Για να ασχοληθούμε και με κάτι επίκαιρο! Ομολογουμένως δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από μια προεκλογική περίοδο (τουλάχιστον για εμένα που τρωω ατελείωτες φρίκες από διακαναλικές συνεντεύξεις, ατέρμονες συζητήσεις, τοποθετήσεις που εάν κάποιος κάτσει να τις αποκωδικοποιήσει, είναι εντελώς ίδιες και εκ προοιμίου γνωρίζεις πως τίποτα από αυτά που λένε δεν θα υλοποιηθεί)! Όπου και να στρέψεις το κεφάλι σου, θα πέσεις πάνω σε υποψήφιο, πολιτικό slogan, προεκλογική αφίσα, χειραψία (με υποχρεωτική ανταλλαγή μικροβίων), το κινητό σου θα αρχίσει να λαμβάνει μηνύματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, το νόημα, όμως, δεν παύει να παραμένει ίδιο. Όλοι θα αλλάξουν τα πάντα. Πάντα προς τα εμπρός. Η νίκη είναι σίγουρη. Όλοι βλέπουν με το βλέμμα στραμένο στο μέλλον. Όλοι θα μας εξασφαλίσουν καλύτερες μέρες. Όλοι θα μας αλλάξουν τις ζωές (αυτό είναι το πιο σίγουρο και πάντα προς το χειρότερο). Τόση αισιοδοξία και χαρά δεν την αντέχω! Διερωτώμαι, μάλιστα, γιατί δεν τα πραγματοποιούν όταν έχουν την ευκαιρία και κάθονται να με παραμυθιάσουν όταν πλησιάζουν οι εκλογές! Δεν βαριέσαι....Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα κι έτσι θα παραμείνουν (δυστυχώς...). Είναι, βρε παιδάκι μου, όμως κάποιες τυποποιημένες εκφράσεις που ακούω κατά κόρον από πολιτικούς παντός είδους, που με κάνουν να χασμουριέμαι από βαρεμάρα και να η ευκαιρία να τις στηλιτεύσω!
Χασμουρητό Νο 1: "Σκληρό rock". Δεν ξέρω γιατί έχουν ανακατέψει την ιερή αυτή μουσική σε ατάκα προς τάπωμα του πολιτικού αντιπάλου. Είναι με διαφορά, από τις χειρότερές μου ατάκες και σιγά τα ωα, θα τους γυρίσουν τα μάτια ανάποδα από το πολύ head banging. Σκληρό rock και πολιτική δεν πάνε πακέτο, σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο σκέψης τουλάχιστον! Γι'αυτό δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να το αφήσουν ήσυχο και να μην πουλάνε πνεύμα τύπου "θέλετε σκληρο rock, γιατί μπορώ κι εγώ να παίξω" (τι θέλει να πει ο ποιητής;;;;)
Χασμουρητό Νο 2: "Η καυτή πατάτα". Και γιατί τόσος ρατσισμός εις βάρος άλλων αγαθών της μάνας γης; Μπορεί να είναι και καυτή μελιτζάνα ή τομάτα. Όταν ένα λαχανικό το βράζεις, ψήνεις, τηγανίζεις, καίει (αλήθεια λέω). Οι καυτές πατάτες πάντως δίνουν και παίρνουν στην πολιτική σκηνή της χώρας. Οι μισοί την πετάνε στους άλλους μισούς και ή που θα την πιάσουν ή που δεν θα την πιάσουν (οι άλλοι μισοί- ω,τι πρωτότυπο). Πάντως δεν μιλάμε πλέον περί πολιτικής αλλά περί puree (με τόνο στο προτελευταίο e).
Χασμουτητό Νο 3: "Η Δημοκρατία δεν δέχεται εκβιασμούς". Αυτό πάλι, τι επιχείρημα είναι δεν το έχω αποσαφηνίσει στον εγκέφαλό μου. Κατ'άρχας δεν το θεωρώ καν επιχείρημα. Όταν οιοσδήποτε βρει τα δύσκολα, πετάει ένα τέτοιο τσιτάτο και νομίζει πως καθάρισε! Πρώτ'απ'όλα, την Δημοκρατία την ρώτησε κανένας; Κι αν ναι, τι απάντηση πήρε; Γιατί το μόνο σκηνικό που βλέπω χρόοοοονια τώρα, είναι ατελείωτοι εκβιασμοί, από όλους προς όλους. Να ρωτήσω επίσης, σε μια Δημοκρατία, πρέπει να εκβιάζεται ο πολίτης; Επειδή είπαμε πως δε δέχεται εκβιασμούς, γι' αυτό!
Χασμουρητό Νο 4: "Δημοκρατία έχουμε". Αυτό που όλοι την θυμούνται μόνον όταν τους συμφέρει, είναι αξιολύπητο. Το χειρότερο, δε, είναι να την θυμούνται όταν κινδυνεύουν τα ατομικά τους συμφέροντα!
Ξεχώρισα τις πιο βαρετές εκφράσεις που ακούω κατ'εξακολούθηση και αναπόφευκτα, καθ'όλη την διάρκεια του έτους. Γιατί άπαξ και κάτσει να δει κανείς τα πολιτικά slogan προ εκλογών, είναι ακριβώς τα ίδια τόσο μεταξύ τους, όσο και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δεκαετίες τώρα, με έναν και βασικό άξονα: την ΑΛΛΑΓΗ! Όχι άλλη αλλαγή! Είμαι τόσο χορτάτη από αλλαγή που θέλω ένα διάλειμμα! Στασιμότητα, εδώ και τώρα!
Χασμουρητό Νο 1: "Σκληρό rock". Δεν ξέρω γιατί έχουν ανακατέψει την ιερή αυτή μουσική σε ατάκα προς τάπωμα του πολιτικού αντιπάλου. Είναι με διαφορά, από τις χειρότερές μου ατάκες και σιγά τα ωα, θα τους γυρίσουν τα μάτια ανάποδα από το πολύ head banging. Σκληρό rock και πολιτική δεν πάνε πακέτο, σύμφωνα με τον δικό μου τρόπο σκέψης τουλάχιστον! Γι'αυτό δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να το αφήσουν ήσυχο και να μην πουλάνε πνεύμα τύπου "θέλετε σκληρο rock, γιατί μπορώ κι εγώ να παίξω" (τι θέλει να πει ο ποιητής;;;;)
Χασμουρητό Νο 2: "Η καυτή πατάτα". Και γιατί τόσος ρατσισμός εις βάρος άλλων αγαθών της μάνας γης; Μπορεί να είναι και καυτή μελιτζάνα ή τομάτα. Όταν ένα λαχανικό το βράζεις, ψήνεις, τηγανίζεις, καίει (αλήθεια λέω). Οι καυτές πατάτες πάντως δίνουν και παίρνουν στην πολιτική σκηνή της χώρας. Οι μισοί την πετάνε στους άλλους μισούς και ή που θα την πιάσουν ή που δεν θα την πιάσουν (οι άλλοι μισοί- ω,τι πρωτότυπο). Πάντως δεν μιλάμε πλέον περί πολιτικής αλλά περί puree (με τόνο στο προτελευταίο e).
Χασμουτητό Νο 3: "Η Δημοκρατία δεν δέχεται εκβιασμούς". Αυτό πάλι, τι επιχείρημα είναι δεν το έχω αποσαφηνίσει στον εγκέφαλό μου. Κατ'άρχας δεν το θεωρώ καν επιχείρημα. Όταν οιοσδήποτε βρει τα δύσκολα, πετάει ένα τέτοιο τσιτάτο και νομίζει πως καθάρισε! Πρώτ'απ'όλα, την Δημοκρατία την ρώτησε κανένας; Κι αν ναι, τι απάντηση πήρε; Γιατί το μόνο σκηνικό που βλέπω χρόοοοονια τώρα, είναι ατελείωτοι εκβιασμοί, από όλους προς όλους. Να ρωτήσω επίσης, σε μια Δημοκρατία, πρέπει να εκβιάζεται ο πολίτης; Επειδή είπαμε πως δε δέχεται εκβιασμούς, γι' αυτό!
Χασμουρητό Νο 4: "Δημοκρατία έχουμε". Αυτό που όλοι την θυμούνται μόνον όταν τους συμφέρει, είναι αξιολύπητο. Το χειρότερο, δε, είναι να την θυμούνται όταν κινδυνεύουν τα ατομικά τους συμφέροντα!
Ξεχώρισα τις πιο βαρετές εκφράσεις που ακούω κατ'εξακολούθηση και αναπόφευκτα, καθ'όλη την διάρκεια του έτους. Γιατί άπαξ και κάτσει να δει κανείς τα πολιτικά slogan προ εκλογών, είναι ακριβώς τα ίδια τόσο μεταξύ τους, όσο και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση δεκαετίες τώρα, με έναν και βασικό άξονα: την ΑΛΛΑΓΗ! Όχι άλλη αλλαγή! Είμαι τόσο χορτάτη από αλλαγή που θέλω ένα διάλειμμα! Στασιμότητα, εδώ και τώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου