Απεχθάνομαι...

            Τους κουραμπιέδες! Για την ακρίβεια το χειρότερο συναίσθημα που μου βγάζουν, είναι η πάλη της γλώσσας με την ζάχαρη άχνη. Σαν να μουδιάζει το στόμα. Μπορεί να γίνει όμως και χειρότερο...Την ώρα που πας να πάρεις την πρώτη αναθεματισμένη μπουκιά, να σου πουν κάτι αστείο και να χαθείς στο σύννεφο άχνης που με μεγάλη επιτυχία θα έχεις εξαπολύσει στα μαλλιά και τα ρούχα σου (αυτό το λες και αποτυχία!)! Εάν επιλέξετε να φάτε ένα κουραμπιεδάκι, συνιστώ να απομακρύνετε τον αστείο της παρέας γιατί θα επιδιώξει να πει το χορατό του εν ώρα πάλης με το κατά τα άλλα συμπαθέστατο γλύκισμα! Υπάρχει δόλος!


Δεν με δελεάζετε....Λυπάμαι!