Στην ετικέτα 'Προβληματισμοί' θα ήθελα να καταγράφω όλα εκείνα που με προβληματίζουν (προφανώς), μου κάνουν εντύπωση στην καθημερινότητά μου, μου δίνουν τροφή για σκέψη με αφορμή μια απλή κουβέντα, μια πρόταση, μια συζήτηση,ένα βίωμα κτλ.
Αυτό που θα γράψω είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το κείμενο που έγραψα στο label Ευ Ζην κι έχει να κάνει με το κατά πόσο χάνουμε την προσωπικότητά μας για λίγη... πολυτέλεια (όπως την εννοεί ο καθένας).
Το 2010 βρισκόμουν στο Παρίσι με τη μητέρα μου και για να μη μακρηγορώ με λεπτομέρειες τύπου πώς,πού, με ποιους, μαζί μας ήταν και μια κυρία από μια γειτονική πόλη (εννοώ Ελληνίδα που μένει σε πόλη κοντά σε αυτήν που ζω εγώ και βρεθήκαμε στο Παρίσι ). Βρισκόμασταν στην πόλη των Βερσαλλιών και καθώς βολτάραμε, αυτή η κυρία εξέφρασε τον διακαή πόθο πως θα ήθελε οπωσδήποτε να αγοράσει μια τσάντα για να θυμάται το ταξίδι, οπότε πήγαμε σε ένα μαγαζί, που είχε μάλιστα και εκπτώσεις, το οποίο είχε πολύ όμορφες τσάντες. Είδε μία που της άρεσε, η τιμή της ήταν στα 70 ευρώ αλλά είπε ότι θα το σκεφτόταν αφού έκαμνε μια γύρα στα μαγαζιά πρώτα, για να πάρει ιδέες. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Χωρίσανε οι δρόμοι μας, εμείς συνεχίσαμε με βόλτα και φαγητό και ξαναβρεθήκαμε μετά από κάποιες ώρες. Τελικά αγόρασε τσάντα αλλά άλλη από εκείνη που της γέμισε το μάτι και ήταν βέβαια μάρκα Longchamp. Ήταν απίστευτα μικρή, επομένως ούτε για αστείο δεν ήταν για να την κρατάς μέρα που συνήθως κουβαλάμε παραπάνω πράγματα, ήταν κατάμαυρη, πολύ άσχημη, πολύ σκέτη που απλά είχε επάνω το λογότυπο και στοίχισε 250 ευρώ.
Σκέψη Νο 1: Γιατί να μπει στον κόπο να αγοράσει μια τόσο άσχημη τσάντα!;
Σκέψη Νο 2: Γιατί μπήκε στον κόπο να 'ξηλωθεί' οικονομικά για μια τόσο άσχημη τσάντα!;
Σκέψη Νο 3: Γιατί της ήταν τόσο δύσκολο να μπει στη διαδικασία απλά να τις κοιτάξει καλά καλά και να μην 'τυφλωθεί' από τον παράγοντα -πασίγνωστο λογότυπο, αυτό μονάχα μετράει-!;
Σκέψη Νο 4: Επειδή όλοι μπορούμε να φανταστούμε τον τρόπο σκέψης των γυναικών, ήταν σαν να τη φαντάζομαι να παινεύεται στις φίλες της " Κοιτάξτε είναι τσάντα Longchamp"!.Δυστυχώς οι γυναίκες σκέφτονται κυρίως πώς να εντυπωσιάσουν τις φίλες τους, παρά πώς να ικανοποιήσουν το προσωπικό τους γούστο.
Σκέψη Νο 5: Αν η άλλη τσάντα στοίχιζε 250 ευρώ αλλά χωρίς λογότυπο, θα την αγόραζε;
Σκέψη Νο 6: What the hell!!!!!!!Never mind!!!!!!
Εν τέλει πώς καθορίζουμε το ωραίο γούστο και κατά πόσο είναι σπουδαίο να δυνάμεθα και/ ή προτιθέμεθα να το προβάλλουμε διακαώς;
Ποιος είπε ότι πρέπει να αφηνόμαστε στην 'πολυτέλεια' και πώς οριοθετείται αυτή, σε ποιους τομείς κι από ποιους;
Το Ευ Ζην είναι τελικά η μετάφραση του Lifestyle στη γλώσσα μας;
Το Lifestyle είναι κάτι που μαθαίνουμε να θέλουμε;
Το θέλουμε όντως ή μας επιβάλλεται;
Πόσο ικανοί είμαστε να το φιλτράρουμε;
Χμμμ,κι αύριο μέρα είναι!Στην Τάρα θα κάτσω να τα σκεφτώ όλα ένα-ένα!!!!Βλέπουμε........
Αυτό που θα γράψω είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το κείμενο που έγραψα στο label Ευ Ζην κι έχει να κάνει με το κατά πόσο χάνουμε την προσωπικότητά μας για λίγη... πολυτέλεια (όπως την εννοεί ο καθένας).
Το 2010 βρισκόμουν στο Παρίσι με τη μητέρα μου και για να μη μακρηγορώ με λεπτομέρειες τύπου πώς,πού, με ποιους, μαζί μας ήταν και μια κυρία από μια γειτονική πόλη (εννοώ Ελληνίδα που μένει σε πόλη κοντά σε αυτήν που ζω εγώ και βρεθήκαμε στο Παρίσι ). Βρισκόμασταν στην πόλη των Βερσαλλιών και καθώς βολτάραμε, αυτή η κυρία εξέφρασε τον διακαή πόθο πως θα ήθελε οπωσδήποτε να αγοράσει μια τσάντα για να θυμάται το ταξίδι, οπότε πήγαμε σε ένα μαγαζί, που είχε μάλιστα και εκπτώσεις, το οποίο είχε πολύ όμορφες τσάντες. Είδε μία που της άρεσε, η τιμή της ήταν στα 70 ευρώ αλλά είπε ότι θα το σκεφτόταν αφού έκαμνε μια γύρα στα μαγαζιά πρώτα, για να πάρει ιδέες. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Χωρίσανε οι δρόμοι μας, εμείς συνεχίσαμε με βόλτα και φαγητό και ξαναβρεθήκαμε μετά από κάποιες ώρες. Τελικά αγόρασε τσάντα αλλά άλλη από εκείνη που της γέμισε το μάτι και ήταν βέβαια μάρκα Longchamp. Ήταν απίστευτα μικρή, επομένως ούτε για αστείο δεν ήταν για να την κρατάς μέρα που συνήθως κουβαλάμε παραπάνω πράγματα, ήταν κατάμαυρη, πολύ άσχημη, πολύ σκέτη που απλά είχε επάνω το λογότυπο και στοίχισε 250 ευρώ.
Σκέψη Νο 1: Γιατί να μπει στον κόπο να αγοράσει μια τόσο άσχημη τσάντα!;
Σκέψη Νο 2: Γιατί μπήκε στον κόπο να 'ξηλωθεί' οικονομικά για μια τόσο άσχημη τσάντα!;
Σκέψη Νο 3: Γιατί της ήταν τόσο δύσκολο να μπει στη διαδικασία απλά να τις κοιτάξει καλά καλά και να μην 'τυφλωθεί' από τον παράγοντα -πασίγνωστο λογότυπο, αυτό μονάχα μετράει-!;
Σκέψη Νο 4: Επειδή όλοι μπορούμε να φανταστούμε τον τρόπο σκέψης των γυναικών, ήταν σαν να τη φαντάζομαι να παινεύεται στις φίλες της " Κοιτάξτε είναι τσάντα Longchamp"!.Δυστυχώς οι γυναίκες σκέφτονται κυρίως πώς να εντυπωσιάσουν τις φίλες τους, παρά πώς να ικανοποιήσουν το προσωπικό τους γούστο.
Σκέψη Νο 5: Αν η άλλη τσάντα στοίχιζε 250 ευρώ αλλά χωρίς λογότυπο, θα την αγόραζε;
Σκέψη Νο 6: What the hell!!!!!!!Never mind!!!!!!
Εν τέλει πώς καθορίζουμε το ωραίο γούστο και κατά πόσο είναι σπουδαίο να δυνάμεθα και/ ή προτιθέμεθα να το προβάλλουμε διακαώς;
Ποιος είπε ότι πρέπει να αφηνόμαστε στην 'πολυτέλεια' και πώς οριοθετείται αυτή, σε ποιους τομείς κι από ποιους;
Το Ευ Ζην είναι τελικά η μετάφραση του Lifestyle στη γλώσσα μας;
Το Lifestyle είναι κάτι που μαθαίνουμε να θέλουμε;
Το θέλουμε όντως ή μας επιβάλλεται;
Πόσο ικανοί είμαστε να το φιλτράρουμε;
Χμμμ,κι αύριο μέρα είναι!Στην Τάρα θα κάτσω να τα σκεφτώ όλα ένα-ένα!!!!Βλέπουμε........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου