Ή μάλλον προπαραμονή, αλλά δεν θα κολλήσουμε στις λέξεις, γιατί η ουσία δεν αλλάζει! Σημειωτέον, έξω χιονίζει, οπότε έχασα το στοίχημα περί χιονιού μετά εορτών... Επανέρχομαι, όμως, στο θέμα της Πρωτοχρονιάς- της χειρότερής μου εορτής, μέσα στο έτος.
Φυσικά έχω λόγο που δεν με έπεισε ποτέ σαν εορτή κι έχει τις ρίζες της στα μικράτα μου. Όταν λοιπόν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου και να έχω μνήμες από την ζωή, θυμάμαι την έντονη χαρά που ένιωθα στο άκουσμα της Πρωτοχρονιάς. "Θα μπει το καινούργιο έτος" μού είχαν πει οι γονείς μου κι εγώ η δόλια, περίμενα να μπει αυτό το αναθεματισμένο έτος. Για την ακρίβεια, μόλις πληροφορήθηκα το γεγονός ότι η αλλαγή θα γίνει στις 12 τα μεσάνυχτα, που φαντάζει πολύ τρομακτική ώρα για ένα μικρό παιδάκι ή τουλάχιστον φάνταζε στην εποχή μου, άρχισα να πλάθω εικόνες. Αναρωτήθηκα κι εγώ το άμυαλο "πώς θα καταλάβω ότι μπήκε το Νέο Έτος - θα μας ειδοποιήσει κάποιος;". Αυθαιρέτως κι αυτοβούλως θεώρησα πως μια τέτοια αλλαγή θα έπρεπε να είχε εκκωφαντικό entry. Άρα: Περίμενα οι Ουρανοί να ανοίξουν στα δύο και να βγει εκτυφλωτικό Φως...
Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε και επιτέλους το ρολόι σήμανε 12. Νταν, νταν, νταν.... Και το μόνο που συνέβη ήταν να ασπάζεται και να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον, ευχόμενοι "Καλή Χρονιά"... Τιιιιι...; Αυτό ήτανε; Ούτε οι ουρανοί σχίστηκαν στα δύο, ούτε εκτυφλωτικό φως έλουσε το σπίτι, την γειτονιά, την πόλη, τον νομό, την χώρα, τον κόσμο όλο... Μάπα το καρπούζι! Σκέφτηκα πως τελικά η αναμονή για κάτι τέτοιο ήταν μια μπαρούφα και αδίκως έχασα τον ύπνο μου.
Μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ακόμα περισσότερο την σχετικότητα του χρόνου, κατάλαβα πως πρόκειται για την ίδια περίπτωση με τα γενέθλια. Προσπαθείς να χρυσώσεις το χάπι, που μεγαλώνεις κατά ένα έτος και προσπαθείς να πασπαλίσεις την περίσταση με άφθονη χρυσόσκονη, φαγητό και αλκοόλ μπας και ξεχάσεις την αέναη κίνηση μιας άπιαστης έννοιας. Ποιος ο λόγος άλλωστε να γιορτάζουμε το Νέο έτος κάθε χρόνο κι όχι κάθε δύο χρόνια; Γιατί ο μήνας να αποτελείται από 4 εβδομάδες κι όχι από δύο και γιατί η εβδομάδα να έχει 7 κι όχι 15 ημέρες; Σχετικά, λοιπόν, είναι όλα...
Έκτοτε αποφάσισα πως είναι μια γιορτή που προσωπικώς δεν με απασχολεί. Σαφέστατα η ευχή ήταν, είναι και θα είναι μία, που πάει να πει "Με Υγεία", αλλά δεν παύει να αποτελεί μια ευχή που πρέπει να ισχύει όλο τον χρόνο. Εάν μάλιστα μου βάλεις να ακούσω και το "Happy New Year" από τους ABBA, είναι βέβαιο ότι η ψυχολογία μου θα χρειαστεί επειγόντως μια αντικαταθλιπτική ένεση για να επανέλθω στην ζωή. Οπότε χίλιες φορές να ακούσω "Απόψε θα πεθάνει ο Χάρος" γιατί σου γεννάται η ελπίδα ότι ο Χάρος μπορεί εν τέλει και να πεθάνει...Μάλιστα ο τίτλος δεν αφήνει παραθυράκια διαπραγμάτευσης κι αμφιβολίας...Σού τονίζει ότι ΘΑ πεθάνει!
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, είτε βγει το 2014, είτε μπει το 2015, η ζωή συνεχίζεται και προσπαθούμε να την απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε....
Μολαταύτα εύχομαι Ευτυχισμένο κι ελπιδοφόρο το 2015!!!!!!
Υ.Γ. Έαν μάλιστα προστεθεί και η τράπουλα για να πάει καλά το έτος, τότε με έχεις ρίξει στο ναδίρ....Δεν το μπορώ το χαρτάκι...Τι να κάνω;;;
Κολοκύθια με ρίγανη...
Φυσικά έχω λόγο που δεν με έπεισε ποτέ σαν εορτή κι έχει τις ρίζες της στα μικράτα μου. Όταν λοιπόν άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο γύρω μου και να έχω μνήμες από την ζωή, θυμάμαι την έντονη χαρά που ένιωθα στο άκουσμα της Πρωτοχρονιάς. "Θα μπει το καινούργιο έτος" μού είχαν πει οι γονείς μου κι εγώ η δόλια, περίμενα να μπει αυτό το αναθεματισμένο έτος. Για την ακρίβεια, μόλις πληροφορήθηκα το γεγονός ότι η αλλαγή θα γίνει στις 12 τα μεσάνυχτα, που φαντάζει πολύ τρομακτική ώρα για ένα μικρό παιδάκι ή τουλάχιστον φάνταζε στην εποχή μου, άρχισα να πλάθω εικόνες. Αναρωτήθηκα κι εγώ το άμυαλο "πώς θα καταλάβω ότι μπήκε το Νέο Έτος - θα μας ειδοποιήσει κάποιος;". Αυθαιρέτως κι αυτοβούλως θεώρησα πως μια τέτοια αλλαγή θα έπρεπε να είχε εκκωφαντικό entry. Άρα: Περίμενα οι Ουρανοί να ανοίξουν στα δύο και να βγει εκτυφλωτικό Φως...
Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε και επιτέλους το ρολόι σήμανε 12. Νταν, νταν, νταν.... Και το μόνο που συνέβη ήταν να ασπάζεται και να αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον, ευχόμενοι "Καλή Χρονιά"... Τιιιιι...; Αυτό ήτανε; Ούτε οι ουρανοί σχίστηκαν στα δύο, ούτε εκτυφλωτικό φως έλουσε το σπίτι, την γειτονιά, την πόλη, τον νομό, την χώρα, τον κόσμο όλο... Μάπα το καρπούζι! Σκέφτηκα πως τελικά η αναμονή για κάτι τέτοιο ήταν μια μπαρούφα και αδίκως έχασα τον ύπνο μου.
Μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ακόμα περισσότερο την σχετικότητα του χρόνου, κατάλαβα πως πρόκειται για την ίδια περίπτωση με τα γενέθλια. Προσπαθείς να χρυσώσεις το χάπι, που μεγαλώνεις κατά ένα έτος και προσπαθείς να πασπαλίσεις την περίσταση με άφθονη χρυσόσκονη, φαγητό και αλκοόλ μπας και ξεχάσεις την αέναη κίνηση μιας άπιαστης έννοιας. Ποιος ο λόγος άλλωστε να γιορτάζουμε το Νέο έτος κάθε χρόνο κι όχι κάθε δύο χρόνια; Γιατί ο μήνας να αποτελείται από 4 εβδομάδες κι όχι από δύο και γιατί η εβδομάδα να έχει 7 κι όχι 15 ημέρες; Σχετικά, λοιπόν, είναι όλα...
Έκτοτε αποφάσισα πως είναι μια γιορτή που προσωπικώς δεν με απασχολεί. Σαφέστατα η ευχή ήταν, είναι και θα είναι μία, που πάει να πει "Με Υγεία", αλλά δεν παύει να αποτελεί μια ευχή που πρέπει να ισχύει όλο τον χρόνο. Εάν μάλιστα μου βάλεις να ακούσω και το "Happy New Year" από τους ABBA, είναι βέβαιο ότι η ψυχολογία μου θα χρειαστεί επειγόντως μια αντικαταθλιπτική ένεση για να επανέλθω στην ζωή. Οπότε χίλιες φορές να ακούσω "Απόψε θα πεθάνει ο Χάρος" γιατί σου γεννάται η ελπίδα ότι ο Χάρος μπορεί εν τέλει και να πεθάνει...Μάλιστα ο τίτλος δεν αφήνει παραθυράκια διαπραγμάτευσης κι αμφιβολίας...Σού τονίζει ότι ΘΑ πεθάνει!
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, είτε βγει το 2014, είτε μπει το 2015, η ζωή συνεχίζεται και προσπαθούμε να την απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε....
Μολαταύτα εύχομαι Ευτυχισμένο κι ελπιδοφόρο το 2015!!!!!!
Υ.Γ. Έαν μάλιστα προστεθεί και η τράπουλα για να πάει καλά το έτος, τότε με έχεις ρίξει στο ναδίρ....Δεν το μπορώ το χαρτάκι...Τι να κάνω;;;
Κολοκύθια με ρίγανη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου