Λατρεύω....

        ...Την Πανσέληνο! Την έχω πρόσφατη από εχθές, οπότε είπα να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου! Σε αυτή την ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο: Η στέγη, η τροφή, η ένδυση. Πολύ περισσότερο η όραση, η ακοή, η γεύση, η όσφρηση ή η αφή μας. Εχθές ευχαρίστησα για ακόμα μια φορά τον Δημιουργό και τους Ουρανούς (σαν τα Oscars), που έχω την όρασή μου και μπόρεσα για ακόμη μια φορά να απολαύσω και να εισπράξω αυτήν την μαγεία και δύναμη που εκπέμπει το ολόγιομο φεγγάρι! Δεν με ενδιαφέρει αν σεληνιάζομαι ή όχι! Εγώ θέλω να πιστεύω ότι σεληνιάζομαι (όχι, λυκάνθρωπος δεν γίνομαι) κι ότι σεληνιάζομαι θετικά (δικαίωμά μου)! Είναι όλο το πακέτο: Το άφθονο φως, τα μαγνητικά πεδία, η δύναμη της ομορφιάς και η ευγνωμοσύνη που ξεχνάμε να νιώθουμε κάθε φορά που οφείλουμε να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε λίγοι και μικροί στον ατελείωτο τούτο κόσμο! Τελικά ο άνθρωπος ό,τι κι αν κάνει, όπου κι αν φτάσει, ποτέ δεν θα μπορέσει να κατακτήσει το κάλλος και την τελειότητα της Φύσης....