Εχθές έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης Ζωγραφικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας του Συλλόγου Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος. Γενικώς οι εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής και άλλων ειδών τέχνης αποτελούν αδυναμία, πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο θέμα κι επομένως ο κάθε πίνακας απεικονίζει κάτι μοναδικό, την μοναδικότητα της ψυχής του εκάστοτε δημιουργού του, όπως επίσης και την ολόδική του τεχνοτροπία! Ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα, είχα την μεγάλη χαρά να θαυμάσω και την αγιογραφία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης από μια νέα, ταλαντούχα και δημιουργικότατη καλλιτέχνιδα. Μπαλαρίνες, καταρράκτες, σπίτια, παραλίες, πολεμιστές, παράθυρα, τοπία γίνονται ένα και το αυτό! Η έκθεση, γενικώς, αξίζει μια επίσκεψη και αρκετή ώρα προς αφιέρωση, που πολύ δυστυχώς για εμένα, δεν έγινε με τον τρόπο που θα ήθελα για έναν βασικό λόγο!
Αδυναμία και ανοχή στο τσιγάρο δεν έχω και πολύ (αυτά τα έχουμε ξαναπεί)! Ο χώρος της έκθεσης είναι υπόγειος και δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο για ανανέωση της ατμόσφαιρας. Η βιομηχανική τσιγαρίλα -και όχι η στριφτή που δεν είναι το ίδιο- ήδη με πήρε από έξω και με ακόμα μεγαλύτερη θλίψη είδα πως εκείνη την στιγμή υπαίτιες του εγκλήματος ήταν τρεις γραίες, που τόσο ανυπόμονες ήταν και δεν μπορούσαν να ζήσουν ένα τρίωρο χωρίς τσιγάρο! Λυπάμαι που η κουλτούρα, δηλαδή ο πολιτισμός μας περιορίζεται στον πολιτισμό του νταή, δηλαδή "κάνω ό,τι γουστάρω κι ευχαριστεί εμένα", λυπάμαι που οι γύρω χώρες μας, τις οποίες αρεσκόμαστε να θεωρούμε -τρομάρα μας- υποανάπτυκτες είναι αμείλικτες με το τσιγάρο σε δημόσιους χώρους το οποίο υποχρεωτικά καπνίζεται σε εξωτερικούς χώρους και λυπάμαι που ο homo είναι πιο erectus από ποτέ. Sapiens δεν βλέπω στον ορίζοντα και είμαι αρκετά ρεαλίστρια για να μην περιμένω τον Άγιο Βασίλη τα Χριστούγεννα και τελικά ποτέ!
Η απογοήτευσή μου ήταν διπλή γιατί ο σύζυξ, όντας πολύ χειρότερος από εμένα σαν πρώην καπνιστής, δεν μπήκε μέσα ούτε κατά διάνοια κι επομένως δεν απήλαυσε ένα, κατά τα άλλα, εξαιρετικό θέαμα κι εγώ δεν έμεινα όσο θα το επιθυμούσα, ρουφώντας τις εικόνες που θα ήθελα για να σκέφτομαι όμορφα πράγματα πριν πέσω για ύπνο...
Last but not least, που λέμε σε απλά καθημερινά ελληνικά, υπήρχε κόσμος που ερχόταν, θαύμαζε και επαινούσε αποκλειστικά και μόνο τα έργα φίλων, δείχνοντας μια αστεία αδιαφορία για όλα τα υπόλοιπα. Για την προσωπική μου εγκυκλοπαίδεια savoir -vivre και εννοιών, δεν κατατάσσω κάτι τέτοιο σε 'φιλοτεχνία', αλλά είναι κι αυτό κάτι που το έχω δει να συμβαίνει, οπότε δεν θα συννεφοτσακιστώ, όπως μας πληροφορεί η γνωστή μας έκφραση! Απλά ήθελα να το πω να βγει από μέσα μου, να μην καταπιέζομαι!
Εν τέλει παρηγορήθηκα αμέσως μετά, με την κίνηση στην Β. Όλγας, το ωραίο τσάι που ήπιαμε και την ακόμα πιο ωραία παρέα που είχαμε, λέγοντας κουβέντες σε πιο οικεία μήκη κύματος!
Υ.Γ. 1. Για όποιον δεν τραβάει ιδιαίτερο ζόρι με τσιγαρίλα στα μαλλιά και τα ρούχα του, η έκθεση είναι απογεύματα στις 6.30 και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Νοεμβρίου. Μια βόλτα ή και δυο και τρεις αξίζουν τον κόπο!
Υ.Γ.2. Τι να κάνω;;;; Ετικέτα "Ευ ζην" το έβαλα γιατί το θέαμα ήταν εκπληκτικά όμορφο. "Κακώς ζην" δεν το λες!!!!!
Ιδού και η αγιογραφία που προανέφερα από https://www.evapolart.com/
Αδυναμία και ανοχή στο τσιγάρο δεν έχω και πολύ (αυτά τα έχουμε ξαναπεί)! Ο χώρος της έκθεσης είναι υπόγειος και δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο για ανανέωση της ατμόσφαιρας. Η βιομηχανική τσιγαρίλα -και όχι η στριφτή που δεν είναι το ίδιο- ήδη με πήρε από έξω και με ακόμα μεγαλύτερη θλίψη είδα πως εκείνη την στιγμή υπαίτιες του εγκλήματος ήταν τρεις γραίες, που τόσο ανυπόμονες ήταν και δεν μπορούσαν να ζήσουν ένα τρίωρο χωρίς τσιγάρο! Λυπάμαι που η κουλτούρα, δηλαδή ο πολιτισμός μας περιορίζεται στον πολιτισμό του νταή, δηλαδή "κάνω ό,τι γουστάρω κι ευχαριστεί εμένα", λυπάμαι που οι γύρω χώρες μας, τις οποίες αρεσκόμαστε να θεωρούμε -τρομάρα μας- υποανάπτυκτες είναι αμείλικτες με το τσιγάρο σε δημόσιους χώρους το οποίο υποχρεωτικά καπνίζεται σε εξωτερικούς χώρους και λυπάμαι που ο homo είναι πιο erectus από ποτέ. Sapiens δεν βλέπω στον ορίζοντα και είμαι αρκετά ρεαλίστρια για να μην περιμένω τον Άγιο Βασίλη τα Χριστούγεννα και τελικά ποτέ!
Η απογοήτευσή μου ήταν διπλή γιατί ο σύζυξ, όντας πολύ χειρότερος από εμένα σαν πρώην καπνιστής, δεν μπήκε μέσα ούτε κατά διάνοια κι επομένως δεν απήλαυσε ένα, κατά τα άλλα, εξαιρετικό θέαμα κι εγώ δεν έμεινα όσο θα το επιθυμούσα, ρουφώντας τις εικόνες που θα ήθελα για να σκέφτομαι όμορφα πράγματα πριν πέσω για ύπνο...
Last but not least, που λέμε σε απλά καθημερινά ελληνικά, υπήρχε κόσμος που ερχόταν, θαύμαζε και επαινούσε αποκλειστικά και μόνο τα έργα φίλων, δείχνοντας μια αστεία αδιαφορία για όλα τα υπόλοιπα. Για την προσωπική μου εγκυκλοπαίδεια savoir -vivre και εννοιών, δεν κατατάσσω κάτι τέτοιο σε 'φιλοτεχνία', αλλά είναι κι αυτό κάτι που το έχω δει να συμβαίνει, οπότε δεν θα συννεφοτσακιστώ, όπως μας πληροφορεί η γνωστή μας έκφραση! Απλά ήθελα να το πω να βγει από μέσα μου, να μην καταπιέζομαι!
Εν τέλει παρηγορήθηκα αμέσως μετά, με την κίνηση στην Β. Όλγας, το ωραίο τσάι που ήπιαμε και την ακόμα πιο ωραία παρέα που είχαμε, λέγοντας κουβέντες σε πιο οικεία μήκη κύματος!
Υ.Γ. 1. Για όποιον δεν τραβάει ιδιαίτερο ζόρι με τσιγαρίλα στα μαλλιά και τα ρούχα του, η έκθεση είναι απογεύματα στις 6.30 και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Νοεμβρίου. Μια βόλτα ή και δυο και τρεις αξίζουν τον κόπο!
Υ.Γ.2. Τι να κάνω;;;; Ετικέτα "Ευ ζην" το έβαλα γιατί το θέαμα ήταν εκπληκτικά όμορφο. "Κακώς ζην" δεν το λες!!!!!
Ιδού και η αγιογραφία που προανέφερα από https://www.evapolart.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου