Θα μπορούσε να θεωρηθεί ολίγον μακάβριο το κείμενο, αλλά μακάβρια ήταν και η αφορμή. Πάντα, όμως, υπό την σκωπτική-χιουμοριστική ματιά και διάθεση της γράφουσας τούτας τας γραμμάς, οπότε ουδέν κακόν. Άλλωστε σαν έθνος μας αρέσει να διασκεδάζουμε με τον Χάρο και το θανατικό στα αθάνατα άσματα της τάβλας, της σούβλας ή της πίστας, καθώς τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να σπάσουμε ντουζίνες τα πιάτα, τραγουδώντας "...Έξω ντέρτια και καημοί..."και να πούμε 'δεν βαριέσαι, αδερφέ, ας ζήσουμε την στιγμή'!
Κατά την περιήγησή μου στο Διαδίκτυο την προηγούμενη εβδομάδα, έπεσα πάνω στην "Αυγή". Όχι δεν μιλάμε για την εφημερίδα, αλλά για τον σκελετό γυναίκας που βρέθηκε σε ανασκαφές στο Σπήλαιο της Θεόπετρας στην Θεσσαλία το '93 και που απέκτησε μορφή στα χέρια του ορθοδοντικού Μανώλη Παπαγρηγοράκη που με βάση τον σκελετό ανέπλασε το πρόσωπο και γενικώς αναπλάστηκε από την κορφή ως τα νύχια.
Πρόκειται για το δεύτερο επίτευγμα, μετά την 11χρονη Μύρτιδα που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα και πέθανε από τυφοειδή πυρετό. Ομολογουμένως την Μύρτιδα κάπου την έχασα, αλλά να που ήρθε η Αυγή για να αποκαταστήσει την μερική (ή ολική) άγνοιά μου!
Η πρώτη αντίδραση μια απλής κι αμέριμνης αναγνώστριας ήταν κάτι μεταξύ ταραχής, ανατριχίλας, δυσανασχέτησης, με περιτύλιγμα φρίκης καθώς ποτέ δεν τα πήγα καλά με κέρινα ομοιώματα και τα συναφή. Αξέχαστη εμπειρία, σαν 12χρονη παιδούλα, να με βγάζει η γιαγιά μου σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από το Μουσείο του Βρέλλη, αναστατώνοντας χωρίς έλεος πολλούς επισκέπτες στην προσπάθειά τους να με συνεφέρουν. Αυτό φυσικά αποτελεί δικό μου πρόβλημα κι όχι κανενός άλλου! Απλώς όπου βρίσκονται τέτοια ομοιώματα δεν βρίσκομαι εγώ κι όπου βρίσκομαι εγώ δεν βρίσκονται τα σκληρόκαρδα αυτά δημιουργήματα, που μόνον καρδιακές αρρυθμίες ξέρουν να μού προσφέρουν!
Ξεπερνώντας-σαν μεγάλο κορίτσι που έγινα πια- τα πρώτα συναισθήματα, διαχειριζόμενη την όποια τρομάρα μου, στάθηκα σε περαιτέρω πληροφορίες κι έτσι η πρώτη ψυχρολουσία μετουσιώθηκε σε εντυπωσιασμό. Από έναν σκελετό, μάθαμε πως χρονολογείται περίπου στο 8.070 π.Χ., είχε ύψος 1,57, η ηλικία της κυμαίνεται από 18 έως 25 -το πολύ- ετών, με έντονο προγναθισμό και κάποιες φλεγμονές λόγω σκορβούτου ή αναιμίας.
Η Αυγή έδωσε τροφή για επιπλέον αναλύσεις ως προς την οικονομική κατάσταση της εποχής, τον τρόπο ένδυσης, τις πολιτισμικές συνήθειες, τις γαστρονομικές συνήθειες, την γλώσσα που μπορεί να ομιλείτο την Μεσολιθική εποχή και την αίσθηση της ομορφιάς! Αυτό το τελευταίο αποτέλεσε το προσωπικό μου Cape Canaveral για να εκτοξεύσω πυραύλους φαιάς ουσίας, στοχασμών και λογισμών πέραν του Γαλαξία, στο Άπειρο...
Παραδόξως δεν κατακλύστηκα από ρητορικά ερωτήματα τύπου "Να ζει κανείς ή να μην ζει", 'Τι είναι ο άνθρωπος..", "Ματαιότης, Ματαιοτήτων τα πάντα Ματαιότης" ή "Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του -σχετικό/ άσχετο-.
Άνθρωποι ζούσαν και πριν, άνθρωποι θα ζουν και μετά από εμάς. Τα πράγματα, σαφώς, εξελίσσονται οπότε μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ αν βρίσκουν κι εμάς σε σκελετούς μετά από 8 ή 10.000 χρόνια, αν θα μας φωτογραφίζουν σαν αξιοπερίεργα πλάσματα και θα αναλύουν πάνω από τα ομοιώματά μας τις αισθητικές, γλωσσικές και πολιτισμικές αξίες της εποχής. Εδώ θα υπάρξουν κάποιοι σκόπελοι που οι επιστήμονες του αύριο οφείλουν να υπερπηδήσουν. Το κείμενο αυτό μπορεί να φυλαχθεί σαν πάπυρος που θα ρίχνει φως στα πρότυπα ομορφιάς της εποχής που διανύουμε.
Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το εάν θα λιώνουμε με τόσο botox σε γυναίκες και άντρες. Ίσως το botox να βοηθάει στην μουμιοποίηση του ανθρώπου αλλά τα πορίσματα από τα ευρήματα θα αναλυθούν 2.000 χρόνια αργότερα, οπότε δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ο προγναθισμός της Αυγής φαινόταν από τον σκελετό. Τα χείλη των γυναικών, όμως στο σήμερα, που από το πολύ κολλαγόνο είναι πιο μεγάλα από τα κεφάλια τους, δεν ξέρω αν θα επηρεάσουν την κατανομή των οστών του κρανίου, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να καταγραφεί η πληροφορία σε εγκυκλοπαίδειες, ούτως ώστε να έχουμε μια πολύ επιτυχημένη και ακριβή αναπαράσταση των μελλοντικών 'Αυγών' καθώς οι επιστήμονες θα έχουν μεγάλο βάρος να σηκώσουν στις πλάτες τους.
Μένοντας και πάλι στις γυναίκες, όχι από καπρίτσιο ή μισογυνισμό, αλλά επειδή είμαστε πιο επιρρεπείς στην φιγούρα, θα πρέπει να ξέρουν (οι επιστήμονες λέμε) πως όλες έχουν τα ίδια μαλλιά, τις ίδιες διαστάσεις σώματος και τα ίδια τουρλωτά οπίσθια. Ιδίως στο τελευταίο πρέπει να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό γιατί τα οπίσθια μετά κόποις και χειρουργείων αποκτώνται, οπότε οιαδήποτε παραπληροφόρηση θα είναι όνειδος για το ανθρώπινο γένος του μέλλοντος.
Καλό θα είναι να δοθεί η απαραίτητη προσοχή στο στήσιμο, καθώς θα πρέπει να κρατάει απαραιτήτως κινητό ανά χείρας, να στέλνει σαχλά φιλάκια, με ελαφρώς γυρτό κεφάλι, με έντονη λόρδωση που βοηθάει στην ανάδειξη του πολύπαθου ποπού (κατά πώς προείπα) και οπωσδήποτε με έναν καθρέφτη μπροστά της για να κουμαντάρει την γνώριμη σε όλους πόζα. Τα μαλλιά θα είναι μακριά και μόνον σε wavy style, δεκτοί και οι επιμελώς ατημέλητοι κότσοι. Να υπογραμμίσω επίσης τα ρουφηγμένα μάγουλα και τα πολύ έντονα ζυγωματικά, γιατί μόνον έτσι έχουν νόημα οι selfies.
Σε αυτό το σημείο, επομένως, προχωρώ στην πολιτισμική διάσταση των πραγμάτων, όπου οι μελλοντικοί ομιλητές οφείλουν να εξηγήσουν ορολογίες τύπου selfies, κοινοποιήσεις παρουσίας, 70.342 φίλοι στο facebook -3 στην πραγματικότητα- τι είναι το twitter και το instagram, ενώ εάν έχουν εξελιχθεί πολύ τα πράγματα σε επιστημοτεχνολογικό επίπεδο, μπορεί να ανακαλύπτουν και το όνομα του εκάστοτε σκελετού και να ξετυλίγονται όλα τα profils του live στο κοινό για να δουν σε ζωντανή μετάδοση εκείνης της εποχής, τα γενέθλιά του ή πώς έτυχε το φλουρί στην Βασιλόπιτα του 2058 και άλλες μικρές 'ιδιωτικές' στιγμές και χαρές.
Εάν πάλι ξεθάψουν κανέναν πιο φυσιολογικό, που αντιστάθηκε στα botox και ήταν πιο περιορισμένος με τις φωτογραφίες και τα videos στα social media, πρέπει απαραιτήτως να τον αναπαραστήσουν με ζαβλακωμένο βλέμμα, γιατί ήθελε δεν ήθελε την ακτινοβολία και τους ρύπους τα έτρωγε στα μούτρα οπότε ο εγκέφαλος είχε έναν εκφυλισμό ούτως ή άλλως.
Και στις δύο πάντως περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρξουν εκτεταμένες έρευνες πάνω στην γλώσσα που ομιλούσαν κατά το 2000, ένα μείγμα OMG μαζί με την γλώσσα της εκάστοτε χώρας, με πολλούς λεξιλογικούς περιορισμούς κυρίως στις ηλικίες 12-25 όπου το λεξιλόγιο περιορίζεται στις 50 λέξεις ημερησίως, εκ των οποίων οι 25 είναι συντομογραφίες Αγγλικών, οι άλλες 15 βωμολοχίες ( για ελληνικό σκελετό έχουμε μια κοινή βρισιά σε δεκαπενταπλή επανάληψη) και οι άλλες 10 που απομένουν είναι λέξεις που αντιστοιχούν στο τοπικό και εθνικό λεξιλόγιο.
Πάνω που πάω, όμως, να φουσκώσω από περηφάνια, το μυαλό τρέχει με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο, συνειδητοποιώντας πως άμα εμείς παρουσιάζουμε πνευματικό και νοητικό εκφυλισμό, δεν διατηρώ ελπίδες για τον άνθρωπο του μέλλοντος και την νοημοσύνη του. Ίσως το κοινό να μην κατανοήσει το υψηλό αισθητικό και, όχι μόνον, επίπεδό μας και φλερτάρουμε έντονα με την ιδέα να φάμε γιούχα.
Για τις αντιδράσεις ουδεμίαν ευθύνη φέρουμε και να με συγχωρείτε που έγραψα λίγο παραπάνω, αλλά νιώθω βαρύ το χρέος μου απέναντι στην ανθρωπότητα, να αφήσω όσες περισσότερες λεπτομέρειες σαν παρακαταθήκη για το μέλλον. Εγώ, πάντως, το λιθαράκι μου το έβαλα και αμαρτίαν ουκ έχω. Εάν δεν καταλάβουν οι επόμενοι πρόκειται για δική τους αποτυχία...
Υ.Γ.1 Μέσα στις ομιλίες αναφέρθηκε πως θα κυκλοφορήσει η Μύρτιδα σε γραμματόσημο και το ίδιο ευελπιστούν να συμβεί και με την Αυγή. Επειδή είμαι ακόμα οντότητα παλαιάς κοπής, που αποστέλλει και λαμβάνει παραδοσιακούς φακέλους, με παραδοσιακό χαρτί, παραδοσιακό γραμματόσημο, με τον παραδοσιακό τρόπο ταχυδρομείου, ελπίζω να μην μου κάνει κανείς καμιά πλάκα και λάβω περιχαρής γράμμα και δω ξάφνου την Μύρτιδα! Θα κάνω θέμα μεγάλο!
Υ.Γ.2 Πέρα από την όποια χιουμοριστική διάθεση και οι δυο αναπαραστάσεις αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα χρήσης της γνώσης, της τεχνογνωσίας και τεχνολογίας για έναν συγκινητικά δημιουργικό σκοπό. Εάν μπορούσαν πράγματι να μιλήσουν, θα είχαμε να μάθουμε τόσα πολλά...! Μέσω αυτών βλέπουμε πως εξελισσόμαστε αλλά στον πυρήνα μας θα μένουμε πάντα οι ίδιοι. Μικροί και τρωτοί μπροστά στο πέρασμα ενός χρόνου τρομακτικού, άφθαρτου, άπιαστου και ακατανόητου, τουλάχιστον για 'μένα!
Τώρα ελπίζω να μού δίνεται το δικαίωμα να λιποθυμήσω με την ησυχία μου αλλά πάντα με στυλάτο τρόπο...
Κατά την περιήγησή μου στο Διαδίκτυο την προηγούμενη εβδομάδα, έπεσα πάνω στην "Αυγή". Όχι δεν μιλάμε για την εφημερίδα, αλλά για τον σκελετό γυναίκας που βρέθηκε σε ανασκαφές στο Σπήλαιο της Θεόπετρας στην Θεσσαλία το '93 και που απέκτησε μορφή στα χέρια του ορθοδοντικού Μανώλη Παπαγρηγοράκη που με βάση τον σκελετό ανέπλασε το πρόσωπο και γενικώς αναπλάστηκε από την κορφή ως τα νύχια.
Πρόκειται για το δεύτερο επίτευγμα, μετά την 11χρονη Μύρτιδα που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα και πέθανε από τυφοειδή πυρετό. Ομολογουμένως την Μύρτιδα κάπου την έχασα, αλλά να που ήρθε η Αυγή για να αποκαταστήσει την μερική (ή ολική) άγνοιά μου!
Η πρώτη αντίδραση μια απλής κι αμέριμνης αναγνώστριας ήταν κάτι μεταξύ ταραχής, ανατριχίλας, δυσανασχέτησης, με περιτύλιγμα φρίκης καθώς ποτέ δεν τα πήγα καλά με κέρινα ομοιώματα και τα συναφή. Αξέχαστη εμπειρία, σαν 12χρονη παιδούλα, να με βγάζει η γιαγιά μου σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από το Μουσείο του Βρέλλη, αναστατώνοντας χωρίς έλεος πολλούς επισκέπτες στην προσπάθειά τους να με συνεφέρουν. Αυτό φυσικά αποτελεί δικό μου πρόβλημα κι όχι κανενός άλλου! Απλώς όπου βρίσκονται τέτοια ομοιώματα δεν βρίσκομαι εγώ κι όπου βρίσκομαι εγώ δεν βρίσκονται τα σκληρόκαρδα αυτά δημιουργήματα, που μόνον καρδιακές αρρυθμίες ξέρουν να μού προσφέρουν!
Ξεπερνώντας-σαν μεγάλο κορίτσι που έγινα πια- τα πρώτα συναισθήματα, διαχειριζόμενη την όποια τρομάρα μου, στάθηκα σε περαιτέρω πληροφορίες κι έτσι η πρώτη ψυχρολουσία μετουσιώθηκε σε εντυπωσιασμό. Από έναν σκελετό, μάθαμε πως χρονολογείται περίπου στο 8.070 π.Χ., είχε ύψος 1,57, η ηλικία της κυμαίνεται από 18 έως 25 -το πολύ- ετών, με έντονο προγναθισμό και κάποιες φλεγμονές λόγω σκορβούτου ή αναιμίας.
Η Αυγή έδωσε τροφή για επιπλέον αναλύσεις ως προς την οικονομική κατάσταση της εποχής, τον τρόπο ένδυσης, τις πολιτισμικές συνήθειες, τις γαστρονομικές συνήθειες, την γλώσσα που μπορεί να ομιλείτο την Μεσολιθική εποχή και την αίσθηση της ομορφιάς! Αυτό το τελευταίο αποτέλεσε το προσωπικό μου Cape Canaveral για να εκτοξεύσω πυραύλους φαιάς ουσίας, στοχασμών και λογισμών πέραν του Γαλαξία, στο Άπειρο...
Παραδόξως δεν κατακλύστηκα από ρητορικά ερωτήματα τύπου "Να ζει κανείς ή να μην ζει", 'Τι είναι ο άνθρωπος..", "Ματαιότης, Ματαιοτήτων τα πάντα Ματαιότης" ή "Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του -σχετικό/ άσχετο-.
Άνθρωποι ζούσαν και πριν, άνθρωποι θα ζουν και μετά από εμάς. Τα πράγματα, σαφώς, εξελίσσονται οπότε μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ αν βρίσκουν κι εμάς σε σκελετούς μετά από 8 ή 10.000 χρόνια, αν θα μας φωτογραφίζουν σαν αξιοπερίεργα πλάσματα και θα αναλύουν πάνω από τα ομοιώματά μας τις αισθητικές, γλωσσικές και πολιτισμικές αξίες της εποχής. Εδώ θα υπάρξουν κάποιοι σκόπελοι που οι επιστήμονες του αύριο οφείλουν να υπερπηδήσουν. Το κείμενο αυτό μπορεί να φυλαχθεί σαν πάπυρος που θα ρίχνει φως στα πρότυπα ομορφιάς της εποχής που διανύουμε.
Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για το εάν θα λιώνουμε με τόσο botox σε γυναίκες και άντρες. Ίσως το botox να βοηθάει στην μουμιοποίηση του ανθρώπου αλλά τα πορίσματα από τα ευρήματα θα αναλυθούν 2.000 χρόνια αργότερα, οπότε δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ο προγναθισμός της Αυγής φαινόταν από τον σκελετό. Τα χείλη των γυναικών, όμως στο σήμερα, που από το πολύ κολλαγόνο είναι πιο μεγάλα από τα κεφάλια τους, δεν ξέρω αν θα επηρεάσουν την κατανομή των οστών του κρανίου, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να καταγραφεί η πληροφορία σε εγκυκλοπαίδειες, ούτως ώστε να έχουμε μια πολύ επιτυχημένη και ακριβή αναπαράσταση των μελλοντικών 'Αυγών' καθώς οι επιστήμονες θα έχουν μεγάλο βάρος να σηκώσουν στις πλάτες τους.
Μένοντας και πάλι στις γυναίκες, όχι από καπρίτσιο ή μισογυνισμό, αλλά επειδή είμαστε πιο επιρρεπείς στην φιγούρα, θα πρέπει να ξέρουν (οι επιστήμονες λέμε) πως όλες έχουν τα ίδια μαλλιά, τις ίδιες διαστάσεις σώματος και τα ίδια τουρλωτά οπίσθια. Ιδίως στο τελευταίο πρέπει να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό γιατί τα οπίσθια μετά κόποις και χειρουργείων αποκτώνται, οπότε οιαδήποτε παραπληροφόρηση θα είναι όνειδος για το ανθρώπινο γένος του μέλλοντος.
Καλό θα είναι να δοθεί η απαραίτητη προσοχή στο στήσιμο, καθώς θα πρέπει να κρατάει απαραιτήτως κινητό ανά χείρας, να στέλνει σαχλά φιλάκια, με ελαφρώς γυρτό κεφάλι, με έντονη λόρδωση που βοηθάει στην ανάδειξη του πολύπαθου ποπού (κατά πώς προείπα) και οπωσδήποτε με έναν καθρέφτη μπροστά της για να κουμαντάρει την γνώριμη σε όλους πόζα. Τα μαλλιά θα είναι μακριά και μόνον σε wavy style, δεκτοί και οι επιμελώς ατημέλητοι κότσοι. Να υπογραμμίσω επίσης τα ρουφηγμένα μάγουλα και τα πολύ έντονα ζυγωματικά, γιατί μόνον έτσι έχουν νόημα οι selfies.
Σε αυτό το σημείο, επομένως, προχωρώ στην πολιτισμική διάσταση των πραγμάτων, όπου οι μελλοντικοί ομιλητές οφείλουν να εξηγήσουν ορολογίες τύπου selfies, κοινοποιήσεις παρουσίας, 70.342 φίλοι στο facebook -3 στην πραγματικότητα- τι είναι το twitter και το instagram, ενώ εάν έχουν εξελιχθεί πολύ τα πράγματα σε επιστημοτεχνολογικό επίπεδο, μπορεί να ανακαλύπτουν και το όνομα του εκάστοτε σκελετού και να ξετυλίγονται όλα τα profils του live στο κοινό για να δουν σε ζωντανή μετάδοση εκείνης της εποχής, τα γενέθλιά του ή πώς έτυχε το φλουρί στην Βασιλόπιτα του 2058 και άλλες μικρές 'ιδιωτικές' στιγμές και χαρές.
Εάν πάλι ξεθάψουν κανέναν πιο φυσιολογικό, που αντιστάθηκε στα botox και ήταν πιο περιορισμένος με τις φωτογραφίες και τα videos στα social media, πρέπει απαραιτήτως να τον αναπαραστήσουν με ζαβλακωμένο βλέμμα, γιατί ήθελε δεν ήθελε την ακτινοβολία και τους ρύπους τα έτρωγε στα μούτρα οπότε ο εγκέφαλος είχε έναν εκφυλισμό ούτως ή άλλως.
Και στις δύο πάντως περιπτώσεις θα πρέπει να υπάρξουν εκτεταμένες έρευνες πάνω στην γλώσσα που ομιλούσαν κατά το 2000, ένα μείγμα OMG μαζί με την γλώσσα της εκάστοτε χώρας, με πολλούς λεξιλογικούς περιορισμούς κυρίως στις ηλικίες 12-25 όπου το λεξιλόγιο περιορίζεται στις 50 λέξεις ημερησίως, εκ των οποίων οι 25 είναι συντομογραφίες Αγγλικών, οι άλλες 15 βωμολοχίες ( για ελληνικό σκελετό έχουμε μια κοινή βρισιά σε δεκαπενταπλή επανάληψη) και οι άλλες 10 που απομένουν είναι λέξεις που αντιστοιχούν στο τοπικό και εθνικό λεξιλόγιο.
Πάνω που πάω, όμως, να φουσκώσω από περηφάνια, το μυαλό τρέχει με χίλιες στροφές το δευτερόλεπτο, συνειδητοποιώντας πως άμα εμείς παρουσιάζουμε πνευματικό και νοητικό εκφυλισμό, δεν διατηρώ ελπίδες για τον άνθρωπο του μέλλοντος και την νοημοσύνη του. Ίσως το κοινό να μην κατανοήσει το υψηλό αισθητικό και, όχι μόνον, επίπεδό μας και φλερτάρουμε έντονα με την ιδέα να φάμε γιούχα.
Για τις αντιδράσεις ουδεμίαν ευθύνη φέρουμε και να με συγχωρείτε που έγραψα λίγο παραπάνω, αλλά νιώθω βαρύ το χρέος μου απέναντι στην ανθρωπότητα, να αφήσω όσες περισσότερες λεπτομέρειες σαν παρακαταθήκη για το μέλλον. Εγώ, πάντως, το λιθαράκι μου το έβαλα και αμαρτίαν ουκ έχω. Εάν δεν καταλάβουν οι επόμενοι πρόκειται για δική τους αποτυχία...
Υ.Γ.1 Μέσα στις ομιλίες αναφέρθηκε πως θα κυκλοφορήσει η Μύρτιδα σε γραμματόσημο και το ίδιο ευελπιστούν να συμβεί και με την Αυγή. Επειδή είμαι ακόμα οντότητα παλαιάς κοπής, που αποστέλλει και λαμβάνει παραδοσιακούς φακέλους, με παραδοσιακό χαρτί, παραδοσιακό γραμματόσημο, με τον παραδοσιακό τρόπο ταχυδρομείου, ελπίζω να μην μου κάνει κανείς καμιά πλάκα και λάβω περιχαρής γράμμα και δω ξάφνου την Μύρτιδα! Θα κάνω θέμα μεγάλο!
Υ.Γ.2 Πέρα από την όποια χιουμοριστική διάθεση και οι δυο αναπαραστάσεις αποτελούν ένα εξαιρετικό παράδειγμα χρήσης της γνώσης, της τεχνογνωσίας και τεχνολογίας για έναν συγκινητικά δημιουργικό σκοπό. Εάν μπορούσαν πράγματι να μιλήσουν, θα είχαμε να μάθουμε τόσα πολλά...! Μέσω αυτών βλέπουμε πως εξελισσόμαστε αλλά στον πυρήνα μας θα μένουμε πάντα οι ίδιοι. Μικροί και τρωτοί μπροστά στο πέρασμα ενός χρόνου τρομακτικού, άφθαρτου, άπιαστου και ακατανόητου, τουλάχιστον για 'μένα!
Τώρα ελπίζω να μού δίνεται το δικαίωμα να λιποθυμήσω με την ησυχία μου αλλά πάντα με στυλάτο τρόπο...
