Και να που, επιτέλους, οι γιορτές τελείωσαν γιατί είναι σπάσιμο όταν βγαίνεις από τα νερά σου και το πρόγραμμά σου. Χρειάζεται μεν με ελάχιστες δόσεις δε. Τα Χριστούγεννα, όμως, αναγκάζεσαι να βγεις πολλές φορές από τους ρυθμούς και την κανονική ροή της καθημερινότητας, καθώς είναι τέτοιες οι μέρες που σε εκτροχιάζουν υποχρεωτικώς! Παρόλ'αυτά βρισκόμαστε εδώ για να αποτυπώσουμε, προς τι όλος ο πανικός και ποια η γεύση που μας άφησαν αι εορταί, για πολλοστή φορά....
1α) Η Μελαγχολία των Χριστουγέννων: Δεν είναι δυνατόν να μην ξεκινήσω από το γνωστό σε όλους μας άσχημο συναίσθημα, μολονότι προσωπικώς για εμένα το ζήτημα λύθηκε από μόνο του σε ηλικία 18 ετών (ξέρετε...να μην τα ξαναλέω...λόγω σχολείου)...Και πώς να μην πέσεις σε μελαγχολία! Πού ακούστηκε μια γιορτή να εορτάζεται 2 με 2,5 μήνες νωρίτερα κι όχι έτσι απλά στα λόγια αλλά με πράξεις και έργα. Με τόσο λαμπιόνι και glitter, τόσα στολίδια, τόσο εξοπλισμό, είναι λογικό να μην σου πάει η καρδιά να ξεστολίσεις (βάλε και τον κόπο που κατέβαλες για να στολίσεις...). Είναι η απλή μέθοδος των τριών. Άμα το μάτι συνηθίσει σε κάτι, μόλις το υποχρεώσεις να ξεσυνηθίσει, καταρρέει το κακόμοιρο (το μάτι αλλά και όλο το πνευματικό οικοδόμημα). Είδα κι έπαθα να συνηθίσω στα λαμπάκια, τις πέρλες και τις πούλιες, στην νύχτα που γίνεται μέρα και τώρα ξανά πίσω στο σκοτάδι; Δεν παίζω!
1β) Η Μελαγχολία έχει και sequel, μιας και κατάφερες για μια ακόμη φορά να μείνεις πανί με πανί, τουτέστιν μόνο με ένα χαρτομάντιλο στην τσέπη, για τις δύσκολες ώρες. Λίγο κανένα βαφτιστικό που θα σου υπενθυμίσει ότι την έκανες την 'πατάτα' την ώρα που δεχόσουν να πεις το "ναι-θα το βαφτίσω" στους γονείς του (εννοείται πως δεν χρωστάει τίποτα το άμοιρο ευθυνών παιδάκι), λίγο το ένα δώρο, λίγο η άλλη υποχρέωση, να η έξοδος, να και η άλλη έξοδος, να τα κάλαντα εις διπλούν και σε αρκετές περιοχές εις τριπλούν, τι κάθεσαι κι αναρωτιέσαι τώρα; Φάε την μελαγχολία κι άραξε στα κυβικά σου!
2) Ο Άγιος Βασίλης: Στην Ελλάδα πάντως, χώρα της υπερβολής, έρχεται δύο φορές. Μία τα Χριστούγεννα και μία την Πρωτοχρονιά. Εμάς, πάντως, μας επισκεπτόταν παραδοσιακά Παραμονές Χριστουγέννων, για να έχουμε το χρόνο να απολαύσουμε το παιχνίδι, το βιβλίο, το ρούχο, λίγο παραπάνω. Άλλωστε η Πρωτοχρονιά βρίσκεται τραγικά κοντά στην επιστροφή των σχολείων, οπότε η ψυχολογία δύσκολα φτιάχνει, ακόμα και με όλα τα παιχνίδια και δώρα του κόσμου!
3) Η Χρυσόσκονη: Όπως έγραψα κατά το πρόσφατο παρελθόν, η χρυσόσκονη, glitter κατά το διεθνές, καραδοκεί κι οπλοφορεί. Φήμες αναφέρουν πως πλέον οι βασιλόπιτες, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες και λοιπά παραδοσιακά γλυκά της περίστασης, πρέπει απαραιτήτως μαζί με όλα τα υλικά να διαθέτουν και μια κούπα χρυσόσκονη κατά την παρασκευή τους, γιατί πρέπει να είναι κι αυτά 'λαμπερά' και 'χλιδάτα', αλλιώς κανείς δεν θα τα ακουμπήσει! Αναμένουμε κάποιες νέες πατέντες που δεν θα πέφτουν βαριές στο στομάχι και θα εξέρχονται από τον οργανισμό κατά την απαραίτητη ανάγκη του ξαλαφρώματος, οπότε δεν θα παραμένει κάτι τοξικό μέσα μας όπως και να έχει!
4) Η Σχετικότητα της Πρωτοχρονιάς: Ο χρόνος είναι τόσο σχετικός από ρολόι σε ρολόι κι από κανάλι σε κανάλι, που άμα βρεθείς στο σπίτι ή γενικά σε ένα οιοδήποτε σπίτι και είσαι συντονισμένος σε κάποιο κανάλι, θα δεις πως σίγουρα υπάρχει μια διαφορά δευτερολέπτων, ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εάν είσαι πληθωρικός τύπος και καταχαρείς που μπήκε ο νέος χρόνος στο τάδε κανάλι, προλαβαίνεις να φιληθείς με τους οικείους και να το γυρίσεις σε άλλο κανάλι, για να ξαναζήσεις την 'μαγεία' της στιγμής και να ξαναφιληθείς με όλο σου το σόι. Μέσα σε 5 δευτερόλεπτα μπορείς να γιορτάσεις δυο φορές (ή και τρεις, όπως μού συνέβη) το συγκλονιστικό αυτό γεγονός...Είναι, αυτό που λέμε, χαρά σε επανάληψη!
5) Τα υποχρεωτικά τραπεζώματα: Ο αστικός μύθος επιβάλλει πως ντε και καλά πρέπει να τραπεζώνεις κόσμο και ντουνιά κατά το 15θήμερο, αλλά και λίγο νωρίτερα. Αυτό σημαίνει πως μια νοικοκυρά πρέπει να σπάσει τις φλέβες των ποδιών της και τα νεύρα της, για να ευχαριστήσει κόσμο. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω από ποιον κρετίνο καθιερώθηκε αυτή η βλακεία (άμα τον πιάσω στα χέρια μου!!), αλλά το μόνο σίγουρο είναι, πως καμιά οικοδέσποινα δεν πεθαίνει από χαρά να τραπεζώνει κόσμο (ειδάλλως να το κοιτάξει)! Κατά βάση όλοι ψάχνουν να βρουν το κορόιδο της παρέας για να του φορτωθούν και να φάνε και να πιούνε στην υγειά του και να του κάνουν το σπίτι άστα να πάνε. Πάντως τα τραπέζια βλέπω ότι με τα χρόνια μειώνονται και ουδείς έχει την όρεξη του άλλου ή την όρεξη να καθαρίζει τα βομβαρδισμένα πιάτα και σπίτια...
6) Τα κιλά: Από την 1η Δεκεμβρίου άρχισαν τα χαζοαφιερώματα, "πώς να χάσετε 5 κιλά μέχρι τις γιορτές". Να οι δίαιτες από εδώ, να οι συμβουλές από εκεί, να τα μυστικά, μπλα, μπλα, μπλα...Τώρα αρχίσαμε πάλι "Πώς να χάσετε τα κιλά των εορτών". Ε, να μην τα πάρω στο κρανίο; Αφού, ρε φίλε, θα τα πάρω που θα τα πάρω, γιατί να παιδεύομαι και πριν και μετά; Ας κάνω την θυσία μια και καλή να πιάσει και τόπο! Η περίπτωση του να προσέχω κατά την διάρκεια όλου του έτους, ώστε και το κάτι παραπάνω να φάω, να μην μου φαίνεται κι επομένως να μην μπαίνω σε διαδικασίες αποτοξίνωσης του οργανισμού και δίαιτες, δεν θα πέσει στο τραπέζι για συζήτηση;;;;;
Είθε του χρόνου κάποιος να με περιποιείται σε κάποιο chalet της Ελβετίας!
Κοίτα, με το ξεστόλισμα κι εγώ πέφτω σε μελαγχολία, μην νομίζεις....
Ποιος είπε πως στις γιορτές πρέπει να τρως δίχως αύριο;;!!
1α) Η Μελαγχολία των Χριστουγέννων: Δεν είναι δυνατόν να μην ξεκινήσω από το γνωστό σε όλους μας άσχημο συναίσθημα, μολονότι προσωπικώς για εμένα το ζήτημα λύθηκε από μόνο του σε ηλικία 18 ετών (ξέρετε...να μην τα ξαναλέω...λόγω σχολείου)...Και πώς να μην πέσεις σε μελαγχολία! Πού ακούστηκε μια γιορτή να εορτάζεται 2 με 2,5 μήνες νωρίτερα κι όχι έτσι απλά στα λόγια αλλά με πράξεις και έργα. Με τόσο λαμπιόνι και glitter, τόσα στολίδια, τόσο εξοπλισμό, είναι λογικό να μην σου πάει η καρδιά να ξεστολίσεις (βάλε και τον κόπο που κατέβαλες για να στολίσεις...). Είναι η απλή μέθοδος των τριών. Άμα το μάτι συνηθίσει σε κάτι, μόλις το υποχρεώσεις να ξεσυνηθίσει, καταρρέει το κακόμοιρο (το μάτι αλλά και όλο το πνευματικό οικοδόμημα). Είδα κι έπαθα να συνηθίσω στα λαμπάκια, τις πέρλες και τις πούλιες, στην νύχτα που γίνεται μέρα και τώρα ξανά πίσω στο σκοτάδι; Δεν παίζω!
1β) Η Μελαγχολία έχει και sequel, μιας και κατάφερες για μια ακόμη φορά να μείνεις πανί με πανί, τουτέστιν μόνο με ένα χαρτομάντιλο στην τσέπη, για τις δύσκολες ώρες. Λίγο κανένα βαφτιστικό που θα σου υπενθυμίσει ότι την έκανες την 'πατάτα' την ώρα που δεχόσουν να πεις το "ναι-θα το βαφτίσω" στους γονείς του (εννοείται πως δεν χρωστάει τίποτα το άμοιρο ευθυνών παιδάκι), λίγο το ένα δώρο, λίγο η άλλη υποχρέωση, να η έξοδος, να και η άλλη έξοδος, να τα κάλαντα εις διπλούν και σε αρκετές περιοχές εις τριπλούν, τι κάθεσαι κι αναρωτιέσαι τώρα; Φάε την μελαγχολία κι άραξε στα κυβικά σου!
2) Ο Άγιος Βασίλης: Στην Ελλάδα πάντως, χώρα της υπερβολής, έρχεται δύο φορές. Μία τα Χριστούγεννα και μία την Πρωτοχρονιά. Εμάς, πάντως, μας επισκεπτόταν παραδοσιακά Παραμονές Χριστουγέννων, για να έχουμε το χρόνο να απολαύσουμε το παιχνίδι, το βιβλίο, το ρούχο, λίγο παραπάνω. Άλλωστε η Πρωτοχρονιά βρίσκεται τραγικά κοντά στην επιστροφή των σχολείων, οπότε η ψυχολογία δύσκολα φτιάχνει, ακόμα και με όλα τα παιχνίδια και δώρα του κόσμου!
3) Η Χρυσόσκονη: Όπως έγραψα κατά το πρόσφατο παρελθόν, η χρυσόσκονη, glitter κατά το διεθνές, καραδοκεί κι οπλοφορεί. Φήμες αναφέρουν πως πλέον οι βασιλόπιτες, τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες και λοιπά παραδοσιακά γλυκά της περίστασης, πρέπει απαραιτήτως μαζί με όλα τα υλικά να διαθέτουν και μια κούπα χρυσόσκονη κατά την παρασκευή τους, γιατί πρέπει να είναι κι αυτά 'λαμπερά' και 'χλιδάτα', αλλιώς κανείς δεν θα τα ακουμπήσει! Αναμένουμε κάποιες νέες πατέντες που δεν θα πέφτουν βαριές στο στομάχι και θα εξέρχονται από τον οργανισμό κατά την απαραίτητη ανάγκη του ξαλαφρώματος, οπότε δεν θα παραμένει κάτι τοξικό μέσα μας όπως και να έχει!
4) Η Σχετικότητα της Πρωτοχρονιάς: Ο χρόνος είναι τόσο σχετικός από ρολόι σε ρολόι κι από κανάλι σε κανάλι, που άμα βρεθείς στο σπίτι ή γενικά σε ένα οιοδήποτε σπίτι και είσαι συντονισμένος σε κάποιο κανάλι, θα δεις πως σίγουρα υπάρχει μια διαφορά δευτερολέπτων, ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Εάν είσαι πληθωρικός τύπος και καταχαρείς που μπήκε ο νέος χρόνος στο τάδε κανάλι, προλαβαίνεις να φιληθείς με τους οικείους και να το γυρίσεις σε άλλο κανάλι, για να ξαναζήσεις την 'μαγεία' της στιγμής και να ξαναφιληθείς με όλο σου το σόι. Μέσα σε 5 δευτερόλεπτα μπορείς να γιορτάσεις δυο φορές (ή και τρεις, όπως μού συνέβη) το συγκλονιστικό αυτό γεγονός...Είναι, αυτό που λέμε, χαρά σε επανάληψη!
5) Τα υποχρεωτικά τραπεζώματα: Ο αστικός μύθος επιβάλλει πως ντε και καλά πρέπει να τραπεζώνεις κόσμο και ντουνιά κατά το 15θήμερο, αλλά και λίγο νωρίτερα. Αυτό σημαίνει πως μια νοικοκυρά πρέπει να σπάσει τις φλέβες των ποδιών της και τα νεύρα της, για να ευχαριστήσει κόσμο. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω από ποιον κρετίνο καθιερώθηκε αυτή η βλακεία (άμα τον πιάσω στα χέρια μου!!), αλλά το μόνο σίγουρο είναι, πως καμιά οικοδέσποινα δεν πεθαίνει από χαρά να τραπεζώνει κόσμο (ειδάλλως να το κοιτάξει)! Κατά βάση όλοι ψάχνουν να βρουν το κορόιδο της παρέας για να του φορτωθούν και να φάνε και να πιούνε στην υγειά του και να του κάνουν το σπίτι άστα να πάνε. Πάντως τα τραπέζια βλέπω ότι με τα χρόνια μειώνονται και ουδείς έχει την όρεξη του άλλου ή την όρεξη να καθαρίζει τα βομβαρδισμένα πιάτα και σπίτια...
6) Τα κιλά: Από την 1η Δεκεμβρίου άρχισαν τα χαζοαφιερώματα, "πώς να χάσετε 5 κιλά μέχρι τις γιορτές". Να οι δίαιτες από εδώ, να οι συμβουλές από εκεί, να τα μυστικά, μπλα, μπλα, μπλα...Τώρα αρχίσαμε πάλι "Πώς να χάσετε τα κιλά των εορτών". Ε, να μην τα πάρω στο κρανίο; Αφού, ρε φίλε, θα τα πάρω που θα τα πάρω, γιατί να παιδεύομαι και πριν και μετά; Ας κάνω την θυσία μια και καλή να πιάσει και τόπο! Η περίπτωση του να προσέχω κατά την διάρκεια όλου του έτους, ώστε και το κάτι παραπάνω να φάω, να μην μου φαίνεται κι επομένως να μην μπαίνω σε διαδικασίες αποτοξίνωσης του οργανισμού και δίαιτες, δεν θα πέσει στο τραπέζι για συζήτηση;;;;;
Είθε του χρόνου κάποιος να με περιποιείται σε κάποιο chalet της Ελβετίας!
Κοίτα, με το ξεστόλισμα κι εγώ πέφτω σε μελαγχολία, μην νομίζεις....
Ποιος είπε πως στις γιορτές πρέπει να τρως δίχως αύριο;;!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου