Απεχθάνομαι....

        Όταν δεν βλέπω στοιχισμένα, σε ίσο αριθμό τα μανταλάκια ένθεν κι ένθεν της απλώστρας μου. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος, δεν θα δώσει δεκάρα για το πόσα μανταλάκια κρέμονται από την μια κι από την άλλη πλευρά. Για εμένα, φυσιολογικό είναι να τα ταξινομώ ισομερώς. Δεν φτάνει μονάχα  να μαζέψω ή να απλώσω τα ρούχα. Πρέπει συγχρόνως να καταμετρώ πόσα έχω και πόσα απομένουν στην κάθε πλευρά. Παλιότερα  φρόντιζα να έχουν την ίδια φορά και να είναι κατά μέγεθος, αλλά αυτό το ξεπέρασα με τον καιρό. Στην αριθμητική έχω ακόμα το πρόβλημα...Απλά θα νιώσω καλύτερα αν ανακαλύψω ότι είμαστε περισσότεροι από όσο φαντάζομαι!

Υ.Γ. Ψεύδομαι! Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνομαι άσχημα, ακόμα κι αν είμαι η μοναδική στον πλανήτη! Έχω μια ακόμα παραξενιά! So what...

Είναι που ακόμη δεν έχουν μπει τα μανταλάκια....