Ένας άνθρωπος που κινείται, σκέφτεται, αισθάνεται έχει ατελείωτες απορίες, δείγμα υγείας κατά την άποψή μου, αλλά γίνεται ακόμα πιο ωραίο και ιντριγκαδόρικο, όταν δεν μπορούν να λάβουν απάντηση. Απλά έχει την πλάκα του να διερωτάσαι απλά για να διερωτάσαι και ακόμη μεγαλύτερη πλάκα όταν απορείς για μικροπράγματα (γιατί για τις υψηλές θεωρίες απλά θα αποτρελαθείς...)! Επομένως έχουμε και λέμε....
Απορία Νο1: Γιατί οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κάθε Σάββατο βράδυ παίζουν beat και club μουσικές;;;; Εάν βρίσκομαι στο σπίτι μου, μού είναι αδύνατον να το μετατρέψω σε club καθώς δεν έχω όρεξη να σκαρφαλώνω σε καναπέδες, τραπέζια και ταβάνια σαν τον spiderman για να νιώσω ότι βρίσκομαι σε έναν τέτοιο χώρο (σε club λέμε), έτοιμη να "τα σπάσω". Εάν πάλι βρίσκομαι σε club, σημαίνει πως δεν είμαι σπίτι μου (είναι αδύνατον να βρίσκομαι σε δυο χώρους ταυτοχρόνως, το έχω τσεκάρει). Επομένως δεν γίνεται να ακούσω ραδιόφωνο μιας και δύναμαι να ακούσω το πρωτότυπο στο κατάλληλο χώρο. Επομένως εμένα δεν με πολυεξυπηρετεί...Εκτός κι αν εξυπηρετεί άλλους. Την δημιουργία κατάστασης στον ιερό μου χώρο (λέγε με σπίτι), την εννοώ με χαμηλό φωτισμό, κρασί και μουσικές της επιλογής μου! Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, θα μου πεις....!
Απορία Νο2: Ο σοφός λαός, έχει γνωμικά, αποφθέγματα, παροιμίες, για πάσα περίσταση, νόσο και (καταλάβατε πώς πάει). Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, νιώθω τόσο μπερδεμένη, που δεν ξέρω τι να χρησιμοποιήσω για ίδιον όφελος. Τελικά τι ισχύει; "Το γοργόν και χάριν έχει", "όποιος βιάζεται σκοντάφτει", "κάλλιο αργά παρά ποτέ" ή "σπεύδε βραδέως"; Τελικά να κάνω κάτι τώρα ή αργότερα; Απ' ό,τι καταλαβαίνω θα τα φάω τα μούτρα μου. Εν τέλει να βιαστώ να τα φάω ή να το πάω με το μαλακό;! Βοηθήστε με παρακαλώ....
Απορία Νο3: Δεν έχω συναντηθεί ποτέ μου με αυτόν τον Τηλεοπτικό Χρόνο, αλλά άπαξ και βρεθεί στον δρόμο μου, θα του τα ψάλλω ένα χεράκι. Είναι συνέχεια βιαστικός και διακόπτει ασυστόλως τις συνεντεύξεις και τις ομιλίες. Γιατί βρε τηλεοπτικέ μου χρόνε είσαι τόσο σκληρός και άκαρδος; Πες, για παράδειγμα, ρε παιδί μου, ότι ο συνεντευξιάζων είναι ξερόλας και μιλάει ακατασχέτως και ακαταπαύστως και η ερώτησή του κρατάει τουλάχιστον τρία λεπτά, μαζί με τα ευφυολογήματά του. Δώσε λίγο χώρο στον συνεντευξιαζόμενο να απαντήσει, αλλιώς να μην καλεί κανείς κανέναν και να μην γίνεται τζερτζελές. Για ποιον λόγο να γίνονται βιαστικές συζητήσεις αφού ο τηλεοπτικός χρόνος είναι αδυσώπητος; Να μην γίνονται καθόλου και να ησυχάσει το κεφάλι μας! Ε;;;; (Καλέ μου Τηλεοπτικέ Χρόνε, ξέρω κατά βάθος ότι δεν φταις εσύ, αλλά η ατελείωτη πάρλα όλων όσων βγαίνουν στο γυαλί. Οπότε πού χώρος και χρόνος για κουβέντα; Εσένα όμως, βάζουν εμπροσθοφυλακή για να δικαιολογηθούν όλοι...)
Discoμπάλες σίγουρα δεν πρόκειται να κρεμάσω στο σπίτι μου...OK! Έτοιμη για χορό πάνω στους καναπέδες...
Μιας και πέντε πράγματα παραπάνω τα κατείχατε, πείτε μου....Να τρέξω ή να κόψω ταχύτητα;;;
Θα ορκιζόμουν πως ο Τηλεοπτικός Χρόνος, εν έτει 2015, μετριέται ακόμη σε άμμο...
Απορία Νο1: Γιατί οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κάθε Σάββατο βράδυ παίζουν beat και club μουσικές;;;; Εάν βρίσκομαι στο σπίτι μου, μού είναι αδύνατον να το μετατρέψω σε club καθώς δεν έχω όρεξη να σκαρφαλώνω σε καναπέδες, τραπέζια και ταβάνια σαν τον spiderman για να νιώσω ότι βρίσκομαι σε έναν τέτοιο χώρο (σε club λέμε), έτοιμη να "τα σπάσω". Εάν πάλι βρίσκομαι σε club, σημαίνει πως δεν είμαι σπίτι μου (είναι αδύνατον να βρίσκομαι σε δυο χώρους ταυτοχρόνως, το έχω τσεκάρει). Επομένως δεν γίνεται να ακούσω ραδιόφωνο μιας και δύναμαι να ακούσω το πρωτότυπο στο κατάλληλο χώρο. Επομένως εμένα δεν με πολυεξυπηρετεί...Εκτός κι αν εξυπηρετεί άλλους. Την δημιουργία κατάστασης στον ιερό μου χώρο (λέγε με σπίτι), την εννοώ με χαμηλό φωτισμό, κρασί και μουσικές της επιλογής μου! Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, θα μου πεις....!
Απορία Νο2: Ο σοφός λαός, έχει γνωμικά, αποφθέγματα, παροιμίες, για πάσα περίσταση, νόσο και (καταλάβατε πώς πάει). Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, νιώθω τόσο μπερδεμένη, που δεν ξέρω τι να χρησιμοποιήσω για ίδιον όφελος. Τελικά τι ισχύει; "Το γοργόν και χάριν έχει", "όποιος βιάζεται σκοντάφτει", "κάλλιο αργά παρά ποτέ" ή "σπεύδε βραδέως"; Τελικά να κάνω κάτι τώρα ή αργότερα; Απ' ό,τι καταλαβαίνω θα τα φάω τα μούτρα μου. Εν τέλει να βιαστώ να τα φάω ή να το πάω με το μαλακό;! Βοηθήστε με παρακαλώ....
Απορία Νο3: Δεν έχω συναντηθεί ποτέ μου με αυτόν τον Τηλεοπτικό Χρόνο, αλλά άπαξ και βρεθεί στον δρόμο μου, θα του τα ψάλλω ένα χεράκι. Είναι συνέχεια βιαστικός και διακόπτει ασυστόλως τις συνεντεύξεις και τις ομιλίες. Γιατί βρε τηλεοπτικέ μου χρόνε είσαι τόσο σκληρός και άκαρδος; Πες, για παράδειγμα, ρε παιδί μου, ότι ο συνεντευξιάζων είναι ξερόλας και μιλάει ακατασχέτως και ακαταπαύστως και η ερώτησή του κρατάει τουλάχιστον τρία λεπτά, μαζί με τα ευφυολογήματά του. Δώσε λίγο χώρο στον συνεντευξιαζόμενο να απαντήσει, αλλιώς να μην καλεί κανείς κανέναν και να μην γίνεται τζερτζελές. Για ποιον λόγο να γίνονται βιαστικές συζητήσεις αφού ο τηλεοπτικός χρόνος είναι αδυσώπητος; Να μην γίνονται καθόλου και να ησυχάσει το κεφάλι μας! Ε;;;; (Καλέ μου Τηλεοπτικέ Χρόνε, ξέρω κατά βάθος ότι δεν φταις εσύ, αλλά η ατελείωτη πάρλα όλων όσων βγαίνουν στο γυαλί. Οπότε πού χώρος και χρόνος για κουβέντα; Εσένα όμως, βάζουν εμπροσθοφυλακή για να δικαιολογηθούν όλοι...)
Discoμπάλες σίγουρα δεν πρόκειται να κρεμάσω στο σπίτι μου...OK! Έτοιμη για χορό πάνω στους καναπέδες...
Μιας και πέντε πράγματα παραπάνω τα κατείχατε, πείτε μου....Να τρέξω ή να κόψω ταχύτητα;;;
Θα ορκιζόμουν πως ο Τηλεοπτικός Χρόνος, εν έτει 2015, μετριέται ακόμη σε άμμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου