Translate

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

I Want You Back - The Jackson 5



           Σαν σήμερα, πριν 6 χρόνια, ξύπνησα ως συνήθως το πρωί (οποία πρωτοτυπία), για να μου ανακοινώσει η μαμά μου, πως κάποιος άλλος έπεσε σε ύπνο βαθύ και αιώνιο κι αυτός ο κάποιος δεν ήταν άλλος από τον Michael Jackson. Γενικώς, όσο μεγαλώνεις δεν σε πολυαγγίζουν θάνατοι διασήμων και κυρίως όταν πρόκειται για θανάτους από ξιπασιά και λάθος χειρισμούς της ζωής. Για τον Μιχαήλ, όμως, στενοχωρήθηκα. Στενοχωρήθηκα γιατί ήταν ένα πρόσωπο συνδεδεμένο με την παιδική μου ηλικία. Με την ανυπομονησία να δούμε ξανά και ξανά τα θεατρικώς γυρισμένα video clip του. Να θαυμάσουμε τα special effects, την κινησιολογία του, την γνώριμη χροιά της φωνής του και να μιμηθούμε ό,τι μπορούσαμε κι εμείς τα πιτσιρίκια. Μπορούσες να πεις, πως ένα μωρό θα ήταν πιο εύκολο να φάει εν ώρα προβολής του "Remember the time" ή του "Black or White", γιατί κάθε μωράκι μαγευόταν από την κίνηση και τα χρώματα αυτού που έβλεπε. Άμα ένα μωρό καθηλώνεται να δει τον Michael Jackson, φανταστείτε τι παθαίναμε εμείς τα μεγαλύτερα μωρά!
            Ήταν αυτό που λέμε, μεγάλο ταλέντο, παραδεκτό από φίλους και εχθρούς και μπορώ να πω μετά βεβαιότητος πως λυπήθηκαν εντός χώρας, ακόμα και άνθρωποι που δεν άκουγαν pop μουσική. Τέτοιου βεληνεκούς καλλιτέχνες, δεν είναι εύκολο να βρεις. Κάποια καλούπια είναι μοναδικά. Εάν πω rest in peace θα ακουστεί λίγο banal, αλλά επειδή ήταν μια ταραγμένη ψυχή, με ταραγμένο εσωτερικό κόσμο, που πέρασε πολλά από τρυφερή ηλικία για να γίνει αυτό που έγινε, νομίζω πως όντως βρήκε την ειρήνη την οποία έψαχνε κι αποζητούσε. Η αίσθηση που μου προκαλούσαν τα λεγόμενά του στις συνεντεύξεις του, ήταν αυτή της απέραντης μοναξιάς και θλίψης παρόλο που περιστοιχιζόταν από ένα σωρό ανθρώπους! Ότι θα ήθελε απλά να τα παρατήσει. Ότι είχε μια βαθειά κόπωση. Τι μπορεί να νιώθει κάποιος που αποθεώνεται από εκατομμύρια ανθρώπων, έχοντας πάνω του στραμμένα όλα τα φώτα και μετά βρίσκεται μόνος του σ'ένα δωμάτιο παλεύοντας με τα φαντάσματά του; Είναι κάτι που βίωνε μετά από κάθε του συναυλία!
              Όπως και να έχει ο Μιχαήλ απέθανε, αλλά τα τραγούδια και η παρουσία του μέσω αυτών ζει. Καλό θα ήταν να εκτιμήσουν τα άσματά του και οι νεότερες γενιές...
               Τέλος, να πω ότι επέλεξα ένα τραγούδι από τους Jackson 5, μιας κι από εκεί ξεκίνησαν όλα! Και μην μου πείτε πως δεν σας κερδίζει κατευθείαν με την γλυκύτητα και την τσαχπινιά του;;; Αφού το ταλέντο φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά...Ή μήπως να πω μίλια;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου