Εν κρυπτώ και σιωπηλά

        Ο George Michael θα συζητιέται πάντα την περίοδο των Χριστουγέννων αφού, καλώς ή κακώς, το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με αυτά. Την άποψή μου, που πυροδοτήθηκε λόγω του γεγονότος,  την ξεδίπλωσα στο κείμενό μου "Αντίο Παιδικά Χρόνια". Απλά με τον Γεώργιο ήταν λίγο παραπάνω το δέσιμο, θέλετε λόγω καταγωγής, θέλετε λόγω απλής συμπάθειας, θέλετε όλα μαζί; Ένα τσίμπημα στην καρδιά το εισέπραξα στο άκουσμα της αναγγελίας του θανάτου του.
       Συζητώντας, λοιπόν, με τον σύζυγό μου περί αυτού, έθεσα στο τραπέζι της κουβέντας ένα ακόμα χαρτί που μου τον έκανε διπλά και τριπλά αγαπητό. Ένα σωρό οργανισμοί, ιδρύματα και φορείς, βγήκαν με ανακοινώσεις να συλλυπηθούν τον αποθανόντα, ευχαριστώντας για όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής, και όχι μόνο, στήριξης που ήταν κρυφή για όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
        Ιδού ένας άνθρωπος που δεν παρίστανε τον φιλάνθρωπο για ιδιοτελείς σκοπούς! Ήταν στον πυρήνα του φίλος με τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπο, το παιδί που είχε ανάγκη, δείχνοντας πως τελικά δεν αποτελούσε δική του ανάγκη να φωτογραφίζεται, να αυτοπροβάλλεται και αυτοδιαφημίζεται. Δεν είχε ανάγκη να μαζεύει χορηγούς που θα πλήρωναν αυτοί την φιλανθρωπία του, αλλά το έκανε ο ίδιος από την δική του τσέπη, ίσως όχι πάντα, αφού έδινε συναυλίες τέτοιου χαρακτήρα κι επομένως πλήρωνε κι ο κόσμος (πράγμα καθόλου κακό), όμως και πέντε και δέκα φορές να το έκανε για 'μένα είναι αρκετό!
         Προχωρώντας την κουβέντα λίγο ακόμη αναρωτηθήκαμε ποια είναι εκείνη η βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να βλέπει το όνομά του παντού κι ακόμα χειρότερα η ανάγκη του να γράφεται στην ιστορία -κι όχι πάντα για καλό-. Κάπου εκεί θυμηθήκαμε κάτι πολύ απλό, πως στην Ρόδο , σε κάποια από όλες τις βιβλιοθήκες, υπήρχε ένα τμήμα-δωρεά ενός καθηγητή ο οποίος ζήτησε να είναι ξέχωρος από όλους τους υπόλοιπους και φυσικά να αναφέρεται το όνομά του! Δηλαδή να μην μολυνθεί η δωρεά του από την υπόλοιπη μιαρή πλέμπα;! Προς τι όλη αυτή η σπουδαιοφάνεια και η ματαιοδοξία;;;; Γιατί κάποιος πρέπει να βροντοφωνάζει "κοιτάξτε με! Είμαι καλός! Φωτογραφίστε με και χειροκροτείστε με". Υποθέτω πως, απλά, ο ψυχικός πυρήνας δεν είναι και τόσο αληθινός...Τα κίνητρα όχι και τόσο αγνά...Σημασία έχει το ακριβό φουστανάκι και κουστουμάκι, καθώς και η κόμμωση για τις γυναίκες...Χαμογελάστε παρακαλώ...Τελειώσαμε!
        Μερικά βήματα παρακάτω, αφού είναι πρόσφορο το έδαφος, θυμήθηκα την γνωστή βλακεία που άκουσα και πάλι προσφάτως, πως ¨θα ήθελα να ήμουν πλούσιος για να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου!". Και ποιος σε εμποδίζει να τους βοηθήσεις τώρα;;; Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να βοηθάς και μάλιστα συστηματικά χωρίς να χώσεις καν το χέρι στην τσέπη. Με την κατάσταση που διαμορφώθηκε γύρω μας, πάμπολλοι οργανισμοί χρειάζονται εθελοντικές χείρες βοηθείας.
         Η μετάθεση μιας εσωτερικής ανάγκης σε μελλοντικό χρόνο και σε ουτοπικό πλαίσιο, δείχνει το αυτονόητο. Ότι δεν υπάρχει εσωτερική ανάγκη. Όταν εκ γενετής ή εξ ανατροφής λείπει το σπέρμα βοήθειας, δεν πρόκειται να αποκτηθεί σε καμιά ηλικία. 'Η που δεν θα υπάρξει ποτέ ή που θα υπάρξει με τον 'δυσκοίλιο τρόπο' ενός ψευτό-gala με μουμιοποιημένα πρόσωπα από τις πολλές αισθητικές επεμβάσεις.

         Ποιος έχει το θάρρος να κλωτσήσει την ασφάλεια και την βολή της καθημερινότητάς του για να συνδράμει στα προβλήματα του διπλανού του, που το χρειάζεται;
         Αυτοί που δεν αισθάνθηκαν βολεμένοι στην ζωή...


Η χαρά του να προσφέρεις σε ένα συσσίτιο, είναι ανεκτίμητη...Και δεν κοστίζει σε χρήμα...