..."γλιστράω στις χειρολαβές", όπως έλεγε και το αγαπητό άσμα, αν και στο τέλος θα λιποθυμάμε σωρηδόν στις χειρολαβές, με όλα αυτά που ακούμε! In Public Tranport We Trust και βρισκόμαστε -πού αλλού- στα πολυαγαπημένα μας αστικά. Σάββατο απόγευμα πήρα το αστικό για να βρεθώ στο κέντρο για έναν καφέ. Εννοείται πως ήμουν καλοντυμένη και εξυπακούεται πως κινήθηκα δωρεάν, όπως και κάθε φορά, με την κάρτα ανεργίας και τα λοιπά χαρτιά που οφείλω να έχω μαζί μου για να το αποδεικνύω σε περίπτωση ελέγχου. Κρατάμε λοιπόν το γεγονός πως μπήκα περιποιημένη και δεν ακύρωσα κάποιο εισιτήριο.
Στον γυρισμό έκαναν ακριβώς το ίδιο, σημειώνοντας πως δίπλα στον οδηγό στεκόταν όρθια προς κουτσομπολιό γυναίκα οδηγός, όχι εν ώρα υπηρεσίας. Δύο στάσεις πριν το τέρμα ανέβηκε νεαρός, σίγουρα όχι κομψευόμενος με σακάκι και double monks, ο οποίος δεν ακύρωσε κάποιο εισιτήριο, παρά πήγε να κάτσει κατ'ευθείαν. Έτσι, λοιπόν, ο οδηγός ρώτησε δυνατά "Επ, παλλήκαρε έχεις κάρτα;"
Βασικά αυτή ήταν μια ευθεία ερώτηση που, όμως, υπονοούσε μια δεύτερη τύπου "Μπήκες στην ζούλα, οπότε να φας πρόστιμο καλύτερα;;;". Το παιδί πλησίασε και είπε ότι έχει κάρτα ανεργίας και ο οδηγός απήντησε ένα απλό 'α, καλά'! Μόλις ο νεανίας ξανακάθησε στην θέση του, η οδηγός-παρέα έβγαλε τα εσώψυχά της, διαμαρτυρόμενη πως αυτή δεν είναι κατάσταση κι ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορούν να γνωρίζουν αν κάποιος λέει την αλήθεια και πώς μπορούν να το εξακριβώσουν. Ο οδηγός παρόλ'αυτά είχε άλλη άποψη λέγοντας πως αυτό δεν είναι το θέμα, αλλά γιατί ένας νέος άνθρωπος να πάρει το αστικό για δυο στάσεις όλο κι όλο.
Αυτό ήταν εν ολίγοις το όλο σκηνικό κι από 'δω και πέρα ξεκινάνε τα δικά μου ερωτήματα. Εάν ήμουν super ηρωίδα της Marvel, θα είχα μεταμορφωθεί αυτομάτως με την ηρωική φορεσιά μου και θα είχα σηκώσει το λεωφορείο με το ένα χέρι, εκσφενδονίζοντάς το στην Μεσόσφαιρα ή πολύ πιο πέρα από αυτήν, καθιστώντας το αιώνιο δορυφόρο γύρω από την γη. Επειδή, όμως, αυτό είναι ακατόρθωτο, θα αρκεστώ σε κάτι πιο γήινο και αναίμακτο, που πάει να πει, να παραθέσω απλά τους προβληματισμούς μου.
Super Προβληματισμός Νο 1: Γιατί κίνησε υποψίες ένας μη καλά ενδεδυμένος νέος κι όχι εγώ που ήμουν στην πένα; Και οι δύο κάναμε ακριβώς το ίδιο. Μπήκαμε, καθίσαμε, τέλος. Σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο σκέψης θα έλεγα μετά βεβαιότητος, πως ο άνθρωπος τρελαίνεται να τον κοροϊδεύουν, στέκεται πάντα στην εικόνα, θαυμάζει μόνο την εικόνα και δεν είναι ποτέ προκατειλημμένος με τους γραβατοφορεμένους και τις τουαλετοφέρουσες. Είναι σαν μια πινακίδα ΝΕΟΝ που αναβοσβήνει μέσα στην νύχτα το μήνυμα "Φυσικά και μπορείς να με κλέψεις/εξαπατήσεις, αρκεί να έχεις style, ωραία ρούχα κι ακριβό άρωμα". Πας μη καλοντυθείς βάρβαρος!!!!! Με τους δεύτερους, δεν υπάρχει έλεος. Στους πρώτους, όλα τα συγχωρούμε...
Super Προβληματισμός Νο 2: Αναφερόμενη στην απορία της μανδάμ-οδηγού, θα ήθελα να την ενημερώσω πως κουβαλάμε κάποια χαρτιά για να αποδείξουμε τον ισχυρισμό μας κι όχι για να παίρνουν τον αέρα τους κάθε τόσο. Ποιος, επίσης, εμποδίζει τον Οργανισμό Συγκοινωνιών της πόλης να έχει μια πλατφόρμα που να μπορεί άμεσα να συνδέεται με τον ΟΑΕΔ για να εξακριβώνει ποιος είναι παπάς και ποιος ζευγάς; Όταν ανακοινώνεις μια παροχή (γιατί η δωρεάν μετακίνηση, είναι μια παροχή), προϋποθέτει μια οργάνωση που, κανονικά, έχει προηγηθεί. Ο τρόπος λοιπόν, της δικής ΣΟΥ οργάνωσης, δεν αποτελεί δικό ΜΟΥ ζήτημα. Άρα αδίκως, είσαι απηυδισμένη!
Super Προβληματισμός Νο 3: Είναι γεγονός, ότι οι ηλικίες 15-25 δεν το πολυσυμπαθούν το περπάτημα και γενικώς το αποφεύγουν όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Όχι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, αλλά εν προκειμένω μιλάμε για μια τέτοια ηλικία του νεαρού που επιβιβάστηκε λίγο πριν το τέρμα. Τώρα τι να κάνουμε; Αρέσει δεν αρέσει, μπήκε. Εσύ monieur-οδηγέ είσαι ο οδηγός ενός μέσου που μπορεί να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει. Τόσοι προβληματικοί -στην κυριολεξία- επιβιβάζονται κάθε μέρα, αυτός σε πείραξε; Εκτός κι αν συγχρόνως είσαι προπονητής ή life coacher ή κάτι τέτοιο, οπότε αντιμετωπίζεις και βλέπεις τα πάντα υπό το πρίσμα του ευ ζην κι ότι το περπάτημα κάνει καλό, βοηθώντας να αποβληθούν οι τοξίνες από τον οργανισμό. Βέβαια, δεν του το είπες του ιδίου για να τον νουθετήσεις, αλλά το μουρμούρισες μετά. Έχασε κι ο νεαρός την ευκαιρία του να δει το Φως το Αληθινόν και να δει τα οφέλη της σωματικής άσκησης και του βάδην...
Δεν βαριέσαι...Κάτι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε σε αυτήν την ζωή! Η υποκρισία, όμως, θα νικάει πάντα ό,τι κι αν συμβαίνει ό,τι κι αν κάνουμε...
Α, δεν παίζω!!!!! Σαν το βρώμικο και ξεχαρβαλωμένο, δεν έχει..
Στον γυρισμό έκαναν ακριβώς το ίδιο, σημειώνοντας πως δίπλα στον οδηγό στεκόταν όρθια προς κουτσομπολιό γυναίκα οδηγός, όχι εν ώρα υπηρεσίας. Δύο στάσεις πριν το τέρμα ανέβηκε νεαρός, σίγουρα όχι κομψευόμενος με σακάκι και double monks, ο οποίος δεν ακύρωσε κάποιο εισιτήριο, παρά πήγε να κάτσει κατ'ευθείαν. Έτσι, λοιπόν, ο οδηγός ρώτησε δυνατά "Επ, παλλήκαρε έχεις κάρτα;"
Βασικά αυτή ήταν μια ευθεία ερώτηση που, όμως, υπονοούσε μια δεύτερη τύπου "Μπήκες στην ζούλα, οπότε να φας πρόστιμο καλύτερα;;;". Το παιδί πλησίασε και είπε ότι έχει κάρτα ανεργίας και ο οδηγός απήντησε ένα απλό 'α, καλά'! Μόλις ο νεανίας ξανακάθησε στην θέση του, η οδηγός-παρέα έβγαλε τα εσώψυχά της, διαμαρτυρόμενη πως αυτή δεν είναι κατάσταση κι ότι κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορούν να γνωρίζουν αν κάποιος λέει την αλήθεια και πώς μπορούν να το εξακριβώσουν. Ο οδηγός παρόλ'αυτά είχε άλλη άποψη λέγοντας πως αυτό δεν είναι το θέμα, αλλά γιατί ένας νέος άνθρωπος να πάρει το αστικό για δυο στάσεις όλο κι όλο.
Αυτό ήταν εν ολίγοις το όλο σκηνικό κι από 'δω και πέρα ξεκινάνε τα δικά μου ερωτήματα. Εάν ήμουν super ηρωίδα της Marvel, θα είχα μεταμορφωθεί αυτομάτως με την ηρωική φορεσιά μου και θα είχα σηκώσει το λεωφορείο με το ένα χέρι, εκσφενδονίζοντάς το στην Μεσόσφαιρα ή πολύ πιο πέρα από αυτήν, καθιστώντας το αιώνιο δορυφόρο γύρω από την γη. Επειδή, όμως, αυτό είναι ακατόρθωτο, θα αρκεστώ σε κάτι πιο γήινο και αναίμακτο, που πάει να πει, να παραθέσω απλά τους προβληματισμούς μου.
Super Προβληματισμός Νο 1: Γιατί κίνησε υποψίες ένας μη καλά ενδεδυμένος νέος κι όχι εγώ που ήμουν στην πένα; Και οι δύο κάναμε ακριβώς το ίδιο. Μπήκαμε, καθίσαμε, τέλος. Σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο σκέψης θα έλεγα μετά βεβαιότητος, πως ο άνθρωπος τρελαίνεται να τον κοροϊδεύουν, στέκεται πάντα στην εικόνα, θαυμάζει μόνο την εικόνα και δεν είναι ποτέ προκατειλημμένος με τους γραβατοφορεμένους και τις τουαλετοφέρουσες. Είναι σαν μια πινακίδα ΝΕΟΝ που αναβοσβήνει μέσα στην νύχτα το μήνυμα "Φυσικά και μπορείς να με κλέψεις/εξαπατήσεις, αρκεί να έχεις style, ωραία ρούχα κι ακριβό άρωμα". Πας μη καλοντυθείς βάρβαρος!!!!! Με τους δεύτερους, δεν υπάρχει έλεος. Στους πρώτους, όλα τα συγχωρούμε...
Super Προβληματισμός Νο 2: Αναφερόμενη στην απορία της μανδάμ-οδηγού, θα ήθελα να την ενημερώσω πως κουβαλάμε κάποια χαρτιά για να αποδείξουμε τον ισχυρισμό μας κι όχι για να παίρνουν τον αέρα τους κάθε τόσο. Ποιος, επίσης, εμποδίζει τον Οργανισμό Συγκοινωνιών της πόλης να έχει μια πλατφόρμα που να μπορεί άμεσα να συνδέεται με τον ΟΑΕΔ για να εξακριβώνει ποιος είναι παπάς και ποιος ζευγάς; Όταν ανακοινώνεις μια παροχή (γιατί η δωρεάν μετακίνηση, είναι μια παροχή), προϋποθέτει μια οργάνωση που, κανονικά, έχει προηγηθεί. Ο τρόπος λοιπόν, της δικής ΣΟΥ οργάνωσης, δεν αποτελεί δικό ΜΟΥ ζήτημα. Άρα αδίκως, είσαι απηυδισμένη!
Super Προβληματισμός Νο 3: Είναι γεγονός, ότι οι ηλικίες 15-25 δεν το πολυσυμπαθούν το περπάτημα και γενικώς το αποφεύγουν όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Όχι ότι εμείς είμαστε καλύτεροι, αλλά εν προκειμένω μιλάμε για μια τέτοια ηλικία του νεαρού που επιβιβάστηκε λίγο πριν το τέρμα. Τώρα τι να κάνουμε; Αρέσει δεν αρέσει, μπήκε. Εσύ monieur-οδηγέ είσαι ο οδηγός ενός μέσου που μπορεί να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει. Τόσοι προβληματικοί -στην κυριολεξία- επιβιβάζονται κάθε μέρα, αυτός σε πείραξε; Εκτός κι αν συγχρόνως είσαι προπονητής ή life coacher ή κάτι τέτοιο, οπότε αντιμετωπίζεις και βλέπεις τα πάντα υπό το πρίσμα του ευ ζην κι ότι το περπάτημα κάνει καλό, βοηθώντας να αποβληθούν οι τοξίνες από τον οργανισμό. Βέβαια, δεν του το είπες του ιδίου για να τον νουθετήσεις, αλλά το μουρμούρισες μετά. Έχασε κι ο νεαρός την ευκαιρία του να δει το Φως το Αληθινόν και να δει τα οφέλη της σωματικής άσκησης και του βάδην...
Δεν βαριέσαι...Κάτι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε σε αυτήν την ζωή! Η υποκρισία, όμως, θα νικάει πάντα ό,τι κι αν συμβαίνει ό,τι κι αν κάνουμε...
Α, δεν παίζω!!!!! Σαν το βρώμικο και ξεχαρβαλωμένο, δεν έχει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου