Λατρεύω...

         Να  χαζεύω τον ουρανό την ώρα που σουρουπώνει κι ανάβουν τα πρώτα φώτα των πόλεων στον ορίζοντα! Είναι η ώρα που ο ουρανός έχει πάρει ένα εκπληκτικό χρώμα που γίνεται πιο έντονο αυτόν τον μήνα, καλή ώρα, και συνεχίζεται όλους τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς η μέρα είναι μεγαλύτερη και παρακολουθείς το τελευταίο φως του ήλιου πριν δύσει και παραδώσει την σκυτάλη σε ένα πανέμορφο φεγγάρι. Είναι η ώρα που νιώθω πως όλα τα έχω βάλει σε μια τάξη, όλα βρίσκονται σε θετική πορεία και πως όλα μπορώ να τα καταφέρω. Δεν νιώθω 'μικρή' ή αόρατη μπροστά στην ομορφιά του σύμπαντος και την μαγεία της φύσης αλλά νιώθω ένα με αυτήν. Είναι ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα που κι αυτές οι γραμμές δεν φτάνουν για να το αποτυπώσω...


Τόση ομορφιά πώς να την αντέξεις και πώς να την προσπεράσεις;;;