Καθιστώ σαφές πως ο σκοπός του κειμένου δεν είναι χλευαστικός αλλά καταδεικτικός, υπογραμμίζοντας τις πιο κλασσικές συμπεριφορές ανδρών στην ελληνική επικράτεια (ελληνική, καθώς δεν γνωρίζω τον τρόπο αντίδρασης σε άλλες επικράτειες αν και κάποιες συμπεριφορές θεωρούνται πανανθρώπινες)! Ουδείς είπε πως είμαστε καλύτερες, όμως σε γενικές γραμμές ασχολούμαι με γυναικείες αντιλήψεις σε πολλά από τα κείμενά μου, συνεπώς έφτασε η ώρα να δούμε ποια είναι τα "κατορθώματα" της άλλης πλευράς που μπορούν να τσακίσουν στην κυριολεξία τα νεύρα μου-μας:
Κατόρθωμα Νο1: Η αρρώστια. Και δεν μιλάμε για κάτι βαρύ! Ένα απλό κρυολόγημα, ένας ελαφρύς πονόλαιμος μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο εντός τειχών. Τα "ωχ" και "αχ" είναι ασταμάτητα, λες και πρόκειται για κάτι μόνιμο ή μη θεραπεύσιμο. Πρέπει να την πληρώσουν όλοι γύρω από τον "άρρωστο", που κάθε άλλο παρά άρρωστος είναι-μάλλον πανικόβλητος θα έλεγα! Κανείς δεν θέλει να είναι κρεββατωμένος, όλοι θέλουμε να νιώθουμε καλά, αλλά όταν το απόλυτο τίποτα μετατρέπεται στο talk of the town και πρέπει νυχθημερόν να ασχολούμεθα με το συνάχι του "σκληρού καρυδιού" τότε το μόνο που θέλεις να κάνεις, είναι να δώσεις ανελέητο ξύλο στον "ασθενή". Και άρρωστος και δαρμένος...αλλά το ευχαριστιέσαι με την ψυχή σου!
Κατόρθωμα Νο 2: Το ύφος κατά την διάρκεια της αρρώστιας. Το ύφος μπορώ να το χαρακτηρίσω "θλιμμένης αγελάδας", "κατακαημένου κουναβιού", "απροστάτευτης μπεκάτσας", "χαζοχαρούμενου πάντα" (συμπαθώ όλα τα αναφερθέντα ζωάκια και τα βρίσκω γλυκύτατα). Λουφάζουν σαν πάπιες και προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι τόσο ανήμποροι και αδύναμοι, ώστε να εξαναγκάσουν τους πάντες γύρω τους να τρέχουν για να τους "υπηρετούν" και νταντεύουν σαν νιάνιαρα. Εν τω μεταξύ, ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει για μια απλή ίωση ή έναν συνήθη πονόκοιλο. Το ύφος, όμως, πρέπει να είναι τραγικό και πομπώδες....
Κατόρθωμα Νο 3: Η άρνηση για εξετάσεις. Αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο...Ανάθεμα κι αν πείσεις άντρα να πάει να κάνει προληπτικές εξετάσεις. Η επωδός όλων είναι η ίδια: "Δεν θέλω να το ξέρω, αν έχω κάτι". Και να έχεις, μοιραία θα το μάθεις. Τι καλύτερο και σώφρον από το να το προλάβεις και να το θεραπεύσεις. Η πρόληψη οδηγεί στη ίαση. Αλλά αυτό το πράγμα, που προεξοφλούν την ετυμηγορία και θεωρούν εκ προοιμίου τους εαυτούς τους αρρώστους, είναι κάτι που δεν χωνεύεται με τίποτα!
Κατόρθωμα Νο 4: Η ζημία. Άπαξ και κάνουν κάποια ζημιά, θα αρχίσουν να τσιρίζουν χωρίς να συντρέχει ουσιαστικός λόγος και που δεν είναι κάτι που δεν μπορούν να διορθώσουν ή συμμαζέψουν. Εάν έχεις την ατυχία και βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο εκείνη την στιγμή, οι τσιρίδες αποσκοπούν στο να πας ΕΣΥ να καθαρίσεις/διορθώσεις/μαζέψεις την όποια ζημία γιατί όπως είπαμε οι άντρες παριστάνουν τους τάχα ανήμπορους, αδέξιους, τσαπατσούληδες και εν τέλει ανίκανους. Εύγε σε όποιον δεν αναστατώνει το σύμπαν για να καθαριστεί από άλλους το δικό του σφάλμα. Μόνο τα μικρά παιδάκια έχουν δικαίωμα να απαιτούν από τους μεγαλύτερους να καθαρίζουν τις ζημιές τους. Επειδή οι ενήλικες άρρενες δεν είναι μικρά παιδιά, καλό είναι να μην συμπεριφέρονται σαν αυτά.
Κατόρθωμα Νο 5: Να σε ακολουθεί όπου πας (μέσα στο σπίτι). Αυτό μπορεί να διαλύσει τα νεύρα κάθε γυναίκας που έχει στο μυαλό της να τελειώσει σε συγκεκριμένο χρόνο, συγκεκριμένες chores μέσα στο σπίτι. Και εκεί που έχεις ηλεκτρική σκούπα, τσουπ σου εμφανίζεται φάντης μπαστούνι στο σημείο που θέλεις να σκουπίσεις, τσουπ σε ακολουθεί όταν ξεσκονίζεις. Τσουπ την ώρα που ρίχνεις χλωρίνη στον νιπτήρα ή τον νεροχύτη και του έχεις πει να μην πλησιάσει, εμφανίζεται κι αρχίζει και την γκρίνια πως θα πεθάνει από τις αναθυμιάσεις. Ιδίως στο μαγείρεμα, όταν θέλεις να παίξεις μπάλα στον χώρο ήρεμα και χωρίς ενοχλήσεις ή είναι βρώμικοι οι πάγκοι και η βρύση και γενικώς του έχεις πει να μην πλησιάσει, θυμάται ότι πρέπει να πιει νερό, να σου πει κάτι, να έρθει να πάρει κάτι... Σε περίπτωση που κάνεις παρατήρηση, θα ακούσεις το γνωστό πως "είσαι περίεργη".
Κατόρθωμα Νο 6: Να σου μιλάει τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Μπορεί ο καθένας να είναι χαμένος στο πρόγραμμα και τα ενδιαφέροντά του ή ο ίδιος να μην έχει όρεξη να μιλήσει μέσα στην μέρα, στο μεσημέρι, στο απόγευμα, στο βράδυ. Σίγουρα θα θυμηθεί να πει κάτι α) όταν βάλεις σκούπα κι επομένως πρέπει να την κλείνεις για να ακούσεις τι λέει, β) όταν μπεις για douche ή μπάνιο και πρέπει να διακόπτεις την ροή του νερό και να φωνάζεις "τι είπες";;; γ) όταν έχεις αρχίσει και γλαρώνεις το βράδυ και πάνω που είσαι έτοιμη να αποκοιμηθείς μπορεί να σε σκουντήξει ή να τον πιάσει λογοδιάρροια (λυπάμαι, αλλά αυτό το τελευταίο το κάνουν και οι γυναίκες)! Είναι αυτό που λέμε "ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι"...
Κατόρθωμα Νο 7: Οι αγορές. Σίγουρα κι εμείς δεν τα πάμε καλά σε αυτό το κομμάτι και την πατάμε κυρίως στα ρούχα και παπούτσια, αλλά και οι άντρες δεν πάνε πίσω. Κυρίως σε περιπτώσεις που είναι πασιφανές πως δεν πιάνουν πολύ τα χέρια τους, επιμένουν να αγοράζουν σταυροκατσάβιδα, πένσες και σφυριά, όχι γιατί θα αξιοποιηθούν αλλά για να υπάρχει ποικιλία. Κάποιος μάλιστα,μέσα στο σπίτι (ονόματα δεν λέω-υπολήψεις δεν θίγω-φιλοσοφία δεν θέλει όμως...), επέμενε να αγοράσει μια μάσκα βυθού. Ήμουν τόσο σίγουρη πως δεν θα την χρησιμοποιήσει, που είχαμε κόντρα για μέρες. Εν τέλει πήρε μία, γιατί σαν το κακομαθημένο παιδάκι δεν θα είχαμε ηρεμία. Την χρησιμοποίησε μετρημένες δύο φορές κι έκτοτε έμεινε να σκονίζεται μέσα σε ένα ντουλάπι. Το τι χαρά έκανα α) που την εκσφενδόνισα, β) που δεν έπεσα έξω, δεν λέγεται...Το ίδιο συμβαίνει με τα γάντια που πάντα γκρινιάζει πως δεν έχει για τα μεγάλα κρύα κι ενώ έχει τρία ζευγάρια ποτέ δεν τα φοράει, γιατί τον ενοχλούν. Τότε τι μας πιλατεύεις;;;;;
Κατόρθωμα Νο 8: Έλλειψη υπομονής (γενικά). Από εδώ ξεκινούν εν τέλει όλα τα δεινά. Λόγω της μη ύπαρξής της, ξεκινάει η γκρίνια σε όλα τα επίπεδα. Στην υγεία (όπως προείπα), σε θέματα εργασίας και γενικώς σε χίλια δύο πράγματα, από μικρά μέχρι μεγάλα. Η μόνιμη γκρίνια οδηγεί στην επιθυμία να μάθεις πολεμικές τέχνες κι από εκεί και πέρα πού σε πονεί και που σε σφάζει, αλλά αν μη τι άλλο θα υπάρξει γαλήνη στο σπίτι! Κάτι είναι κι αυτό....
Τάδε έφη η υπογράφουσα το κείμενο, έχοντας προς το παρόν σώας τας φρένας...
Υ.Γ.1: Ουδείς υποστήριξε πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Υ.Γ 2: Ουδείς τέλειος....
Πειράζει που δεν θα ήθελα να βρεθώ στον ίδιο χώρο ακούγοντας την γκρίνια του;;;
Κατόρθωμα Νο1: Η αρρώστια. Και δεν μιλάμε για κάτι βαρύ! Ένα απλό κρυολόγημα, ένας ελαφρύς πονόλαιμος μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο εντός τειχών. Τα "ωχ" και "αχ" είναι ασταμάτητα, λες και πρόκειται για κάτι μόνιμο ή μη θεραπεύσιμο. Πρέπει να την πληρώσουν όλοι γύρω από τον "άρρωστο", που κάθε άλλο παρά άρρωστος είναι-μάλλον πανικόβλητος θα έλεγα! Κανείς δεν θέλει να είναι κρεββατωμένος, όλοι θέλουμε να νιώθουμε καλά, αλλά όταν το απόλυτο τίποτα μετατρέπεται στο talk of the town και πρέπει νυχθημερόν να ασχολούμεθα με το συνάχι του "σκληρού καρυδιού" τότε το μόνο που θέλεις να κάνεις, είναι να δώσεις ανελέητο ξύλο στον "ασθενή". Και άρρωστος και δαρμένος...αλλά το ευχαριστιέσαι με την ψυχή σου!
Κατόρθωμα Νο 2: Το ύφος κατά την διάρκεια της αρρώστιας. Το ύφος μπορώ να το χαρακτηρίσω "θλιμμένης αγελάδας", "κατακαημένου κουναβιού", "απροστάτευτης μπεκάτσας", "χαζοχαρούμενου πάντα" (συμπαθώ όλα τα αναφερθέντα ζωάκια και τα βρίσκω γλυκύτατα). Λουφάζουν σαν πάπιες και προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι τόσο ανήμποροι και αδύναμοι, ώστε να εξαναγκάσουν τους πάντες γύρω τους να τρέχουν για να τους "υπηρετούν" και νταντεύουν σαν νιάνιαρα. Εν τω μεταξύ, ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει για μια απλή ίωση ή έναν συνήθη πονόκοιλο. Το ύφος, όμως, πρέπει να είναι τραγικό και πομπώδες....
Κατόρθωμα Νο 3: Η άρνηση για εξετάσεις. Αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο...Ανάθεμα κι αν πείσεις άντρα να πάει να κάνει προληπτικές εξετάσεις. Η επωδός όλων είναι η ίδια: "Δεν θέλω να το ξέρω, αν έχω κάτι". Και να έχεις, μοιραία θα το μάθεις. Τι καλύτερο και σώφρον από το να το προλάβεις και να το θεραπεύσεις. Η πρόληψη οδηγεί στη ίαση. Αλλά αυτό το πράγμα, που προεξοφλούν την ετυμηγορία και θεωρούν εκ προοιμίου τους εαυτούς τους αρρώστους, είναι κάτι που δεν χωνεύεται με τίποτα!
Κατόρθωμα Νο 4: Η ζημία. Άπαξ και κάνουν κάποια ζημιά, θα αρχίσουν να τσιρίζουν χωρίς να συντρέχει ουσιαστικός λόγος και που δεν είναι κάτι που δεν μπορούν να διορθώσουν ή συμμαζέψουν. Εάν έχεις την ατυχία και βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο εκείνη την στιγμή, οι τσιρίδες αποσκοπούν στο να πας ΕΣΥ να καθαρίσεις/διορθώσεις/μαζέψεις την όποια ζημία γιατί όπως είπαμε οι άντρες παριστάνουν τους τάχα ανήμπορους, αδέξιους, τσαπατσούληδες και εν τέλει ανίκανους. Εύγε σε όποιον δεν αναστατώνει το σύμπαν για να καθαριστεί από άλλους το δικό του σφάλμα. Μόνο τα μικρά παιδάκια έχουν δικαίωμα να απαιτούν από τους μεγαλύτερους να καθαρίζουν τις ζημιές τους. Επειδή οι ενήλικες άρρενες δεν είναι μικρά παιδιά, καλό είναι να μην συμπεριφέρονται σαν αυτά.
Κατόρθωμα Νο 5: Να σε ακολουθεί όπου πας (μέσα στο σπίτι). Αυτό μπορεί να διαλύσει τα νεύρα κάθε γυναίκας που έχει στο μυαλό της να τελειώσει σε συγκεκριμένο χρόνο, συγκεκριμένες chores μέσα στο σπίτι. Και εκεί που έχεις ηλεκτρική σκούπα, τσουπ σου εμφανίζεται φάντης μπαστούνι στο σημείο που θέλεις να σκουπίσεις, τσουπ σε ακολουθεί όταν ξεσκονίζεις. Τσουπ την ώρα που ρίχνεις χλωρίνη στον νιπτήρα ή τον νεροχύτη και του έχεις πει να μην πλησιάσει, εμφανίζεται κι αρχίζει και την γκρίνια πως θα πεθάνει από τις αναθυμιάσεις. Ιδίως στο μαγείρεμα, όταν θέλεις να παίξεις μπάλα στον χώρο ήρεμα και χωρίς ενοχλήσεις ή είναι βρώμικοι οι πάγκοι και η βρύση και γενικώς του έχεις πει να μην πλησιάσει, θυμάται ότι πρέπει να πιει νερό, να σου πει κάτι, να έρθει να πάρει κάτι... Σε περίπτωση που κάνεις παρατήρηση, θα ακούσεις το γνωστό πως "είσαι περίεργη".
Κατόρθωμα Νο 6: Να σου μιλάει τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Μπορεί ο καθένας να είναι χαμένος στο πρόγραμμα και τα ενδιαφέροντά του ή ο ίδιος να μην έχει όρεξη να μιλήσει μέσα στην μέρα, στο μεσημέρι, στο απόγευμα, στο βράδυ. Σίγουρα θα θυμηθεί να πει κάτι α) όταν βάλεις σκούπα κι επομένως πρέπει να την κλείνεις για να ακούσεις τι λέει, β) όταν μπεις για douche ή μπάνιο και πρέπει να διακόπτεις την ροή του νερό και να φωνάζεις "τι είπες";;; γ) όταν έχεις αρχίσει και γλαρώνεις το βράδυ και πάνω που είσαι έτοιμη να αποκοιμηθείς μπορεί να σε σκουντήξει ή να τον πιάσει λογοδιάρροια (λυπάμαι, αλλά αυτό το τελευταίο το κάνουν και οι γυναίκες)! Είναι αυτό που λέμε "ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι"...
Κατόρθωμα Νο 7: Οι αγορές. Σίγουρα κι εμείς δεν τα πάμε καλά σε αυτό το κομμάτι και την πατάμε κυρίως στα ρούχα και παπούτσια, αλλά και οι άντρες δεν πάνε πίσω. Κυρίως σε περιπτώσεις που είναι πασιφανές πως δεν πιάνουν πολύ τα χέρια τους, επιμένουν να αγοράζουν σταυροκατσάβιδα, πένσες και σφυριά, όχι γιατί θα αξιοποιηθούν αλλά για να υπάρχει ποικιλία. Κάποιος μάλιστα,μέσα στο σπίτι (ονόματα δεν λέω-υπολήψεις δεν θίγω-φιλοσοφία δεν θέλει όμως...), επέμενε να αγοράσει μια μάσκα βυθού. Ήμουν τόσο σίγουρη πως δεν θα την χρησιμοποιήσει, που είχαμε κόντρα για μέρες. Εν τέλει πήρε μία, γιατί σαν το κακομαθημένο παιδάκι δεν θα είχαμε ηρεμία. Την χρησιμοποίησε μετρημένες δύο φορές κι έκτοτε έμεινε να σκονίζεται μέσα σε ένα ντουλάπι. Το τι χαρά έκανα α) που την εκσφενδόνισα, β) που δεν έπεσα έξω, δεν λέγεται...Το ίδιο συμβαίνει με τα γάντια που πάντα γκρινιάζει πως δεν έχει για τα μεγάλα κρύα κι ενώ έχει τρία ζευγάρια ποτέ δεν τα φοράει, γιατί τον ενοχλούν. Τότε τι μας πιλατεύεις;;;;;
Κατόρθωμα Νο 8: Έλλειψη υπομονής (γενικά). Από εδώ ξεκινούν εν τέλει όλα τα δεινά. Λόγω της μη ύπαρξής της, ξεκινάει η γκρίνια σε όλα τα επίπεδα. Στην υγεία (όπως προείπα), σε θέματα εργασίας και γενικώς σε χίλια δύο πράγματα, από μικρά μέχρι μεγάλα. Η μόνιμη γκρίνια οδηγεί στην επιθυμία να μάθεις πολεμικές τέχνες κι από εκεί και πέρα πού σε πονεί και που σε σφάζει, αλλά αν μη τι άλλο θα υπάρξει γαλήνη στο σπίτι! Κάτι είναι κι αυτό....
Τάδε έφη η υπογράφουσα το κείμενο, έχοντας προς το παρόν σώας τας φρένας...
Υ.Γ.1: Ουδείς υποστήριξε πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Υ.Γ 2: Ουδείς τέλειος....
Πειράζει που δεν θα ήθελα να βρεθώ στον ίδιο χώρο ακούγοντας την γκρίνια του;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου