγό του μοιραίου αυτοκινήτου: ...γιος επιστημόνων, καθημερινά οι γονείς του σώζουν ανθρώπινες ζωές...". Πες πως είμαι καλόπιστη και προσπαθώ να μπω στο μυαλό της για να ανακαλύψω την τραγική ειρωνεία. Λυπάμαι, όσο κι αν με πίεσα δεν τα κατάφερα. Την βρήκα μια ακόμα υπερφίαλη δήλωση. Και πες πως ήταν γιος γαιοκτήμονα του Θεσσαλικού κάμπου. Χωράφια αλλά χρήμα. Εκεί πώς ακριβώς θα διατυπωνόταν η τραγική ειρωνεία; Γιατί οι γαιοκτήμονες δεν θεωρούνται επιστήμονες κι ούτε σώζουν ζωές απ'όσο γνωρίζω.
      Τελικά αυτό είναι το πρόβλημά μας; Η εικόνα μας; Η διατήρηση του status quo; Μού έκανε απίστευτη εντύπωση το πώς έσπευσαν όλοι να μιλήσουν για την ταπεινότητα του νεαρού οδηγού, τονίζοντας πως δεν χρησιμοποιούσε το όνομά του για να ανοίξουν πόρτες και χρησιμοποιούσε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τις μετακινήσεις του. Σε τελική ανάλυση και τι έγινε εάν χρησιμοποιούσε το όνομά του; Εδώ σε ξεχασμένες επαρχίες, χρησιμοποιείται ακόμη η ευτράπελη έκφραση "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" Όσοι μεγαλώσαμε σε επαρχίες, γνωρίζουμε πολύ καλά την ρύση "στους τυφλούς, ο μονόφθαλμος"! Άμα έχεις ατού το επίθετό σου, δεν είναι ποινικό αδίκημα να το χρησιμοποιήσεις. Και γιατί αποτελεί εξέχουσα είδηση το ότι χρησιμοποιούσε τα ΜΜΜ; Είτε τα χρησιμοποιούσε, είτε όχι, αυτό δεν απασχολεί κανέναν. Οι περισσότεροι πήραμε τα διπλώματα για να αποφεύγουμε την ταλαιπωρία των ΜΜΜ. Αυτά όλα είναι που έχουν σημασία ή το τελικό αποτέλεσμα;
     Μπορώ να καταλάβω την όλη προσπάθεια για την δημιουργία ενός συγκεκριμένου profile αλλά δεν μπορώ να την δικαιολογήσω. Τίποτα από αυτήν την σαχλαμαρολογία που προανέφερα δεν μπορώ να δικαιολογήσω.
     Το πρόβλημα στον εγκέφαλο, είμαι βεβαία, πως δεν το έχω εγώ...