Απεχθάνομαι...

         Να με πιάνει καταιγίδα στην μέση του δρόμου, να μην έχω ομπρέλα και να υποψιάζομαι πως για πολλή ώρα πρέπει να βρίσκομαι κάτω από το πιο κοντινό κι εύκαιρο υπόστεγο! Έχω γίνει 'παπί' ουκ ολίγες φορές, έχω καταστρέψει παπούτσια και φυσικά επί χρόνια ολόκληρα είχα ένα συγκεκριμένο ζευγάρι jeans, που όποτε το φορούσα καθαρό και φρέσκο, έβρεχε, γινόταν χάλια και ξανά για πλύσιμο. Μετά τις πέντε φορές θεώρησα πως δεν είναι τυχαίο, άρα πρέπει οπωσδήποτε να κουβαλάω μαζί μου ομπρέλα. Ε, ναι λοιπόν! Ο χρησμός βγήκε και σώθηκα επίσης πολλές φορές. Όχι τίποτε, αλλά έσωζα και το καημένο το παντελονάκι μου. Πόσα πλυσίματα να άντεχε το έρημο....;;;;

Όχι, αν πω ότι το διασκέδαζα, ψέμματα θα πω!

Λατρεύω...

            Να παρακολουθώ το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Είναι ένα ασύλληπτα φανταστικό θέαμα. Ο τρόπος μάλιστα, που αρχίζει λίγο-λίγο να ξεθωριάζει ενώ στην αρχή είναι με τόσο έντονα χρώματα, είναι σαν να έχει μια μαγική επίδραση πάνω μου. Όταν εξαφανιστεί τελείως, τότε μπορώ να αναφωνήσω "μπόρα ήταν και πέρασε".....

Salvatore Adamo - Mon Cinema

          1) Είναι διαχρονικό τραγούδι, 2) Είναι αγαπημένο, 3) Είναι αυθεντικά γαλλικό, 4) Είναι ανεπανάληπτο. Ε, τι;;; Τι άλλο να πω;;;

Τα εν οικω μη εν δήμω;

          Άλλαξε ο τρόπος έκφρασης του σύγχρονου ανθρώπου, δίνοντας συνάμα την αίσθηση μιας μετάλλαξης ως προς την ένταση των συναισθημάτων του. Η εντύπωση που δίνει, είναι ότι χαίρεται όχι για τον ίδιο αλλά για να 'σκάσει' τους άλλους και λυπάται για να τον προσέξουν οι γύρω του.
          Με όλα αυτά τα μέσα δικτύωσης (που είναι προφανώς κοινωνικής φύσεως και για αυτό δεν χρησιμοποιώ τον όρο "κοινωνικής"), ξαφνικά όλοι θέλουν να έχουν μια 'ορθάνοιχτη' προς τον κάθε άγνωστο, προσωπική ζωή. Και αυτά τα δύο δεν συνάδουν! "Είμαστε τώρα στο μαγαζί Χ και τρώμε εκπληκτικούς μεζέδες". Μια από τις πιο γνωστές αναρτήσεις που μπορεί να βάλει κάποιος στον τοίχο του, στο γνωστό σε όλους μας "βιβλίο με μάπες". Φυσικά δεν είναι ότι περνάει όντως καλά ο/η φίλος/φίλη μας, γιατί θεωρώ αδιανόητο να περνάς καταπληκτικά και να διακόπτεις την ροή της κουβέντας, του χορού, του χαζέματος, για να ασχοληθείς με το κινητό και το internet. Απλά είναι η ματαιόδοξη φύση του ανθρώπου, να δείχνει και να ανακοινώνει ότι κάπου στον χάρτη υπάρχει κι αυτός/αυτή που αποζητά λίγη προσοχή....Επιπλέον πρέπει να δείξει ότι περνάει και καταπληκτικά για να δώσει νόημα στην έξοδό του!
            Ξάφνου, δημιουργούν όλοι λογαρισμούς για να γεμίσουν τo profile τους με αμέτρητες φωτογραφίες. Θα το χρησιμοποιήσω σαν παράδειγμα γιατί θα σκάσω! Τηλεπερσόνα που βρισκόταν στο εξωτερικό, ανέβασε 'αυθόρμητες' φωτογραφίες από το κρεβάτι της, λέγοντας πως έχει jet lag από το πολύωρο ταξίδι της και ζητούσε τρόπους για να μπορέσει, εν τέλει, να κοιμηθεί. Όχι κουτέ! Σκασίλα της οι τρόποι για να κοιμηθεί. Αυτούς τους ξέρει και η κουτσή Μαρία. Απλούστατα ήθελε να ανακοινώσει ότι βρίσκεται σε έναν υπέροχο προορισμό και φυσικά για να μην την αποκαλέσει κανείς ψώνιο (επηρμένη στο πιο λόγιο), βρήκε την μέθοδο "γύρω-τριγύρω". Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, αλλά δεν περιορίζονται μόνο στις φωτογραφίες.
            Έρχονται και οι επιστολές και οι αναλυτικές εξηγήσεις για κάθε θλιβερό ή στρεσογόνο θέμα που συμβαίνει στην ζωή κάποιου. Ο σπαραγμός δεν είναι πλέον μια ενδόμυχη και εσωτερική διαδικασία. Ο σπαραγμός και ο θρήνος πρέπει να γίνονται δημοσίως, γιατί αλλιώς κανείς δεν θα σε πιστέψει ότι πονάς. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι ο κόσμος τρελαίνεται να βλέπει κάποιον να αποδεικνύει εμπράκτως την θλίψη του. Αλλιώς δεν θα τον πιστέψει και θα τον κουτσομπολέψει, από πάνω, ότι είναι αναίσθητος. Σιγά-σιγά μεταβάλλονται τα όρια. Από την γειτονιά, το οικοδομικό τετράγωνο, το χωριό, την πόλη, πρέπει πλέον να το γνωρίζουν άπαντες. Οι άπαντες, με την σειρά τους, τρελαίνονται να διαβάζουν για τον πόνο γύρω τους, για να νιώθουν οι ίδιοι δυνατοί και ούτω καθεξής. Ιδίως αν μια πιο γνωστή, περάσει κάποι θέμα υγείας, πρέπει οπωσδήποτε να αποτυπώσει στην οθόνη την εμπειρία της.
            Αλίμονο σε όποιον δεν ξέρει καν, κατά πού πέφτει το κουμπί του υπολογιστή... Αυτός δεν έχει δικαίωμα ούτε να πονάει, ούτε να χαίρεται. Γιατί δεν θα μπορέσει να 'διαφημίσει' τίποτα από τα δύο...

Υ.Γ. Όταν νιώθω απαίσια, όχι μόνο δεν έχω όρεξη να μιλήσω, πόσο μάλλον να 'ξεσπάσω', ως είθισται να λένε, στο διαδίκτυο. Απαιτεί φαιά ουσία που δεν την διαθέτω όλες τις ώρες και όλες τις στιγμές. Χαρά στο κουράγιο τους που πολλοί έχουν την διάθεση να βγάλουν τον θυμό τους εν δήμω...Και ένα μεγάλο μπράβο!

Υ.Γ.2 Τελικά είναι ακατανίκητη η ανάγκη του ανθρώπου να δείχνει τα ωραία και τα άσχημα της ζωής του και να ρωτάει το πασίγνωστο "το έμαθε; Τι είπε για εμένα;"

KADEBOSTANY "Walking With A Ghost" (OFFICIAL MUSIC VIDEO)

          Όποιος πει πως δεν του έκανε αίσθηση και εντύπωση αυτό το τραγούδι, ψεύδεται! Ακόμα πιο όμορφη είναι η αίσθηση του video clip. Το μπαλετικό είναι ένα θέμα που στολίζει όμορφα κάθε μουσικοχορευτικό θέαμα. Αλλά όχι δεν θα πω ποιοι το αντέγραψαν! Έκανε τόσο 'μπαμ', που δεν χρειάζεται καν σχολιασμός...

Απεχθάνομαι...

         Να φοράω ακρίβως το ίδιο ρούχο με άλλη! Το χειρότερο που μου συνέβη δε, είναι να κάθομαι πλάτη με πλάτη με άλλη κοπέλα και να φοράμε ακριβώς το ίδιο ρούχο, μέχρι να με ειδοποιήσουν από την παρέα, πως η ακριβώς πίσω μου είχε την ίδια έμπνευση με εμένα όχι μόνο στην επιλογή του κομματιού αλλά και στον απόλυτο συγχρονισμό που το φορέσαμε! Ποιο άβολο, δεν γίνεται!

Αυτά, όμως, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες...Ακόμα και στο Hollywood!

Λατρεύω....

       Την αίσθηση των πεντακάθαρων σεντονιών μου. Την πρώτη μέρα που μόλις έχω αλλάξει σεντόνια και μαξιλαροθήκες, ο ύπνος δεν είναι απλά υπέροχος, αλλά μαγικός....Δεκτές και οι καθαρές, φρεσκοπλυμένες πετσέτες (εννοείται)! Αλήθεια πώς μπορούν μερικοί, σύμφωνα με έρευνες, να αλλάζουν τα σεντόνια τους κάθε τρίμηνο ή και κάθε χρόνο;;;;

Υ.Γ. Είπα καθαρά κι όχι κολλαριστά! Μην συγχέουμε τις έννοιες!


Κάνω βουτιά για ύπνο...ΤΩΡΑ!

Η φάρμα των ζώων

           Ο άνθρωπος είχε ανέκαθεν μια σχέση με τα ζώα καθοδηγούμενη είτε από αγάπη, είτε από βίτσιο, είτε από μίσος. Γιατί, ναι κυρίες και κύριοι, υπάρχει και το μίσος. Το βίτσιο το ανακαλύπτω σε περιπτώσεις σχέσεων με άγρια ζώα (και όχι μόνο). Την αγάπη, σαφώς και δεν θα μπω στην διαδικασία να την αναλύσω. Είναι αυτονόητη, θαρρώ.
           Τα ζωντανά δεν μου φταίνε σε τίποτα. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι αυτός που εισέβαλε από πολύ νωρίς στον χώρο τους και τoν τρόπο ζωής τους. Είναι σαν να λέμε, ότι ο καρχαρίας φταίει που ήταν η ώρα του να φάει κι όχι ο άνθρωπος, που παρόλη την επίγνωσή του, πως δεκάδες καρχαρίες κόβουν βόλτες στην τάδε θάλασσα ή τον τάδε ωκεανό, επιμένει να παριστάνει τον λουόμενο ή τον surfer.
           Το ζώο, είναι ζώο γιατί δεν είναι έλλογο, με την αυστηρή έννοια του όρου και σαφέστατα δεν έχει την ικανότητα να ομιλεί, άρα δεν μπορεί να εκφράζεται και να επιβιώνει, παρά μόνο στηριζόμενο στο ένστικτό του. Όσο και να 'χτυπιέται' ο άνθρωπος και όσο κι αν φαντάζεται πως έχει εξημερώσει ένα λιοντάρι, έναν ουρακοτάγκο ή ένα γεράκι, κανένα από αυτά τα δύστυχα δεν θα γίνει 'φίλος' του. Γιατί γεννήθηκαν με συγκεκριμένα ένστικτα και σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα. Κι όσο κι αν υπάρχει μια λίγο πιο οικεία σχέση, το ένστικτο, είναι ένστικτο και θα βγει στην επιφάνεια. Γιατί δεν μπορεί να καταπιεστεί, ούτε να αλλάξει η φύση του ζώου, πολύ περισσότερο με το ζόρι.
            Είναι κρίμα, να βγαίνουν ειδήσεις πως ουρακοτάγκος επιτέθηκε στην εκπαιδεύτριά του, μολονότι είχαν αποκτήσει μια φιλικότατη σχέση εδώ και χρόνια και τίποτα δεν προμήνυε μια τέτοια επίθεση. Είναι ΟΥΡΑΚΟΤΑΓΚΟΣ ο καημένος, όμως! Πώς απαιτείς να τον κάνεις φίλο σου; Δεν σημαίνει ότι ξέχασε την άγρια πλευρά του. Την έβαλε στην άκρη. Δεν την εξαφάνισε...Τι εγωιστικό εκ μέρους του ανθρώπου να προσπαθεί όλα να τα φέρνει στα μέτρα του με το έτσι θέλω... Άλλωστε από τα παμπάλαια χρόνια, τα ζώα χωρίστηκαν σε κατηγορίες. Οικόσιτα, άγρια, σαρκοφάγα, φυτοφάγα, θηλαστικά κ.ά. Για να έχουν καταταχθεί κάποια στην κατηγορία των οικόσιτων, ο λόγος είναι πως το έδαφος ωφελεί την συνύπαρξη του ανθρώπου με ένα από αυτά ή και με όλα αυτά. Όλα οικόσιτα με το ζόρι να τα κάνουμε;;;;
            Και έχεις από την άλλη έναν κυνηγό, που κάποτε είχε νόημα να κυνηγάει, γιατί έπρεπε να τραφεί. Στις δεκαετίες που διανύουμε, με την τόση υπερπαραγωγή και την αφθονία στις εκτροφές, πώς μπορούν μερικοί να δηλώνουν πως κυνηγούν από hobby; Η φρίκη είναι διττή. Κυνηγούν από την μία και το κάνουν κι από ευχαρίστηση από την άλλη. Θέλεις hobby, ρε παιδί μου; Ξεκίνα μοντελισμό, ταξίδια, bungee jumping, άθληση, μαγειρική, μερεμέτια στο σπίτι, κηπουρική, τραγούδι, θέατρο, kung fu, ξιφασκία (αφού θέλεις να εξασκηθείς σε ένα όπλο), βελάκια, φωτογραφία, ζωγραφική, πόσα ακόμη να απαριθμήσω η δόλια.... Πόσο βάρβαρα κι αρχέγονα ένστικτα συμπιέζουν μέσα τους οι κυνηγοί....!
             Τελικά ας μην ξεχνάμε πως ο άνθρωπος εκ φύσεως και πεποιθήσεως εγωιστής, λατρεύει τα ζώα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟ! Είναι σίγουρα μια υπέροχη συντροφιά, που όμως ποτέ δεν θα του αντιμιλήσει, ποτέ δεν θα τσακωθεί μαζί του, παρά μόνον θα τον κοιτάζει και θα τον υπακούει. Άλλωστε το όνειρο κάθε ανθρώπου, είναι να τον υπακούει κάποιος. Λίγοι είναι αυτοί που μιλάνε και φέρονται δεσποτικά στα σκυλιά/γατιά τους;
              Τι ωραία θα ήταν αν κάποια στιγμή μπορούσαν να μιλήσουν κι αυτά... Κι ακόμη καλύτερα εάν έπαιρναν τα όπλα και κυνηγούσαν τους κυνηγούς με την σειρά τους....  


Ουδέν σχόλιο...

         

Bobby Womack - Across 110th street

            Στις 27 Ιουνίου o Bobby Womack απεβίωσε και με αφορμή τον θάνατό του είχα δημοσιεύσει, μια μέρα αργότερα, ένα τραγούδι που μου αρέσει τρομακτικά πολύ και από μια ταινία του Tarantino που θεωρώ εξαιρετική (την Jackie Brown φυσικά). Εκείνο το clip έχει αποσυρθεί και ως γνωστόν δεν θα μπορούσα να μην το ξανά-αναρτήσω. Όσες φορές και να αποσύρεται, άλλες τόσες θα το επανεμφανίζω...

Echoes from the other world

          Εάν μου αρέσει κάτι ακόμη σε αυτήν την ζωή, είναι οι θεωρίες συνομωσίας! Είναι τόσες πολλές, που σου φέρνουν το γνωστό και βαθιά φιλοσοφημένο, περί γνώμης και σύγκρισης αυτών με κάτι που δεν μπορώ να κατονομάσω αλλά να περιγράψω...Επειδή, όμως, καταλάβατε περί τίνος πρόκειται, δεν θα μπω στον κόπο ούτε να το περιγράψω (τελικά), γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μας! Επανέρχομαι λοιπόν στις θεωρίες για να βροντοφωνάξω πως βρίσκω υπέροχες αυτές, σχετικά με τους εξωγήινους. Ζουν ανάμεσά μας, αλλά με ανθρώπινη μορφή. Βασικό μέλημα ενός επιτυχημένου εξωγήινου με ανθρώπινη μορφή, είναι να ομιλεί απταίστως την γλώσσα της εκάστοτε χώρας στην οποία κατοικοεδρεύει, για να μην κινεί υποψίες. Κάπου όμως σκοντάφτει και παρόλο που για άλλες χώρες δεν γνωρίζω, τουλάχιστον για εδώ, θα προσπαθήσω να παραθέσω τις γλωσσικές και συντακτικές αποδείξεις που μπορούν να σε οδηγήσουν, φίλε αναγνώστη, στην εύρεση ενός τέτοιου όντος και να σου ανοίξω τα μάτια για να καταλάβεις πως τόσο καιρό ζούσες στο σκοτάδι.....
          Απόδειξη Νο 1: Δυστυχώς ένας εξωγήινος, είναι δύσκολο να χειριστεί σωστά κάποιες καταλήξεις, οπότε ένας γνήσιος (εξωγήινος), θα μπερδέψει εντελώς τα επίθετα που λήγουν σε -ης στο αρσενικό και θηλυκό και σε -ες στο ουδέτερο. Θα πει "μια υγιές σχέση", "μια επικερδές επιχείρηση", "ένα ημιτελής κτίριο", τουτέστιν θα κάνει έναν ψιλοχαμό! Οπότε μην τον εμπιστευθείς ΑΦΕΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ, είναι από άλλον πλανήτη!
         Απόδειξη Νο 2:  Θα μπερδεύεται στα σύμφωνα. Όταν είναι δίπλα δίπλα θα δυσκολευτεί και πάνω στην αποστήθιση θα τα διπλασιάσει ή θα τα βάλει κι αλλού έτσι για να φανεί ότι έμαθε την λέξη! Ένα γρήγορο testάκι, αποτελεί η λέξη "Δικτατορία". Εάν την πει "Δικτακτορία", είναι ηλίου φαεινότερο, ότι συνομιλείτε με μια άλλη μορφή ζωής!
          Απόδειξη Νο 3: Εδώ θα τους δικαιολογήσω εν μέρει γιατί δεν είχαν την ευκαιρία να πάνε σε ελληνικό σχολείο ή να γεννηθούν και μεγαλώσουν στα πλαίσια μιας ελληνικής οικογένειας. Απλά προσγειώθηκαν. Οπότε δεν βρέθηκε κάποιος στο διάβα τους να τους εξηγήσει πώς το γνωστό και συμπαθέστατο (από μεγάααλη απόσταση) ζωάκι που ακούει στο όνομα "Κροκόδειλος", προφέρεται όντως "Κροκόδειλος" κι όχι "Κορκόδειλος". Πρέπει όμως να το διορθώσουν γιατί θα προδωθούν!
           Απόδειξη Νο 4: Επειδή, ο καθένας πρέπει να διαλέξει την χώρα στην οποία θέλει να βρίσκεται, ώστε να καταστρώνει πιο απερίσπαστα τα σχέδια καταστροφής του ανθρώπινου είδους,  βρίσκεται μόνιμα εδώ και δεν έχει την ευκαιρία να ταξιδεύει πέρα δώθε (άλλωστε ποιος ο λόγος, αφού επικοινωνεί με κεραίες με όλους τους συναδέλφους και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου), άρα δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ανταλλάξει απόψεις με κάποιον που γνωρίζει τις χώρες στην ελληνική εκφορά τους και να μάθει μια και καλή ότι η χώρα "Ζιμπάμπουε" προφέρετο, προφέρεται και θα προφέρεται "Ζιμπάμπουε" κι όχι "Ζιμπάγκουε". Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον δεν υπάρχει συνάδελφος εκεί, γιατί θα έλεγε "Εδώ Ζιμπάμπουε. Αρχηγείο ακούει;"
           Απόδειξη Νο 5: Και σε αυτό το νούμερο, έχω παραπλήσιες αποδείξεις γεωγραφικής φύσεως μιας κι ένα τέτοιο πονηρό πλάσμα, αγνοεί παντελώς το γεγονός ότι η Ταγκανίκα είναι ΛΙΜΝΗ κι όχι χώρα!
           Απόδειξη Νο 6: Ένας γνήσιος διαστημικός 'τυπάκος', θα δυσκολευτεί απίστευτα με τις κλίσεις και θα κάνει ΣΙΓΟΥΡΑ λάθος σε ουσιαστικά, επίθετα και επιρρήματα. Ας του εξηγήσει κάποιος πως το "επικεφαλής" είναι επίρρημα, δεν κλίνεται κι επομένως διατηρεί αναλλοίωτο το τελικό του -ς, που πάει να πει είναι 'ο επικεφαλής-του επί-κεφαλής' κι όχι 'του επικεφαλή'. Οπότε αυτή η λέξη, ενδείκνυται για ένα απόλυτα επιτυχημένο τσεκάρισμα!
           Απόδειξη Νο 7: Εξωγήινος είναι ο 'άνθρωπος', θα του ξεφύγει και καμιά ρήση κι αντί για "Φωνή βοώντος", εκ παραδρομής θα πει "Φωνή βοήντος". Ε, και οι εξωγήινοι έχουν ψυχή! Μην πυροβολείτε τον πιανίστα! Ακόμη παλεύει στην νεοελληνική γλώσσα. Τα αρχαία είναι too much, για την ώρα....
           Απόδειξη Νο 8: Του είναι αδύνατον να διαχωρίσει τις χροιές ανάμεσα στο "εξαιτίας" και στο "χάρη σε". Οπότε είτε μιλάει για κάτι θετικό, είτε για κάτι αρνητικό θα χρησιμοποιήσει για όλα το "εξαιτίας" (γιούριαααα!).
           Απόδειξη Νο 9: Εντάξει, εδώ μιλάμε για το κερασάκι στην τούρτα! Δυστυχώς ένας dude from outer space, προσγειώνεται σε μια χώρα, οπότε αυτομάτως μαθαίνει την γλώσσα αυτής. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει multilingual, άλλο αν το παίζει μαθητής incognito και τάχα μου τρέχει να μάθει ξένες γλώσσες στα φροντιστήρια. Κατά βάθος είναι λίγο μπουμπούνας! Το πιο σύνηθες test και με επιβεβαιωμένη επιτυχία παρακαλώ, είναι να τον βάλετε να πει "corn flour", το οποίο το προφέρουμε "κορν φλάορ" (άνθος αραβοσίτου). Έτσι και το πει "corn flower" (κορν φλάουερ), μην τον εμπιστευτείτε και πάλι, είναι όντως εκτός τόπου και χρόνου και τζάμπα τα φροντιστήρια!
          Απόδειξη Νο 10: Δυστυχώς πολλοί εξ αυτών μπερδεύουν τις φλέβες με τους δρόμους και τούμπαλιν, οπότε δικαιολογημένα θεωρούν πως τα αιμοσφαίριά μας μποτιλιάρονται κι επομένως επικρατεί ένα λευκο-ερυθρο-αιμοσφαιρικό χάος στις φλέβες μας, που δεν διαφέρει από αυτοκινητοδρόμους εδώ στον Πλανήτη Γη! Και κάπως έτσι συγχέονται το "κυκλοφορικό" με το "κυκλοφοριακό"!
           Λοιπόν, αυτές είναι οι πρώτες αποδείξεις που μόλις έθεσα προς κοινή θέα και ανάγνωση. Είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε ποιος είναι άνθρωπος και ποιος alien. Από εδώ και πέρα να έχετε αυτιά και μάτια δεκατέσσερα γιατί βρίσκονται παντού! Είναι δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, εκφωνητές, μαθητές, γονείς, πολιτευόμενοι, chef, sous-chef, συνάδελφοι στην δουλειά, διευθυντές, υποδιευθυντές, δάσκαλοι, καθηγητές και γενικώς οι κίνδυνοι καραδοκούν και δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει!

Εδώ πάντως δεν είναι η "Ζιμπάγκουε"

Απεχθάνομαι...

              Να κάνω ένα compliment σε μια κοπέλα, για το σώμα, τα μαλλιά και γενικώς πάνω σε κάτι που έχει να κάνει με την εμφάνισή της και κατ'ευθείαν να με προσγειώνει, λέγοντάς μου "Ναι, αλλά έχω π.χ. ψωμάκια/κυτταρίτιδα/πολύ γεμάτους γοφούς/δεν πέτυχε η απόχρωση στο μαλλί" και άλλα, σε σημείο που το σκυλομετανιώνεις που είπες έναν καλό λόγο. Πολλές φορές φτάνει ένα απλό "ευχαριστώ πολύ" και πίστεψε ότι η φιλοφρόνηση που σου κάνουν είναι αληθινή και νιώσε καλά γι'αυτό. Μην το τραβάς από τα μαλλιά! Δεν είναι δείγμα έπαρσης να δεχτείς μια καλή κουβέντα!

Θα τα βρουν όλα στραβά πάνω τους!

Αυτό θα πει μόδα!

      Ήθελα να δώσω το στίγμα μου εδώ και καιρό, όμως οι φωτογραφίες μπορούν να περιγράψουν τις σκέψεις μου, πολύ καλύτερα από ότι εγώ! Μόδα με μόδα, όπως έχουμε ξαναπεί, διαφέρει! Μπορεί να είναι classy, μπορεί να είναι trashy, πανέμορφη, αδιάφορη, τρομακτικά κακόγουστη, τρομακτικά elegante! Παραδείγματος χάριν, α) τι μπορεί να σκεφτόταν η κυρία της πρώτης φωτογραφίας, ώστε να φορέσει μια γόβα που δίνει την εντύπωση διαφάνειας, με ζωγραφισμένα δάχτυλα και νύχια; Ωραίο σίγουρα δεν είναι...Πρωτότυπο μπορείς να το πεις, αλλά με μια πολύ άσχημη χροιά, οπότε το αποτέλεσμα από όπου κι αν το πιάσεις καταλήγει στην ίδια φρίκη! Επιπλέον μου έρχεται αναγούλα, αλλά ακόμη δεν έχω βρει την αιτία που μου την προκαλεί.....



         Σε αυτήν εδώ την φωτογραφία, έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τα άνω άκρα! Εξίσου αποκρουστικά και σιχαμερά με τα άνωθεν ζωγραφιστά κάτω άκρα. Το ομολογώ...Φαγητό από τα χεράκια της δεν θα ήθελα να δοκιμάσω, ούτε καν αν μου έταζαν πολλά λεφτά. Επειδή δεν νομίζω το 'μοντέλο' μας, με τέτοια νύχια, να ασχολείται γενικώς με τα στοιχειώδη οικοκυρικά, γενικώς δεν θα ήθελα να περάσω ούτε το κατώφλι του σπιτιού της- κατώφλι;;;καλέ να μην ανοίξει ούτε η πόρτα! Θα πεθάνω από μπόχα-. Επίσης, καλό θα ήταν να πάει κάποιος υγειονομικός έλεγχος κατά εκεί. Το πρώτο δείγμα, συνιστώ να το πάρουν από το ίδιο το εσωτερικό των νυχιών, διότι πρέπει να αποικιοκρατείται από πολλούς μικροοργανισμούς, 'φιλικούς' προς τον άνθρωπο! Τέλος να επισημάνω πως δεν υπάρχει χειρότερο θέαμα, από ένα νύχι που δεν αναπνέει ποτέ και είναι κατακίτρινο, μόλις το ξεβάψεις.....




        Εδώ η μόδα με ξεπερνάει...Από μικρή, μου άρεζε να θαυμάζω τις πασαρέλες, γιατί είχα την ευκαιρία να θαυμάζω όμορφα ρούχα, όμορφα μαλλιά, όμορφα maquillage και γενικώς όμορφες παρουσίες. Με τα χρόνια οι απαιτήσεις άλλαξαν! Τα μοντέλα πρέπει να είναι πιο άσχημα, γιατί έτσι βαφτίζονται "με ιδιαίτερη ομορφιά", πολύ αδύνατα με ατσούμπαλα πετάγματα των άνω και κάτω άκρων και οι πασαρέλες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο εκκενρικές. Εγώ νόμιζα ότι όταν ένας σχεδιαστής έκανε επίδειξη, ήταν αφενός για να επιδείξει τα ρούχα που σχεδίασε (προφανώς) και αφετέρου για να δώσει κι αυτός με την σειρά του, έναν προσανατολισμό για το τι θα φορεθεί τον χειμώνα, την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι τούτο το πόντσο-αχλάδι ( αχλαδοφέρνει-μην μου πείτε!), είναι εφικτό να φορεθεί από μια κοινή θνητή, παρά μόνο στις Απόκριες. Εάν πάλι είναι τόσο διακαής ο πόθος να ξεχωρίσει κάποιος για την σχεδιαστική εκκεντρικότητά του, ας δημιουργηθούν horror shows για να έχουν και εμπράκτως ένα νόημα! Το συγκεκριμένο πάντως δεν νομίζω να δημιουργεί κάποια ιδιαίτερη τάση, εκτός και εάν κάποια θέλει να κυκλοφορεί σαν φρούτο! Πάντως μπορείς να είσαι 'φρούτο' και χωρίς να το ντυθείς! Δεν νομίζω, όμως, ότι το συγκεκριμένο outfit μπορεί να τραβήξει τα βλέματα. Μάλλον απαρατήρητη θα περάσεις......




          Απαρατήρητη θα περάσει και η παρακάτω νεαρά μας , διότι φοράει κάτι απλό, λιτό, απέριττο και καθημερινό. 'Οπως έδειξε και η τάση, πρέπει να κρατάμε ένα πιο 'ήσυχο' ύφος και ακόμη πιο 'ήσυχες' γραμμές. Για να φαίνεται κάποιος ακόμη πιο 'ήσυχος', καλό είναι να έχει το maquillage θανάτου, γιατί πιο ήσυχος δεν μπορείς να γίνεις, ούτε να δείχνεις παρά μόνο σε τερματική φάση! Ιδιαίτερα βοηθητικό outfit, για workaholic κυρίες, που μπορεί να βρίσκονται στην δουλειά τους όλη μέρα, οπότε μπορούν να έχουν δύο ακόμη πουκάμισα για να βγουν και το βράδυ στο γνωστό σε όλους μας 'επαγγελματικό δείπνο'. 'Εχεις πρόχειρο ένα πουκάμισο από δεξιά, ένα από αριστερά (κι αυτά σε 'ήσυχους' τόνους), οπότε αλλάζεις μόλις προκύψει ό,τιδήποτε έκτακτο! Κατάλληλο και για κάποιο πιο πένθιμο γεγονός. Σε βγάζει... ασπροπρόσωπο...

Essáy & CoMa - Deceptive

        Κάποιες μουσικές, δεν χρειάζεται να τις σχολιάσεις! Απλά τις ακούς, μαγεύεσαι και τις συνδιάζεις με την ζωή σου! Αυτό έπαθα με αυτό το κομμάτι και με το επόμενο που θα ανεβάσω λίαν συντόμως. Την μουσική συλλογή από όπου 'άρπαξα' τα δύο tracks και λέγεται "Music Chill out Love Session", την άκουγα στο μάθημα της yoga, στην Ρόδο. Αυτά τα δύο τα ξεχώρισα με διαφορά. Η δασκάλα, μού είπε πώς λέγεται η συλλογή, αλλά δεν ήξερε τα κομμάτια ονομαστικά για να μου τα πει, έτσι κίνησα γη και ουρανό για να τα μάθω! Ε, και για να βάζω τώρα αυτό εδώ, σημαίνει πως τα έμαθα! Μόνον 'απολαύστε το' μπορώ να σας ευχηθώ, αν και είναι λίγο....

Essáy & CoMa - Deceptive

        Κάποιες μουσικές, δεν χρειάζεται να τις σχολιάσεις! Απλά τις ακούς, μαγεύεσαι και τις συνδιάζεις με την ζωή σου! Αυτό έπαθα με αυτό το κομμάτι και με το επόμενο που θα ανεβάσω λίαν συντόμως. Την μουσική συλλογή από όπου 'άρπαξα' τα δύο tracks και λέγεται "Music Chill out Love Session", την άκουγα στο μάθημα της yoga, στην Ρόδο. Αυτά τα δύο τα ξεχώρισα με διαφορά. Η δασκάλα, μού είπε πώς λέγεται η συλλογή, αλλά δεν ήξερε τα κομμάτια ονομαστικά για να μου τα πει, έτσι κίνησα γη και ουρανό για να τα μάθω! Ε, και για να βάζω τώρα αυτό εδώ, σημαίνει πως τα έμαθα! Μόνον 'απολαύστε το' μπορώ να σας ευχηθώ, αν και είναι λίγο....

Pacte des Loups O.S.T. Track 1

           Είπα να το πάω πακέτο. Η μουσική 'έντυσε' εκπληκτικά την ταινία!

Le Pacte des Loups

           Κάποτε η σαββατιάτικη έξοδός μας, ωσάν μαθητές, ήταν ένα δίωρο στον κινηματογράφο! Τις ταινίες που παρακολούθησα μαζεμένες στα εφηβικά μου χρόνια, δεν τις παρακολούθησα στα μετέπειτα ενήλικά μου χρόνια! Το μόνο μειονέκτημα σε αυτές τις εξόδους, ήταν κάτι μοσχόμαγκες της εποχής, που κάθονταν πάντα γαλαρία και αρέσκονταν να πετούν popcorn σε όλους τους θαρραλέους μαθητές που κάθονταν στις πιο μπροστινές θέσεις! Αναρωτιέμαι εάν παραμένουν τόσο μάγκες τώρα πια ή τους κόπηκε ο αέρας και τρώνε απανωτά popcorn από τους εργοδότες τους, τις γυναίκες (εάν τόλμησαν το διάβημα του έγγαμου βίου ή παραήταν μάγκες για να το τολμήσουν) και τα παιδιά τους!
            Τέλος πάντων, δικές μου αναμνήσεις είναι αυτές, όμως, έρχομαι στο δια ταύτα για να πω δυο καλά λόγια για μια ταινία, που κανονικά ο γαλλικός κινηματογράφος πρέπει -μαζί με δύο ακόμη, που θα αναφέρω εν καιρώ- να έχει σαν φάρο. Δεν αναφέρομαι σε κλασικές ταινίες, αλλά στα δείγματα που μας χάρισε γύρω στο 2000 και μετέπειτα και που άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
            Έτσι λοιπόν εξεπλάγην ευχάριστα με την "Αδελφότητα των Λύκων" (Le Pacte des Loups) και από το γεγονός ότι ήταν τόσο καλογυρισμένη. Υποβλητική μουσική, υπέροχα κοστούμια, εξαιρετικές ερμηνείες, με ένα μικρό προβληματάκι στα special effects του Κτήνους, αλλά δεν πειράζει, ουδείς τέλειος!
            Το βιβλίο και η ταινία (έχουμε και από τα δύο), βασίζεται  σε ένα θηριώδες ζώο που σκορπούσε τον τρόμο στην περιοχή του Gevaudan ( με accent aigu στο e) και που ένα σωρό κάτοικοι της περιοχής έχασαν την ζωή τους από τις επιθέσεις του! Τα στοιχεία είναι πολλά, οι ερμηνείες διαφορετικές, υπήρξε όμως μια βάση για να χτιστεί μια πλοκή, με βασικό ήρωα τον Gregoire (πάλι με τόνο στο πρώτο e) de Fronsac, που καταφθάνει στην περιοχή με τον αδελφικό του φίλο Mani, έχοντας προηγουμένως πληροφορηθεί όλο το θανατικό, για να εξιχνιάσει το μυστήριο και όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα. Θα βοηθηθεί από κάποιες κυρίες, θα ερωτευτεί μια άλλη madame, θα κυνηγηθεί από αυτούς που θα γίνουν ταχύτατα εχθροί του, όμως εκεί που θα σπάσει ένας ευαίσθητος θεατής, είναι με την σκηνή του θανάτου του Mani (συγνώμη, το είπα αλλά δεν αποκάλυψα κάτι άλλο), όπου η μουσική έρχεται να δημιουργήσει έναν επιπλέον σπαραγμό, εκεί που αρχίζεις να πνίγεσαι από την αδικία και σκληρότητα!
             Ουφ, τι θυμήθηκα τώρα! Πάντως η ταινία αν και μεγαλούτσικη σε διάρκεια, έχει το στοιχείο της ανατροπής, οπότε δεν σε αφήνει να βουλιάξεις στην πολυθρόνα από βαρεμάρα! Κρίμα που δεν ξαναείδα παρόμοιες προσπάθειες....!
              Λοιπόν, αυτά είχα να πω επί του παρόντος! Είναι μια ωραία πρόταση για ένα κρύο, βροχερό, με ανέμους, σαββατοκύριακο για όποιον δεν κόπτεται να τραβιέται σε bar και ξενυχτάδικα και να σπρώχνεται με έτερους θαμώνες (όχι ότι κι αυτό είναι άσχημο, αλλά για όποιον το αντέχει ακόμα)!


Υ.Γ. Ε, να πω κι ότι μου άρεσε ιδιαιτέρως ο Vincent Cassel, στην τότε έκδοσή του...

Λατρεύω...

        Λατρεύω να παρακολουθώ διαφημίσεις τηλεπωλήσεων! Έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στους πολυκόφτες, γιατί α) τρελαίνομαι να βλέπω τα διαφορετικά σχέδια και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους κόβουν φρούτα και λαχανικά, β) μου τους παρουσιάζουν με έναν μοναδικό τρόπο, σαν να βγαίνουν ως δια μαγείας από το ψυγείο, ξεφλουδίζονται μόνα τους και μπαίνουν μηχανικά κι αυτόματα στον εκάστοτε πολυκόφτη, γ) ξεπλένονται επίσης μαγικά είτε με σκέτο νερό, είτε στο πλυντήριο πιάτων! Δηλαδή νιώθω ότι δεν χρειάζεται να συμμετέχω ούτε καν στο ξεφλούδισμα! Επίσης λατρεύω και τα μηχανήματα γυμναστικής που θα μετατρέψουν τις γυναίκες σε μοντέλο 90-60-90 και τους άντρες με κοιλιακούς "που κόβουν την ανάσα" (τι πρωτότυπο), χωρίς όμως να σου τονίσουν, πως παράλληλα με την γυμναστική α) πρέπει να αποφεύγεις να τρως τον άμπακο, β) να χρησιμοποιείς το μηχάνημα όχι για ένα διάστημα αλλά συστηματικά, γ) κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξεις το είδος της άσκησης που ακολουθείς, γιατί θα είναι σαν να μην κάνεις τίποτα!

Κατάρα....! Πρέπει να αλλάζω εξαρτήματα κιόλας;;; Νόμιζα ότι θα γινόταν από μόνο του!

Μα τις αλχημείες...

          Μιας και είναι ακόμη νωπό το κείμενο περί των αριθμών και της δύναμης που έδωσαν στον άνθρωπο για να εξελιχθεί, να που έπεσα επάνω σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον documentaire με τίτλο "Η Μαγεία των Αλχημιστών" (κατά την ελληνική μετάφραση), όπου εξηγούσαν όλη την γνώση της αρχαίων πάνω στα μέταλλα και γενικώς τις ύλες που μας προσέφερε, μας προσφέρει και θα δούμε εάν θα μας προσφέρει η γη!
           Τουλάχιστον το τμήμα που πρόλαβα να παρακολουθήσω, μιλούσε για τις γνώσεις που άρχισαν να αποκτούν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και που κατέγραφαν σε παπύρους περί μίξης μετάλλων και τα πρώτα πειράματα που γίνονταν για την αποκωδικοποίησή τους, παρόλο που όλα ανάγονταν στην σφαίρα του μεταφυσικού και λογικό άλλωστε. Προεκτείνοντας την σκέψη μου, σκέφτηκα όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ήταν πανέξυπνοι, πολυμήχανοι και άκρως εφευρετικοί.
             Τι τεχνολογίες είχαν; Πόσους μαθηματικούς τύπους; Πόσες θεωρίες πάνω στο ίδιο ζήτημα; Κι όμως η ιστορία απέδειξε ότι δεν τα χρειάζονταν. Αντιθέτως, οι πολλοί μεταγενέστεροι αιώνες (τουτέστιν οι επιστήμονες που έδρασαν στους μετέπειτα αιώνες), για να καταλήξουν σε ερμηνείες και τύπους, χρειάστηκαν την γνώση από το μακρινό παρελθόν! Και πάλι καλά, που οι τότε άνθρωποι, μπόρεσαν να ερμηνεύσουν τόσα πολλά μυστήρια και αντιδράσεις της φύσης. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο τρομακτική φάνταζε μια αστραπή κι ακόμα πιο τρομακτική μια βροντή στον πρώτο ακόμη άνθρωπο, για να έρθουν κάποιοι άλλοι, πιο φιλοσοφικοί και μαθηματικοί εγκέφαλοι (όταν άρχισαν να σχηματίζονται κι αυτοί επαρκώς), αρκετούς αιώνες μετά για να εξηγήσουν το φαινόμενο και πάλι όχι στο 100%, άλλα δίνοντας το ερέθισμα, με την σειρά τους, στα μυαλά των επόμενων αιώνων να εξηγήσουν επαρκώς το φαινόμενο (και κάθε φαινόμενο)!
             Όχι! Οι Αρχαίοι δεν ήταν χαζοί (ποιος θα μπορούσε να το πιστέψει άλλωστε). Είχαν τρομακτικά ολοκληρωμένους πολιτισμούς. Είχαν αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική και να είναι καλά που άφησαν και τίποτα της προκοπής για να θαυμάζει ο σύγχρονος άνθρωπος, ώστε να μην περιορίζεται το μάτι μόνο στους σύγχρονους, μουντούς, βιομηχανικούς ρυθμούς, που αντί να κάνουν πιο θελκτικό ένα οικοδόμημα, το καταντούν αποκρουστικό (με μεγαλύτερο πρόβλημα, αυτό των σχολείων παγκοσμίως. Είναι που είναι χάλια το σχολείο από μόνο του, έχεις κι ένα απαίσιο κτίριο...Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις).
            Ο Αρχαίος κόσμος μπορούσε να εκτιμήσει το κάλλος και ήθελε να περιβάλλεται από αυτό. Στους νεότερους χρόνους, η ζωή απέκτησε άλλους ρυθμούς. Οι ρυθμοί επέβαλαν άλλους τρόπους αρχιτεκτονικής. Κάτι εκφράζουν όμως κι αυτοί. Έναν νέο άνθρωπο που δεν νοιάζεται για την βαθύτερη έκφραση του ωραίου. Είναι π.χ. σαν το θέατρο. Κάποτε είχε συγκεκριμένη δομή και μορφή. Το σύγχρονο θέατρο, όμως, πήρε μια νέα (μορφή λέμε). Βουβά διαστήματα, ατελείωτος προβληματισμός, νευρικά πρόσωπα πρωταγωνιστών... Νευρικότητα. Αυτό μας χαρακτηρίζει σήμερα! Σε όλα!
             Να είναι καλά λοιπόν και οι αλχημιστές, γιατί πάντα πίστευα ότι ασχολούνταν με τόσο ενδιαφέροντα πράγματα και να είναι καλά και ετούτη η εκπομπή που με έκανε να αναλογιστώ για άλλη μια φορά, το μεγαλείο του ανθρώπου, που δυστυχώς όσο πάει μεταλάσσεται, με την αρνητική έννοια, βεβαίως, βεβαίως!

Edith Piaf - Non, Je ne regrette rien

         Μουσική αναφορά χωρίς να αναφερθεί κανείς στην Edith Piaf, δεν γίνεται! Σε συλλογές, κατατάσσεται στην κατηγορία των "αιωνίων" καλλιτεχνών, καθώς "αιώνια" είναι και τα τραγούδια της! Μας τραγουδάει πως δεν μετανιώνει για τίποτα και το ίδιο της κάνει τόσο το κακό όσο και το καλό που έχει δει στην ζωή της...

Απεχθάνομαι...

        Το χειρότερο που θα μου συμβεί και είναι παρατηρημένο ότι θα συμβεί 200%, είναι να έχω μόλις μπει για μπάνιο ή γενικώς στον ιερό χώρο της τουαλέτας και να αρχίσει διαολεμένα να χτυπάει το τηλέφωνο! Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να μετράω τους χτύπους και να βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει), στους πόσους χτύπους θα πάρει ο καλών χαμπάρι, ότι ουδείς δύναται να το σηκώσει. Δεκτή και η εκδοχή να μαγειρεύω ή να καθαρίζω, όπου και πάλι δεν θα μπω σε κόπο να το σηκώσω έχοντας λερωμένα χέρια!


Κοίτα...θα μπω στο μπάνιο! Μην διανοηθείς να χτυπήσεις!

Λατρεύω...

          Λατρεύω την μυρωδιά του καφέ να διαχέεται στο σπίτι, μόλις βάλω σε λειτουργία την καφετιέρα! Επειδή όμως λατρεύω γενικώς την μυρωδιά του καφέ, είναι δεκτή και η εκδοχή οιοδήποτε χώρου που μυρίζει ζεστό, απολαυστικό, τονωτικό, φρέσκο, μυρωδάτο καφέ! Καφές με ένα γλυκό μαζί, θεωρώ πως αποτελεί μια άκρως ιερή στιγμή. Τα λεπτά σταματούν με την πρώτη γουλιά και την πρώτη μπουκιά, σε σημείο να νιώθεις ήρωας σε γιαπωνέζικο παιδικό, όπου όλα σκοτεινιάζουν γύρω σου και μένεις με γουρλωμένα μάτια από εσωτερική ευτυχία!

Τρελαίνομαι...

Μια προσωπική παραδοχή

          Λοιπόν, με τα μαθηματικά και γενικώς τις θετικές επιστήμες, δεν το είχα ποτέ! Λίγο που δεν μου έκοβε, λίγο που δεν ήθελα να ασχοληθώ, λίγο που τα θεωρούσα πάρεργο, καταναγκαστικό έργο, ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να μου συμβεί στην ζωή, ποτέ εν τέλει δεν κατάφερα να τα βρω με τις εξισώσεις, τις ρίζες, την υποτείνουσα, τους τύπους ταχύτητας, βαρύτητας, πίεσης, την διάμετρο και γενικά τους αριθμούς.
           Της αμπελοφιλοσοφικής ήμουν, είμαι και θα είμαι του λόγου μου, με αγάπη προς πιο θεωρητικά πράγματα αλλά και στις τέχνες (κυρίως στο να τις χαζεύω και να τις επαινώ). Παρακολουθώντας όμως ένα documentaire για την κατασκευή κτιρίων (ή κτηρίων- δεν ξέρω ακόμη πιο ισχύει-), αντελήφθην για ακόμη μια φορά (με πολύ μεγάλη οδύνη ομολογουμένως), πως τίποτα σε τούτο τον κόσμο δεν θα εξελισσόταν, δεν θα προέκυπτε, δεν θα εξηγούνταν, δεν θα υφίστατο εάν δεν υπήρχαν οι αριθμοί! Χάρη σε αυτούς, ο άνθρωπος δημιούργησε, προχώρησε, κατασκεύασε, έλαμψε μέσα στους αιώνες και χάρη σε αυτούς θα καταστραφεί (χάρη σε αυτούς; Μάλλον εξαιτίας αυτών)!
           Χωρίς τους αριθμούς δεν θα υπήρχε αρχιτεκτονική, μουσική, αεροπλάνα και πλοία, τεχνολογικά επιτεύγματα, ηλεκτρικές συσκευές που μας διευκολύνουν στην καθημερινότητα, τρόποι να επικοινωνούμε μεταξύ μας, ακόμα και αυτός εδώ ο τρόπος να αποτυπώνω τις σκέψεις μου πατώντας πλήκτρα! Οι αριθμοί βοήθησαν στην πράξη. Τα γράμματα στην εξέλιξη του λόγου και της σκέψης. Προφανώς ένας άνθρωπος έχει ανάγκη και τα δύο. Εάν δεν εξελίξει το δεύτερο δεν θα μπορέσει να χειριστεί σωστά το πρώτο σκέλος κι αν ασχολείται μόνο με το πρώτο δεν θα καταφέρει να εξανθρωπιστεί στο δεύτερο.
            Το ότι εγώ, όμως, δεν τα κατάφερνα με τους αριθμούς, δεν σημαίνει ότι δεν τους αποδέχομαι ή δεν θα παραδεχτώ ότι έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο στην εξέλιξη του είδους. Ούτε θα προσπαθήσω να με εμποδίσω να νιώσω τον θαυμασμό που υπάρχει μέσα μου, για κάθε άνθρωπο που τα κατάφερνε, τα καταφέρνει και θα τα καταφέρνει εξαιρετικά με τα μαθηματικά και τις προεκτάσεις αυτών. Πάντα θαυμάζω έναν μουσικό, έναν επιστήμονα που δίνει ελπίδα σε ανθρώπους που δεν περπατούν, να κάνουν τα πρώτα βήματα, που δεν βλέπουν, να δουν τα πρώτα χρώματα, που δεν ακούν , να ακούσουν τους πρώτους ήχους, έναν κατασκευαστή αυτοκινήτου ή και διαστημόπλοιου, εάν θέλετε. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μας έδωσαν εναλλακτικές κι άνοιξαν ορίζοντες. Είναι δυνατόν να μην τους θεωρώ αξιοθαύμαστους;
             Επειδή, όπως πάντα, είμαι υπέρμαχος του 'έκαστος στο είδος του' κι επειδή πάντα πιστεύω ότι υπάρχει μια άτυπη ισορροπία στα πράγματα γύρω μας, δεν έχασε η βενετιά βελόνι επειδή δεν κατάλαβα ποτέ μου τας θετικάς επιστήμας. Αλλά σίγουρα είμαι σε θέση να απολαμβάνω τα οφέλη που μου προσφέρουν τόσες δεκαετίες αυτοί που σκαμπάζουν πέντε πράγματα και είχαν διάθεση να πάνε ένα βήμα παραπέρα! Δεν τα καταφέρνω εγώ; Θα τα καταφέρει κάποιος άλλος! Οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά!


Γύρω μου το Χάος!

Καλό μήνα!

        Καλό μήνα! Μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσω πως ο Νοέμβρης εξακολουθεί να είναι φθινοπωρινός μήνας κι όχι χειμερινός. Δεν μου πήγαινε η καρδιά να τον βάζω πακέτο με το φθινόπωρο. Τελικά το αποδέχτηκα θέλωντας και μη!