Ημέρα 3η λοιπόν και ήταν η μέρα της Siena!
Το σκηνικό γνωστό... Πρωινό, γρήγορο douche και σφαίρα να βρούμε το σταθμό των λεωφορείων, καθώς τα δρομολόγια των τραίνων δεν βόλευαν ιδιαιτέρως σε ώρες και στάσεις...
Όταν δε ξέρεις μια περιοχή είναι λογικό να μην έχεις ιδέα κατά πού πέφτει το κάθε τι κι έπειτα από πολλές ερωτήσεις συνειδητοποιήσαμε πως τα ιταλικά ΚΤΕΛ ήταν πολύ κοντά στον σταθμό τραίνων, οπότε αναχωρήσαμε 10.15 από Φλωρεντία.
Το να βγάλουμε εισιτήριο είχε την πλάκα του καθώς, ο κύριος στο guichet ήταν super cool , μέσα στην ανετίλα, από τον τρόπο που καθόταν μέχρι τον τρόπο που μιλούσε. Και τα 2 εισιτήρια πάνε έλα έγραφαν Φλωρεντία-Σιένα. Όταν τον ρώτησα αν θα έχουμε πρόβλημα στην επιστροφή, μιας και θα έπρεπε να γράφει το ανάποδο μου είπε να μην ανησυχώ καθόλου γιατί είναι τυπικό και δεν παίζει ρόλο το τι γράφει, αρκεί να είναι πληρωμένη αυτή η διαδρομή! Έτσι και γινόταν το ο,τιδήποτε θα τον καρύδωνα αλλά εν τέλει ο έλεγχος διεξήχθη μόνο στο πήγαινε κι όχι στο γύρνα! Άρα επιβεβαιώθηκε ο Mr. Άνετος!
Επιτέλους βγήκε λίγο ήλιος και χάρηκα τη διαδρομή! Φυσικά είχε ενδιαφέρον να δούμε τις διάφορες στάσεις σε άγνωστα, για εμάς, σημεία. Η τελευταία ήταν η δική μας.
Μόλις κατεβήκαμε, τσουπ, πέσαμε πάνω στο τοπικό τους παζάρι! Εδώ που τα λέμε δεν ήταν απλό παζάρι, αλλά αγορά ολόκληρη. Η αλήθεια είναι, επίσης, πως χρειαζόμασταν 5 ώρες στο νερό, για να πούμε ότι είδαμε τα πάντα. Σταθήκαμε, παρόλ'αυτά, μόνο στο τμήμα ρούχων και δεν κάναμε λίγη ώρα! Μπορώ να πω πως είχε τσιμπημένες τιμούλες, υπό την έννοια ότι μιλάμε για παζάρι κι όχι καταστήματα...Δεν τα έλεγες και ξεπούλημα!
Εν συνεχεία χρειαστήκαμε νερό και πήγαμε σε super market σε εμπορικό κέντρο. Εκεί κι αν έπαθα πολιτισμικό choc, αφού είχαμε λίγα προϊόντα και πήγαμε μπροστά σε οθόνη που τα σκάναρες, αφού επέλεγες τη γλώσσα εξυπηρέτησης κι έπειτα έκανες επιλογή με τι θέλεις να πληρώσεις. Επιλέξαμε μετρητά, τα εναποθέσαμε στη σχετική θυρίδα, βγήκαν τα ρέστα κι έξω από την πόρτα! Τόσο απλό κι όμως τόσο αλλόκοτο τουλάχιστον για 'μένα που δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους συναλλαγές στο κατά τα άλλα σύνηθες μεγάλο παντοπωλείο!
Λίγο αργότερα, η ιδέα της φίλης ήταν τέλεια! Να πάρουμε ένα espressάκι με ρούμι να φύγει το κρυολόγημα! Έτσι καθίσαμε σ'ένα πολύ cult καφέ που διέθετε κι επάνω πάτωμα, που πιθανότατα να χρησίμευε για φυλακή, μπουντρούμι ή κάτι σε παρόμοιους "ευχάριστους" τόνους, γιατί ήταν όχι μόνο παλιό, αλλά και η αρχιτεκτονική παραήταν σκοτεινά μεσαιωνική και τέτοιας φυλακοφιλοσοφίας για να είναι κάτι άλλο! Χτύπησα, δε, το κεφάλι μου στην εντελώς χαμηλοτάβανη είσοδο-έξοδο για το μπαλκόνι (θέλαμε και μπαλκόνι), ούτως ώστε να χαζέψουμε την εκπληκτική Piazza del Campo!
Στη θέα αυτής της πλατείας οφείλω να ομολογήσω πως έμεινα ενεή! Ήταν απλά υπέροχη αρχιτεκτονικά, προσπαθώντας να σκεφτώ τι φανταστικά θα ήταν να κάθεσαι το καλοκαίρι να λιάζεσαι και να σκιτσάρεις αυτά που βλέπεις μπροστά σου...Εντάξει, εγώ δεν σκιτσάρω, μιλάω για μια δυνητική κατάσταση ή εντελώς εξωπραγματική...Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι δεν παραλείψαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες στο "Συντριβάνι της Γης/Κόσμου"- Fonte Gaia!
Τα συναισθήματά μου για το espresso-ρούμι δεν μπορώ να τα περιγράψω, αφού ένιωσα να με κατακλύζει ένα κύμα ευφορίας, που ξεχύθηκε στους πνεύμονες και την καρδιά μου, μαζί μ'ένα δυνατό αλληγορικό χαστούκι που τόνωσε τον εγκέφαλό μου! Θέρμη και ψύχος εναλλάσονταν και κάποια στιγμή θα ορκιζόμουν πως δεν είχα επαφή με το περιβάλλον. Σαν ένα ξαφνικό ταξίδι στο χρόνο με ταχύτητες ανοιγοκλεισίματος ματιού...Μια από τις πιο αλλόκοτες στιγμές που έχω βιώσει μέχρι τώρα...
Οκ, ήπιαμε καφέ αλλά θέλαμε μια πίτσα από απέναντι...Η εικόνα και οι μυρωδιές μάς χαμογελούσαν από μακριά, οπότε κρίμα να μην τις πάρουμε στον οργανισμό μας! Το πλάνο να φάμε στην piazza δεν εξετελέσθη, γιατί μόλις πήγαμε να καθίσουμε με τας πίτσας ανά χείρας, ξεπετάχτηκε ένας αστυνομικός σε ένα κοράσιο που είχε κάτσει ήδη να φάει, λέγοντάς της πως δεν επιτρέπεται το φαγητό. Γι'αυτό άλλωστε τα διατηρούν και τόσο άψογα-γιατί υπάρχουν απαγορεύσεις. Δεν γίνονται παντού τα πάντα, like it or not!
Οπότε είπαμε να κινηθούμε στην αγορά τρώγοντας και όπως ήταν αναμενόμενο λερώθηκα! Ευτυχώς ήταν η φύση του μπουφάν μου τέτοια που με μαντιλάκι καθάρισε αλλιώς θα είχα γερά νεύρα...
Βόλτα στη βόλτα, βιτρίνα στη βιτρίνα, ξέραμε πολύ καλά ότι θα χαθούμε και κατά βάθος μάλλον το θέλαμε, για να μην πω, επιδιώξαμε! Βγήκαμε από το ιστορικό κέντρο και βρεθήκαμε σε έναν ατελείωτο δρόμο με μια φαντασμαγορική θέα του τοσκανικού κάμπου, μια νεκρική κι όμως ζωντανή ησυχία, με την εναλλαγή μπλε και πράσινου, ουρανού φύσης, μπροστά στα μάτια μου!
Σαφώς και όταν ρωτήσαμε έναν οδηγό εάν πάμε καλά, λάβαμε την αναμενόμενη απάντηση....Ως εκ τούτου γυρίσαμε πίσω, περνώντας από pedestrian στοά που μας έβγαλε πίσω στα πάτρια, γνωστά εδάφη.
Εξυπακούεται πως χάσαμε το λεωφορείο που είχαμε προγραμματίσει να πάρουμε για την επιστροφή οπότε φύγαμε μια ώρα αργότερα. Στο διάστημα αναμονής, ξεπρόβαλαν και οι εορταστικοί πάγκοι σε Χριστουγεννιάτικους ρυθμούς, με ένα σωρό απαγορευτικά γλυκίσματα, hot dogs, ζεστή σοκολάτα, αλλά τελικά δεν τη γλιτώσαμε τη βροχή.
Σε όλο το ταξίδι του γυρισμού είχαμε τη "χαρά" να βλέπουμε τη βροχή να σφυροκοπάει τους δρόμους κι ένα ατελείωτο ιταλικό μποτιλιάρισμα! Τελικά το μποτιλιάρισμα ισχύει παντού! Σκεφτείτε πως ενώ πήραμε τη γραμμή express, τελικά επιστρέψαμε αργότερα από το αναμενόμενο!
Ένα φρεσκάρισμα στο ξενοδοχείο και μετά φαγητό σε κινέζικο. Καυτερό όσο χρειαζόταν, ωραία γεύση, το ωραίο κινέζικο που λίγο διέφερε τόσο με το εδώ, όσο και με της Αμερικής!
Όταν τα κορίτσια έπεσαν για ύπνο, μπήκα να κάνω μπάνιο. Το ζεστό προς καυτό νερό, μαλάκωσε τους πνεύμονές μου, γαλήνεψε τις αισθήσεις κι εξάγνισε το πνεύμα μου...Πιστέψτε με ήταν από τους πιο ανάλαφρους κι αγαπησιάρικους ύπνους που έχω κάνει ως τώρα!
Τέλος Γ' Μέρους
Το σκηνικό γνωστό... Πρωινό, γρήγορο douche και σφαίρα να βρούμε το σταθμό των λεωφορείων, καθώς τα δρομολόγια των τραίνων δεν βόλευαν ιδιαιτέρως σε ώρες και στάσεις...
Όταν δε ξέρεις μια περιοχή είναι λογικό να μην έχεις ιδέα κατά πού πέφτει το κάθε τι κι έπειτα από πολλές ερωτήσεις συνειδητοποιήσαμε πως τα ιταλικά ΚΤΕΛ ήταν πολύ κοντά στον σταθμό τραίνων, οπότε αναχωρήσαμε 10.15 από Φλωρεντία.
Το να βγάλουμε εισιτήριο είχε την πλάκα του καθώς, ο κύριος στο guichet ήταν super cool , μέσα στην ανετίλα, από τον τρόπο που καθόταν μέχρι τον τρόπο που μιλούσε. Και τα 2 εισιτήρια πάνε έλα έγραφαν Φλωρεντία-Σιένα. Όταν τον ρώτησα αν θα έχουμε πρόβλημα στην επιστροφή, μιας και θα έπρεπε να γράφει το ανάποδο μου είπε να μην ανησυχώ καθόλου γιατί είναι τυπικό και δεν παίζει ρόλο το τι γράφει, αρκεί να είναι πληρωμένη αυτή η διαδρομή! Έτσι και γινόταν το ο,τιδήποτε θα τον καρύδωνα αλλά εν τέλει ο έλεγχος διεξήχθη μόνο στο πήγαινε κι όχι στο γύρνα! Άρα επιβεβαιώθηκε ο Mr. Άνετος!
Επιτέλους βγήκε λίγο ήλιος και χάρηκα τη διαδρομή! Φυσικά είχε ενδιαφέρον να δούμε τις διάφορες στάσεις σε άγνωστα, για εμάς, σημεία. Η τελευταία ήταν η δική μας.
Μόλις κατεβήκαμε, τσουπ, πέσαμε πάνω στο τοπικό τους παζάρι! Εδώ που τα λέμε δεν ήταν απλό παζάρι, αλλά αγορά ολόκληρη. Η αλήθεια είναι, επίσης, πως χρειαζόμασταν 5 ώρες στο νερό, για να πούμε ότι είδαμε τα πάντα. Σταθήκαμε, παρόλ'αυτά, μόνο στο τμήμα ρούχων και δεν κάναμε λίγη ώρα! Μπορώ να πω πως είχε τσιμπημένες τιμούλες, υπό την έννοια ότι μιλάμε για παζάρι κι όχι καταστήματα...Δεν τα έλεγες και ξεπούλημα!
Εν συνεχεία χρειαστήκαμε νερό και πήγαμε σε super market σε εμπορικό κέντρο. Εκεί κι αν έπαθα πολιτισμικό choc, αφού είχαμε λίγα προϊόντα και πήγαμε μπροστά σε οθόνη που τα σκάναρες, αφού επέλεγες τη γλώσσα εξυπηρέτησης κι έπειτα έκανες επιλογή με τι θέλεις να πληρώσεις. Επιλέξαμε μετρητά, τα εναποθέσαμε στη σχετική θυρίδα, βγήκαν τα ρέστα κι έξω από την πόρτα! Τόσο απλό κι όμως τόσο αλλόκοτο τουλάχιστον για 'μένα που δεν είμαι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους συναλλαγές στο κατά τα άλλα σύνηθες μεγάλο παντοπωλείο!
Λίγο αργότερα, η ιδέα της φίλης ήταν τέλεια! Να πάρουμε ένα espressάκι με ρούμι να φύγει το κρυολόγημα! Έτσι καθίσαμε σ'ένα πολύ cult καφέ που διέθετε κι επάνω πάτωμα, που πιθανότατα να χρησίμευε για φυλακή, μπουντρούμι ή κάτι σε παρόμοιους "ευχάριστους" τόνους, γιατί ήταν όχι μόνο παλιό, αλλά και η αρχιτεκτονική παραήταν σκοτεινά μεσαιωνική και τέτοιας φυλακοφιλοσοφίας για να είναι κάτι άλλο! Χτύπησα, δε, το κεφάλι μου στην εντελώς χαμηλοτάβανη είσοδο-έξοδο για το μπαλκόνι (θέλαμε και μπαλκόνι), ούτως ώστε να χαζέψουμε την εκπληκτική Piazza del Campo!
Στη θέα αυτής της πλατείας οφείλω να ομολογήσω πως έμεινα ενεή! Ήταν απλά υπέροχη αρχιτεκτονικά, προσπαθώντας να σκεφτώ τι φανταστικά θα ήταν να κάθεσαι το καλοκαίρι να λιάζεσαι και να σκιτσάρεις αυτά που βλέπεις μπροστά σου...Εντάξει, εγώ δεν σκιτσάρω, μιλάω για μια δυνητική κατάσταση ή εντελώς εξωπραγματική...Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι δεν παραλείψαμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες στο "Συντριβάνι της Γης/Κόσμου"- Fonte Gaia!
Τα συναισθήματά μου για το espresso-ρούμι δεν μπορώ να τα περιγράψω, αφού ένιωσα να με κατακλύζει ένα κύμα ευφορίας, που ξεχύθηκε στους πνεύμονες και την καρδιά μου, μαζί μ'ένα δυνατό αλληγορικό χαστούκι που τόνωσε τον εγκέφαλό μου! Θέρμη και ψύχος εναλλάσονταν και κάποια στιγμή θα ορκιζόμουν πως δεν είχα επαφή με το περιβάλλον. Σαν ένα ξαφνικό ταξίδι στο χρόνο με ταχύτητες ανοιγοκλεισίματος ματιού...Μια από τις πιο αλλόκοτες στιγμές που έχω βιώσει μέχρι τώρα...
Οκ, ήπιαμε καφέ αλλά θέλαμε μια πίτσα από απέναντι...Η εικόνα και οι μυρωδιές μάς χαμογελούσαν από μακριά, οπότε κρίμα να μην τις πάρουμε στον οργανισμό μας! Το πλάνο να φάμε στην piazza δεν εξετελέσθη, γιατί μόλις πήγαμε να καθίσουμε με τας πίτσας ανά χείρας, ξεπετάχτηκε ένας αστυνομικός σε ένα κοράσιο που είχε κάτσει ήδη να φάει, λέγοντάς της πως δεν επιτρέπεται το φαγητό. Γι'αυτό άλλωστε τα διατηρούν και τόσο άψογα-γιατί υπάρχουν απαγορεύσεις. Δεν γίνονται παντού τα πάντα, like it or not!
Οπότε είπαμε να κινηθούμε στην αγορά τρώγοντας και όπως ήταν αναμενόμενο λερώθηκα! Ευτυχώς ήταν η φύση του μπουφάν μου τέτοια που με μαντιλάκι καθάρισε αλλιώς θα είχα γερά νεύρα...
Βόλτα στη βόλτα, βιτρίνα στη βιτρίνα, ξέραμε πολύ καλά ότι θα χαθούμε και κατά βάθος μάλλον το θέλαμε, για να μην πω, επιδιώξαμε! Βγήκαμε από το ιστορικό κέντρο και βρεθήκαμε σε έναν ατελείωτο δρόμο με μια φαντασμαγορική θέα του τοσκανικού κάμπου, μια νεκρική κι όμως ζωντανή ησυχία, με την εναλλαγή μπλε και πράσινου, ουρανού φύσης, μπροστά στα μάτια μου!
Σαφώς και όταν ρωτήσαμε έναν οδηγό εάν πάμε καλά, λάβαμε την αναμενόμενη απάντηση....Ως εκ τούτου γυρίσαμε πίσω, περνώντας από pedestrian στοά που μας έβγαλε πίσω στα πάτρια, γνωστά εδάφη.
Εξυπακούεται πως χάσαμε το λεωφορείο που είχαμε προγραμματίσει να πάρουμε για την επιστροφή οπότε φύγαμε μια ώρα αργότερα. Στο διάστημα αναμονής, ξεπρόβαλαν και οι εορταστικοί πάγκοι σε Χριστουγεννιάτικους ρυθμούς, με ένα σωρό απαγορευτικά γλυκίσματα, hot dogs, ζεστή σοκολάτα, αλλά τελικά δεν τη γλιτώσαμε τη βροχή.
Σε όλο το ταξίδι του γυρισμού είχαμε τη "χαρά" να βλέπουμε τη βροχή να σφυροκοπάει τους δρόμους κι ένα ατελείωτο ιταλικό μποτιλιάρισμα! Τελικά το μποτιλιάρισμα ισχύει παντού! Σκεφτείτε πως ενώ πήραμε τη γραμμή express, τελικά επιστρέψαμε αργότερα από το αναμενόμενο!
Ένα φρεσκάρισμα στο ξενοδοχείο και μετά φαγητό σε κινέζικο. Καυτερό όσο χρειαζόταν, ωραία γεύση, το ωραίο κινέζικο που λίγο διέφερε τόσο με το εδώ, όσο και με της Αμερικής!
Όταν τα κορίτσια έπεσαν για ύπνο, μπήκα να κάνω μπάνιο. Το ζεστό προς καυτό νερό, μαλάκωσε τους πνεύμονές μου, γαλήνεψε τις αισθήσεις κι εξάγνισε το πνεύμα μου...Πιστέψτε με ήταν από τους πιο ανάλαφρους κι αγαπησιάρικους ύπνους που έχω κάνει ως τώρα!
Τέλος Γ' Μέρους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου