Αυτό το αναφωνώ πολύ συχνά στην καθημερινότητά μου. Για πολύ σοβαρά πράγματα και για άλλα όχι και τόσο, που, όμως, αποδεικνύουν τι κόσμος είναι αυτός που ζούμε και διερωτώμενη σε απλά ελληνικά what's wrong with people???
Προ μηνός (ε,ναι τώρα το καταγράφω-έκαστος με τα ελαττώματά του), στην προηγούμενη πόλη που βρισκόμουν, χρειάστηκα κάποια πράγματα από κατάστημα καλλυντικών, όπου και πήγα για να πραγματοποιήσω τις απαιτούμενες αγορές μου. Όταν έφτασα πια στο ταμείο , συνέβη κάτι σαν το Big Bang στον εγκέφαλό μου, αλλά όχι για καλό σκοπό. Με αυτό το Big Bang θα μπορούσα να καταστρέψω τον κόσμο κι όχι να τον δημιουργήσω!
Τι συνέβη κι εξεράγη το ηφαίστειο;;; Μόλις είχαν βγάλει έναν κουμπαρά (τον γνωστό σε σχήμα σπιτιού), από το "Χαμόγελο του Παιδιού" (είναι γνωστό το τεράστιο έργο που προσφέρει και πόσες ανάγκες έχει), με το λογικό σκεπτικό, πως λίγο λίγο θα γεμίσει μέχρι τα Χριστούγεννα. Σε γενικές γραμμές το ποσό που θα αφήσει η madame ή η mademoiselle, στο κατάστημα καλλυντικών, είναι πάνω κάτω 10€, με την προϋπόθεση ότι δεν θα παρασυρθεί από κάτι ακόμη που είδε σε δελεαστική τιμή, οπότε μπορεί να ανέβει, σε μια τέτοια περίπτωση στα 15€ (περίπου). Ωραία, λοιπόν, δίνεις με μεγάλη ευκολία 10-15 ευρουλάκια και ξαφνικά η τσιγκουνιά σου σε πιάνει στον κουμπαρά;; Με τεράστια θλίψη, είδα να είναι γεμάτος μόνο με μονόλεπτα, δίλεπτα και πεντάλεπτα. Τι λες τώρα κυρά μου; Έχεις δώσει τα χάρτινά σου και κόλλησες στο περίσσευμα;;; Της ψυχής σου;;; Α, ναι....Ξέχασα! Δεν έχεις ψυχή, οπότε δύσκολο να έχεις περίσσευμα από κάτι που δεν διαθέτεις. Για μια ακόμα φορά η έλλειψη ψυχής μού έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι. Δεν υπήρχε διάθεση, ούτε καν για ένα 10λεπτο. Να φύγεις από το στενόκαρδο χάλυβα με επικάλυψη χαλκού και να ανέβεις level σε κράμα χαλκού.
Αυτό που με ενοχλούσε ανέκαθεν, είναι να βλέπω ανθρώπους να σπαταλάνε χρήματα σε ένα σωρό σαχλαμάρες, να δίνουν εβδομαδιαίως ένα καλό ποσό για καφέδες κι όχι απαραιτήτως σε take away καταστήματα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να δώσουν το κάτι παραπάνω, συν το ότι μπορεί να βρίσκονται εκεί επί καθημερινής βάσης και μόλις έρθει η ώρα για κάποια τέτοιου είδους ανάγκη, απλά..ΝΑ ΜΗΝ ΈΧΕΙ! Ένα τέτοιο άτομο, δεν είναι άνθρωπος. Είναι ο Houdini! Τέτοια μαγικά;;;
Τέτοιους ανθρώπους, είχα στην ζωή μου. Δεν, τους έχω πλέον, γιατί δεν θεωρώ ότι έχω κάτι κοινό με αυτούς. Για την ακρίβεια δεν τους θεωρώ καν της ίδιας ανθρώπινης φυλής. Είναι κάτι άλλο. Είμαι κάτι άλλο. Κι όταν οι σκέψεις είναι παράλληλες, δεν μπορείς να τις εκβιάσεις για να αρχίσουν να τέμνονται. Η αρχή δε θα γίνει, ούτε κατά διάνοια! Με μεγάλη μου θλίψη και ακόμα μεγαλύτερη ντροπή, ένιωσα την ανάγκη να βάλω και γι'αυτούς. Όσα μού υπαγόρευσε ακαριαία η συνείδησή μου, για να ξεπλύνω την αναλγησία και ξεφτίλα του σκηνικού...Ω, μα τι κόσμος, μαμά...!!!
Το δεύτερο ερέθισμα για να κάτσω να αραδιάσω τούτες τις σειρές, ήταν ένα ασθενοφόρο. Η δουλειά του οποίου είναι να ηχεί σαν τρελό, όταν υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη. Εάν δεν ηχεί, προφανώς σημαίνει το ανάποδο, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ανάγκη κι επομένως δεν χρειάζεται να κάνεις στην άκρη για να περάσει. Έλα, λοιπόν, που έπεσα σε ένα τέτοιο σκηνικό (με την σειρήνα να κάνει σαν τρελή), με την ατυχία να έχω έναν μπάρμπα δίπλα μου στο πεζοδρόμιο (ούσα πεζή), ο οποίος ενοχλημένος αναφώνησε "Ωωωωχ, μας ξεκούφανες, ντε!".
Κατ'αρχάς να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου, γιατί εάν και σε ηλικία Μαθουσαλίξ, έχεις ακοή Φραμπαλά. οπότε thumbs up που έχεις άριστη ακοή, που κατάφερε να ενοχληθεί κιόλας. Η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν πως επειδή ακριβώς είσαι Μαθουσαλίξ, εάν ΕΣΥ θα ήθελες να βρισκόσουν εκεί μέσα κι ακόμα χειρότερα να μην κάνουν έγκαιρα τα αυτοκίνητα στην άκρη, για να βρεθείς ΕΣΥ έγκαιρα σε νοσοκομείο κι όχι εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως. Δεν βρίσκω, ακόμα και τώρα, τον λόγο για τον οποίο εκστόμισε αυτήν την κοτσάνα και απλά ελπίζω να μην ξεκουφάνει κι αυτός με την σειρά του κάποιον έτερο Γαλάτη που θα περπατάει αμέριμνος στο Γαλατικό χωριό... Το μόνο που πρέπει να ευχόμαστε είναι το απλό "Μην σού τύχει". Έχω χορτάσει από τζάμπα μαγκιές, οπότε..."Όχι, ευχαριστώ-δεν θα πάρω άλλη μαγκιά"...Ω, μα τι κόσμος, μαμά...!!!
Αυτός είναι και γουστόζικη φιγούρα, δεν μπορείς να πεις!
Ουδέν σχόλιο..
Προ μηνός (ε,ναι τώρα το καταγράφω-έκαστος με τα ελαττώματά του), στην προηγούμενη πόλη που βρισκόμουν, χρειάστηκα κάποια πράγματα από κατάστημα καλλυντικών, όπου και πήγα για να πραγματοποιήσω τις απαιτούμενες αγορές μου. Όταν έφτασα πια στο ταμείο , συνέβη κάτι σαν το Big Bang στον εγκέφαλό μου, αλλά όχι για καλό σκοπό. Με αυτό το Big Bang θα μπορούσα να καταστρέψω τον κόσμο κι όχι να τον δημιουργήσω!
Τι συνέβη κι εξεράγη το ηφαίστειο;;; Μόλις είχαν βγάλει έναν κουμπαρά (τον γνωστό σε σχήμα σπιτιού), από το "Χαμόγελο του Παιδιού" (είναι γνωστό το τεράστιο έργο που προσφέρει και πόσες ανάγκες έχει), με το λογικό σκεπτικό, πως λίγο λίγο θα γεμίσει μέχρι τα Χριστούγεννα. Σε γενικές γραμμές το ποσό που θα αφήσει η madame ή η mademoiselle, στο κατάστημα καλλυντικών, είναι πάνω κάτω 10€, με την προϋπόθεση ότι δεν θα παρασυρθεί από κάτι ακόμη που είδε σε δελεαστική τιμή, οπότε μπορεί να ανέβει, σε μια τέτοια περίπτωση στα 15€ (περίπου). Ωραία, λοιπόν, δίνεις με μεγάλη ευκολία 10-15 ευρουλάκια και ξαφνικά η τσιγκουνιά σου σε πιάνει στον κουμπαρά;; Με τεράστια θλίψη, είδα να είναι γεμάτος μόνο με μονόλεπτα, δίλεπτα και πεντάλεπτα. Τι λες τώρα κυρά μου; Έχεις δώσει τα χάρτινά σου και κόλλησες στο περίσσευμα;;; Της ψυχής σου;;; Α, ναι....Ξέχασα! Δεν έχεις ψυχή, οπότε δύσκολο να έχεις περίσσευμα από κάτι που δεν διαθέτεις. Για μια ακόμα φορά η έλλειψη ψυχής μού έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι. Δεν υπήρχε διάθεση, ούτε καν για ένα 10λεπτο. Να φύγεις από το στενόκαρδο χάλυβα με επικάλυψη χαλκού και να ανέβεις level σε κράμα χαλκού.
Αυτό που με ενοχλούσε ανέκαθεν, είναι να βλέπω ανθρώπους να σπαταλάνε χρήματα σε ένα σωρό σαχλαμάρες, να δίνουν εβδομαδιαίως ένα καλό ποσό για καφέδες κι όχι απαραιτήτως σε take away καταστήματα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να δώσουν το κάτι παραπάνω, συν το ότι μπορεί να βρίσκονται εκεί επί καθημερινής βάσης και μόλις έρθει η ώρα για κάποια τέτοιου είδους ανάγκη, απλά..ΝΑ ΜΗΝ ΈΧΕΙ! Ένα τέτοιο άτομο, δεν είναι άνθρωπος. Είναι ο Houdini! Τέτοια μαγικά;;;
Τέτοιους ανθρώπους, είχα στην ζωή μου. Δεν, τους έχω πλέον, γιατί δεν θεωρώ ότι έχω κάτι κοινό με αυτούς. Για την ακρίβεια δεν τους θεωρώ καν της ίδιας ανθρώπινης φυλής. Είναι κάτι άλλο. Είμαι κάτι άλλο. Κι όταν οι σκέψεις είναι παράλληλες, δεν μπορείς να τις εκβιάσεις για να αρχίσουν να τέμνονται. Η αρχή δε θα γίνει, ούτε κατά διάνοια! Με μεγάλη μου θλίψη και ακόμα μεγαλύτερη ντροπή, ένιωσα την ανάγκη να βάλω και γι'αυτούς. Όσα μού υπαγόρευσε ακαριαία η συνείδησή μου, για να ξεπλύνω την αναλγησία και ξεφτίλα του σκηνικού...Ω, μα τι κόσμος, μαμά...!!!
Το δεύτερο ερέθισμα για να κάτσω να αραδιάσω τούτες τις σειρές, ήταν ένα ασθενοφόρο. Η δουλειά του οποίου είναι να ηχεί σαν τρελό, όταν υπάρχει κατεπείγουσα ανάγκη. Εάν δεν ηχεί, προφανώς σημαίνει το ανάποδο, ότι δηλαδή δεν υπάρχει ανάγκη κι επομένως δεν χρειάζεται να κάνεις στην άκρη για να περάσει. Έλα, λοιπόν, που έπεσα σε ένα τέτοιο σκηνικό (με την σειρήνα να κάνει σαν τρελή), με την ατυχία να έχω έναν μπάρμπα δίπλα μου στο πεζοδρόμιο (ούσα πεζή), ο οποίος ενοχλημένος αναφώνησε "Ωωωωχ, μας ξεκούφανες, ντε!".
Κατ'αρχάς να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου, γιατί εάν και σε ηλικία Μαθουσαλίξ, έχεις ακοή Φραμπαλά. οπότε thumbs up που έχεις άριστη ακοή, που κατάφερε να ενοχληθεί κιόλας. Η αμέσως επόμενη σκέψη ήταν πως επειδή ακριβώς είσαι Μαθουσαλίξ, εάν ΕΣΥ θα ήθελες να βρισκόσουν εκεί μέσα κι ακόμα χειρότερα να μην κάνουν έγκαιρα τα αυτοκίνητα στην άκρη, για να βρεθείς ΕΣΥ έγκαιρα σε νοσοκομείο κι όχι εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως. Δεν βρίσκω, ακόμα και τώρα, τον λόγο για τον οποίο εκστόμισε αυτήν την κοτσάνα και απλά ελπίζω να μην ξεκουφάνει κι αυτός με την σειρά του κάποιον έτερο Γαλάτη που θα περπατάει αμέριμνος στο Γαλατικό χωριό... Το μόνο που πρέπει να ευχόμαστε είναι το απλό "Μην σού τύχει". Έχω χορτάσει από τζάμπα μαγκιές, οπότε..."Όχι, ευχαριστώ-δεν θα πάρω άλλη μαγκιά"...Ω, μα τι κόσμος, μαμά...!!!
Αυτός είναι και γουστόζικη φιγούρα, δεν μπορείς να πεις!
Ουδέν σχόλιο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου