Ινές, Ψυχή μου

          Ή αλλιώς Inés del Alma Mia της αγαπημένης και γνωστής μας Χιλιανής συγγραφέως Isabel Allende. Η ηρωίδα μας είναι η Inés Suárez, που ζει στην Extremadura της Ισπανίας τον 14ο αιώνα μ.Χ. που πάει να πει, σε μια από τις πιο σκοτεινές και κατάπτυστες εποχές για την Ευρώπη (προσωπική μου πάντα άποψη), δηλαδή Μεσαίωνα. Φλογερή προσωπικότητα καθώς ήταν, προχωρά σε γάμο σε νεαρή ηλικία, αλλά  ο έγγαμος βίος δεν ήταν τόσο στρωμένος με ροδοπέταλα! Εκείνο τον καιρό, βέβαια, είχε ξεκινήσει και η φρενίτιδα για την ανακάλυψη χρυσού και όχι μόνο, στον Νέο Κόσμο. Έτσι ξεκίνησε και ο σύζυγος της ηρωίδας μας, Juan de Málaga, να πιάσει "την καλή", αλλά δεν επέστρεψε ύστερα από χρόνια.
         Εκτός από φλογερή προσωπικότητα, η Inés είναι δυναμική και πολύ αντίθετη με τις αντιλήψεις της εποχής. Καθώς διψάει για μια αλλαγή και περιπέτεια στην ζωή της, σε μια εποχή που η γυναίκα ή θα έπρεπε να είναι παντρεμένη ή μοναχή, με το πρόσχημα ότι πάει να βρει τον άντρα της και να μάθει τι απέγινε, σαλπάρει με την ανιψιά της -καθώς απαγορευόταν γυναίκα πράγμα να ταξιδεύει ασυνόδευτη- για τον Νέο Κόσμο!
         Χωρίς να μπω σε περαιτέρω λεπτομέρειες και καταστρέψω την μαγεία, για όποιον θέλει να το διαβάσει, καταλήγει ερωτευμένη και σε σχέση με έναν πολύ φιλόδοξο στρατηγό, τον Pedro de Valdivia, που έχει βάλει προσωπικό στοίχημα να κατακτήσει την Χιλή, μιας και η πρώτη απόπειρα στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία. Από εδώ και πέρα ξεκινάει ο δύσκολος δρόμος και η πορεία κατάκτησης της νέας αυτής χώρας, μέχρι την ίδρυση της πόλης του Santiago, στην οποία η Inés έπαιξε καταλυτικό ρόλο.
          Η πένα της Allende είναι ρεαλιστική, χωρίς φιοριτούρες και φανφάρες, σκληρή, μεστή και ρέει χωρίς κουραστικές επαναλήψεις. Έκανε μακροχρόνια έρευνα για να ανακαλύψει όλες τις πληροφορίες γύρω από ένα πρόσωπο που το παραμέλησε η ιστορία και με αυτό το βιβλίο προσπαθεί να την δικαιώσει, χωρίς να την αγιοποιεί, αφού δεν μιλάμε φυσικά για καμιά αθώα περιστερά.
         Σε αυτό το σημείο, έρχομαι στην γεύση που μού άφησε και τις σκέψεις που προξένησε τούτο το έργο.
         Μιλάμε για ένα αέναο κυνήγι πλούτου και κατάκτησης που υπήρχε σε όλους τους αιώνες και δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ...Υπήρχαν εκεί αυτόχθονες λαοί, που είχαν τον δικό τους πολιτισμό και δεν έπεφτε λόγος σε κανέναν, ούτε να τους υποτάξει, ούτε να τους σκλαβώσει, ούτε να τους βασανίσει. Ας μην πάμε, φυσικά, τόσο μακριά..Μπορούμε να ρίξουμε ένα βλέφαρο στην δική μας ιστορία...Απλά τώρα μιλάμε για τον Νέο Κόσμο.
          Οι Conquistadores δεν ήταν όλοι με το ιπποτιλίκι στο τσεπάκι, ούτε όποιος ήταν ιππότης του βασιλιά σήμαινε πως δεν ήταν εγκληματίας. Ιερείς, πλιατσικολόγοι και βαρυποινίτες, απέκτησαν εν μία νυκτί την εύνοια βασιλέων και βρέθηκαν με τίτλους και περιουσίες, σφάζοντας όποιον βρισκόταν μπροστά του. "Μας ζητάτε να προσκυνήσουμε έναν Βασιλιά που δεν γνωρίζουμε και να πιστέψουμε σε έναν Θεό που δεν ξέρουμε". Πόσα και πόσα εγκλήματα γίνονται εν ονόματι του Θεού, όταν πίσω από όλα κρύβεται απλώς η κακιά και άπληστη φύση του ανθρώπου!
          Αυτοκράτορες, Βασιλείς, Ιππότες, και λοιποί, ενταφιάστηκαν στα φέρετρα της Ιστορίας...Πέθαναν και θα πεθάνουν και θα πεθαίνουν και θα πεθαίνουμε...Και τι έγινε; Τι έμεινε;;; Η υστεροφημία;;; Κανείς δεν θα μείνει να θυμάται κανέναν. Το μόνο που μένει είναι η κακοδαιμονία, από το άδικα χυμένο αίμα. Σκληρότητα, σκληρότητα, σκληρότητα, που δεν άλλαξε ποτέ. Πάντα κάτι θέλουμε και ποτέ δεν μάς είναι αρκετό! Σε καμιά εποχή ο άνθρωπος δεν είχε αξία. Απλά τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο άμεσα...

          Αυτές και άλλες αλήθειες μπορεί να συνειδητοποιήσει για ακόμη μια φορά ο κάθε αναγνώστης, ενός βιβλίου που σίγουρα αξίζει να διαβαστεί...