Σήμερα είχα μια εξαιρετικά επικοδομητική συζήτηση με την κοπέλα στο super market, όπου μου εξήγησε κάποια πράγματα σχετικά με την υγεία της κι ένα σοβαρό ατύχημα που είχε, που όμως έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μην το βάλει κάτω, επιστρέφοντας και πάλι στις επάλξεις, μη δίνοντας δικαίωμα στην γκρίνια, την παραίτηση και την κακοδαιμονία να εισβάλλουν στην ζωή και τον τρόπο σκέψης της!
Της έδωσα τουλάχιστον πέντε φορές συγχαρητήρια, σε σημείο που φάνηκα γραφικά φτωχή στον λόγο και η κουβέντα πήγε ένα (μην σας πω και δύο) βήμα (βήματα) παραπέρα, όσον αφορά την προσπάθεια του περίγυρου να σου καταστρέφει το ηθικό και το υψηλό φρόνημα. Το έχω θίξει αρκετές φορές και επιμένω. Το να μην αρχίσεις να μιλάς για προβλήματα, αδιέξοδα, οικονομικές στενότητες και άγχη, δεν σημαίνει πως δεν υφίστανται και δεν τα βιώνεις. Απλά επιλέγεις τον δύσκολο δρόμο της θετικότητας και της λίγο καλύτερης και πιο ευχάριστης σκέψης, ειδάλλως θα σε ρουφήξει το σκοτάδι.
Ακόμα ένα βήμα πιο πέρα και αναλύσαμε την πανανθρώπινη και όλων των εποχών ανησυχία του κόσμου, μήπως είσαι καλά. Εάν απαντάς πως όχι μόνον είσαι καλά, αλλά εξαιρετικά καλά, τότε ξεσηκώνει την μήνη (και άρα το μένος) του δέκτη που δεν μπορεί να αποδεχτεί το ότι νιώθεις καλά ενώ αυτός όχι.
Τροφή για σκέψη λοιπόν, αναλογιζόμενη το πώς ο σύγρονος Δυτικός άνθρωπος είναι ανικανοποίητος και θα είναι ανικανοποίητος όσο ζει, αναπνέει και βασιλεύει. Ξέχασε να αισθάνεται ευγνώμων για τα πιο βασικά πράγματα που πάντα καταλήγει να θυμάται όταν κινδυνεύει να τα χάσει! Η υγεία μας δεν είναι δεδομένη. Και δεν φτάνει να την θυμόμαστε όταν ερχόμστε σε επαφή με γιατρούς, φαρμακευτικές αγωγές και νοσοκομεία. Η τροφή και το νερό δεν είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένα, μιας και υπάρχουν άνθρωποι και ακόμα χειρότερα παιδιά που δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια για εβδομάδες, μήνες, χρόνια. Τίποτε σε αυτήν την ζωή δεν είναι δεδομένο. Ούτε η οικογενειακή αγκαλιά, η ηρεμία, η θαλπωρή που χρειάζεται ο άνθρωπος για να νιώθει όσο είναι παιδί ακόμη, πως εξασφάλισε την ζεστασιά της ψυχής του και δυο γονείς να του δίνουν δύναμη, στήριγμα κι αγάπη. Ούτε η εργασία, ούτε η στέγη, ούτε η ένδυση, ούτε η υπόδηση, ούτε οι περαιτέρω ανέσεις, ούτε καν η στοιχειώδης μάθηση.
Κι όμως ποτέ δεν έχουμε κάτσει κάτω να δούμε σοβαρά, όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έχουμε και είμαστε τυχεροί που τα έχουμε, πόσο μάλλον να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Πώς περιμένουμε όλα αυτά που δεν έχουμε ακόμη για να νιώσουμε χαρούμενοι και γιατί δεν μπορούμε να νιώθουμε την χαρά για όλα αυτά που ήδη κατέχουμε και που είναι τόσο ολοφάνερα μπροστά μας, αλλά αρκετά τυφλοί ώστε να τα δούμε; Είναι τόσο σίγουρο πως κι όταν έρθουν στα πόδια μας όλα αυτά που επιθυμούμε, θα είμαστε χαρούμενοι ή μήπως θα βρούμε νέους λόγους για να φαγωθούμε με τα ρούχα μας και να αναλωθούμε σε ένα ατέρμονο κυνήγι "κάτι θέλω, κάτι ψάχνω, κάτι κυνηγάω", χωρίς να κατανοούμε επακριβώς τι;
Βεβαίως και είναι απαραίτητο να έχουμε στόχους, όνειρα, επιδιώξεις, γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στο να επιθυμούν το καλύτερο και να προσπαθούν για την υλοποίησή του. Αλλιώς μιλάμε περί μοιρολατρικού συμβιβασμού που οδηγεί σε μια 'άγονη' ζωή. Ο πρώτος στόχος όμως και μάλιστα στα δύσκολα, είναι να νιώθουμε καλά για όλα αυτά που βλέπουμε στην ζωή μας και να δίνουμε την ώθηση στον εαυτό μας να μην υποκύψουμε σε αυτό που επιθυμούν οι γύρω μας. Την θλίψη, την απογοήτευση, την οδύνη.
Θέλει κότσια, θάρρος, διάθεση για δουλειά και πείσμα ώστε να επιλέγεις την χαρά. Το εύκολο είναι να επιλέξεις την μελαγχολία.... Κι αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων και θα πρέπει να είναι μήνυμα κάθε Χριστουγέννων και κάθε ημέρας ξεχωριστά...!
Της έδωσα τουλάχιστον πέντε φορές συγχαρητήρια, σε σημείο που φάνηκα γραφικά φτωχή στον λόγο και η κουβέντα πήγε ένα (μην σας πω και δύο) βήμα (βήματα) παραπέρα, όσον αφορά την προσπάθεια του περίγυρου να σου καταστρέφει το ηθικό και το υψηλό φρόνημα. Το έχω θίξει αρκετές φορές και επιμένω. Το να μην αρχίσεις να μιλάς για προβλήματα, αδιέξοδα, οικονομικές στενότητες και άγχη, δεν σημαίνει πως δεν υφίστανται και δεν τα βιώνεις. Απλά επιλέγεις τον δύσκολο δρόμο της θετικότητας και της λίγο καλύτερης και πιο ευχάριστης σκέψης, ειδάλλως θα σε ρουφήξει το σκοτάδι.
Ακόμα ένα βήμα πιο πέρα και αναλύσαμε την πανανθρώπινη και όλων των εποχών ανησυχία του κόσμου, μήπως είσαι καλά. Εάν απαντάς πως όχι μόνον είσαι καλά, αλλά εξαιρετικά καλά, τότε ξεσηκώνει την μήνη (και άρα το μένος) του δέκτη που δεν μπορεί να αποδεχτεί το ότι νιώθεις καλά ενώ αυτός όχι.
Τροφή για σκέψη λοιπόν, αναλογιζόμενη το πώς ο σύγρονος Δυτικός άνθρωπος είναι ανικανοποίητος και θα είναι ανικανοποίητος όσο ζει, αναπνέει και βασιλεύει. Ξέχασε να αισθάνεται ευγνώμων για τα πιο βασικά πράγματα που πάντα καταλήγει να θυμάται όταν κινδυνεύει να τα χάσει! Η υγεία μας δεν είναι δεδομένη. Και δεν φτάνει να την θυμόμαστε όταν ερχόμστε σε επαφή με γιατρούς, φαρμακευτικές αγωγές και νοσοκομεία. Η τροφή και το νερό δεν είναι καθόλου μα καθόλου δεδομένα, μιας και υπάρχουν άνθρωποι και ακόμα χειρότερα παιδιά που δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια για εβδομάδες, μήνες, χρόνια. Τίποτε σε αυτήν την ζωή δεν είναι δεδομένο. Ούτε η οικογενειακή αγκαλιά, η ηρεμία, η θαλπωρή που χρειάζεται ο άνθρωπος για να νιώθει όσο είναι παιδί ακόμη, πως εξασφάλισε την ζεστασιά της ψυχής του και δυο γονείς να του δίνουν δύναμη, στήριγμα κι αγάπη. Ούτε η εργασία, ούτε η στέγη, ούτε η ένδυση, ούτε η υπόδηση, ούτε οι περαιτέρω ανέσεις, ούτε καν η στοιχειώδης μάθηση.
Κι όμως ποτέ δεν έχουμε κάτσει κάτω να δούμε σοβαρά, όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έχουμε και είμαστε τυχεροί που τα έχουμε, πόσο μάλλον να νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Πώς περιμένουμε όλα αυτά που δεν έχουμε ακόμη για να νιώσουμε χαρούμενοι και γιατί δεν μπορούμε να νιώθουμε την χαρά για όλα αυτά που ήδη κατέχουμε και που είναι τόσο ολοφάνερα μπροστά μας, αλλά αρκετά τυφλοί ώστε να τα δούμε; Είναι τόσο σίγουρο πως κι όταν έρθουν στα πόδια μας όλα αυτά που επιθυμούμε, θα είμαστε χαρούμενοι ή μήπως θα βρούμε νέους λόγους για να φαγωθούμε με τα ρούχα μας και να αναλωθούμε σε ένα ατέρμονο κυνήγι "κάτι θέλω, κάτι ψάχνω, κάτι κυνηγάω", χωρίς να κατανοούμε επακριβώς τι;
Βεβαίως και είναι απαραίτητο να έχουμε στόχους, όνειρα, επιδιώξεις, γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στο να επιθυμούν το καλύτερο και να προσπαθούν για την υλοποίησή του. Αλλιώς μιλάμε περί μοιρολατρικού συμβιβασμού που οδηγεί σε μια 'άγονη' ζωή. Ο πρώτος στόχος όμως και μάλιστα στα δύσκολα, είναι να νιώθουμε καλά για όλα αυτά που βλέπουμε στην ζωή μας και να δίνουμε την ώθηση στον εαυτό μας να μην υποκύψουμε σε αυτό που επιθυμούν οι γύρω μας. Την θλίψη, την απογοήτευση, την οδύνη.
Θέλει κότσια, θάρρος, διάθεση για δουλειά και πείσμα ώστε να επιλέγεις την χαρά. Το εύκολο είναι να επιλέξεις την μελαγχολία.... Κι αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων και θα πρέπει να είναι μήνυμα κάθε Χριστουγέννων και κάθε ημέρας ξεχωριστά...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου