Χμ, ένας ψυχοφελής τρόπος αποσυμπίεσης σε εποχές του γιατρού, ε!
Ε,ναι γιατί λίγο-πολύ όλοι χρειαζόμαστε την "πολυτέλεια" της αποσυμπίεσης κι αλίμονο σε όσους δεν έχουν βρει ακόμη τους δικούς τους τρόπους επίτευξής της. Δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Αλλά και σε εποχές του γιατρού; Μμμμ! Τροφή για σκέψη! Μόνο οι εποχές που διανύουμε είναι σκέτη τρέλα; Μήπως η τρέλα δεν υπήρχε σε κάθε εποχή, παντού και πάντα; Απλά,ας πούμε, έχουμε την τύχη να το πω;! να ζούμε αυτήν την τρέλα.Του τώρα, του σήμερα.
Συμπέρασμα: Μιας και δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ας την διασκεδάσουμε και λίγο!
Έχω συγκεντρώσει, λοιπόν, τους προσωπικούς τρόπους αποσυμπίεσής μου σε τέσσερις βασικές ομάδες. Φυσικά -όλως τυχαίως- ξεκίνησα την ανάρτησή μου από την τελευταία μιας και είναι last but not least and for now and tomorrow and always τουτέστιν είναι η Μουσική.
Μια ανώτερη μορφή τέχνης που μπορεί να ντύσει τις πιο γλυκιές, πανέμορφες, πικρές στιγμές της ζωής μας. Που μπορεί να μας κάνει να ταξιδεύουμε νοερά τόσο σε μέρη όσο και στις πιο απόκρυφες πτυχές της ψυχής μας που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι διαθέτουμε. Κι επειδή μπορεί να μιλάω ώωωρες για τη μουσική και να το καταντήσω αηδία κλείνω λέγοντας πως δεν θα μπορούσα ποτέ μα ποτέ να περιοριστώ σε ένα και μόνο είδος μουσικής γιατί οι νότες εξελίσσονται, μαζί τους κι εγώ οπότε το εύρος επιβάλλεται να μεγαλώνει.
Υ.Γ Πω, πω! Σαν να παραπέταξα τις άλλες αποσυμπιεστικές (ας μου επιτραπεί ο όρος) ομάδες. Αλλά εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε, θα τις κατανοήσετε subito.
Ε,ναι γιατί λίγο-πολύ όλοι χρειαζόμαστε την "πολυτέλεια" της αποσυμπίεσης κι αλίμονο σε όσους δεν έχουν βρει ακόμη τους δικούς τους τρόπους επίτευξής της. Δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Αλλά και σε εποχές του γιατρού; Μμμμ! Τροφή για σκέψη! Μόνο οι εποχές που διανύουμε είναι σκέτη τρέλα; Μήπως η τρέλα δεν υπήρχε σε κάθε εποχή, παντού και πάντα; Απλά,ας πούμε, έχουμε την τύχη να το πω;! να ζούμε αυτήν την τρέλα.Του τώρα, του σήμερα.
Συμπέρασμα: Μιας και δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ας την διασκεδάσουμε και λίγο!
Έχω συγκεντρώσει, λοιπόν, τους προσωπικούς τρόπους αποσυμπίεσής μου σε τέσσερις βασικές ομάδες. Φυσικά -όλως τυχαίως- ξεκίνησα την ανάρτησή μου από την τελευταία μιας και είναι last but not least and for now and tomorrow and always τουτέστιν είναι η Μουσική.
Μια ανώτερη μορφή τέχνης που μπορεί να ντύσει τις πιο γλυκιές, πανέμορφες, πικρές στιγμές της ζωής μας. Που μπορεί να μας κάνει να ταξιδεύουμε νοερά τόσο σε μέρη όσο και στις πιο απόκρυφες πτυχές της ψυχής μας που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι διαθέτουμε. Κι επειδή μπορεί να μιλάω ώωωρες για τη μουσική και να το καταντήσω αηδία κλείνω λέγοντας πως δεν θα μπορούσα ποτέ μα ποτέ να περιοριστώ σε ένα και μόνο είδος μουσικής γιατί οι νότες εξελίσσονται, μαζί τους κι εγώ οπότε το εύρος επιβάλλεται να μεγαλώνει.
Υ.Γ Πω, πω! Σαν να παραπέταξα τις άλλες αποσυμπιεστικές (ας μου επιτραπεί ο όρος) ομάδες. Αλλά εδώ είμαστε, δεν χανόμαστε, θα τις κατανοήσετε subito.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου