Εχθές, εκεί που καθόμουν και παρακολουθούσα ένα διαφημιστικό σε περιφερειακό κανάλι, μου ήρθε η εξής αιώνια ερώτηση: "Μα καλά, δεν ντρέπεται;". Δεν ήταν το διαφημιστικό αυτό καθεαυτό (καταλαβαίνετε πάνω κάτω τι περίπου ήταν), όσο ο τρόπος απόδοσης του. Το στήσιμο, ο αέρας με τον οποίο απέδιδε τα λόγια το μοντέλο και ο τρόπος που κοιτούσε.
Φαντάζομαι ότι ούτε κι εμείς είμαστε τέλειοι, οπότε σίγουρα κάποιος το έχει πει για εμάς κι εμείς για άλλους, σε αναρίθμητες περιπτώσεις: Όταν βλέπουμε ένα περίεργό ντύσιμο (κατά τα γούστα μας πάντα). Όταν κρίνουμε μια κατάσταση. Όταν κρίνουμε τους πολιτικούς ( εκεί μιλάμε για άλλα levels ντροπής). Όταν κρίνουμε ανθρώπους στο γυαλί.....
Πριν από ένα τετραήμερο, διάβαζα τα αποτελέσματα μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία, προχωράνε μπροστά στην ζωή, οι άνθρωποι που "προωθούν ξεδιάντροπα τον εαυτό τους", δηλαδή στο πρωτότυπο χρησιμοποιήθηκαν οι όροι "shameless self promotion". Το θέμα είναι ότι οι άντρες πάνω σε αυτό το ζήτημα τα πάνε πολύ καλύτερα από ότι οι γυναίκες, που πρέπει να προσπαθούν πολύ περισσότερο. Ένα όμως από τα παραδείγματα επιτυχούς αυτοπροβολής γένους θηλυκού, αποτέλεσε η ιστορία μιας ευτραφούς Αγγλίδας, που σχεδίαζε δικές της σειρές εσωρούχων και η οποία έκανε δίαιτα για να αποκτήσει ωραίο σώμα και να φωτογραφίζεται η ίδια, προωθώντας τα ολόδικά της δημιουργήματα. Πολύς ο ντόρος, επομένως, για το εάν έπραξε καλώς ή όχι κι έχω να πω από την μεριά μου, μπράβο της για την πειθαρχία, τον απίστευτο κόπο, μόχθο, αγώνα, στον οποίο υπέβαλε εαυτόν, την αξιέπαινη προσήλωση στον στόχο της, καθότι και διότι, άπαξ εσύ ο ίδιος δεν πιστέψεις και δεν πλασάρεις τα όνειρά σου, την δουλειά σου και όλα αυτά που πιστεύεις ότι είσαι ή διαθέτεις, τότε ουδείς άλλος μπορεί να το κάνει εκ μέρους σου.
Επομένως αυτή η άποψη με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Τα προβλήματα, απλά, ξεκινούν από το σε ποιο βαθμό μπορεί να γίνει κανείς 'ξεδιάντροπος' και αν όλοι ανεξαιρέτως διαθέτουν αυτήν την ικανότητα ανελέητης αυτοπροβολής. Λίγες είναι οι φορές που είδαμε δίπλα μας, στον μικρό κλειστό κοινωνικό μας περίγυρο, να εξελίσσονται άτομα με μηδενικά προσόντα, με προβλήματα ακόμα και στην εκφορά στοιχειώδους λόγου και να εξαφανίζονται ικανότατοι άνθρωποι, που όμως είχαν έλλειψη εικόνας ή αυτοπεποίθησης; Ή μήπως είναι λίγες οι φορές που καθόμαστε να συζητήσουμε με ανθρώπους και το μόνο που έχουν να πουν είναι για το εγώ τους, τα αμέτρητα ταλέντα τους και τις επιτυχίες στην ζωή τους; (Α, εδώ να υπενθυμίσω και το παίνεμα για τα παιδιά τους, που κλασσικά, είναι τα πιο όμορφα, έξυπνα και ικανά στον κόσμο).
Θυσία βέβαια με θυσία, έχει διαφορά, καθώς περί θυσίας πρόκειται πολλές φορές, αλλά λίγο εγωισμός να υπάρχει βρε παιδί μου και παίρνεις την σωτήρια απόφαση, πως αξίζεις περισσότερο από τους άλλους και προχωράς με τον αέρα του νικητή. Γιατί δηλαδή οι άλλοι να μπορούν κι εσύ όχι;
Όλα τα μπορούμε γιατί είμαστε φτιαγμένοι από πέτρα, όπως αναφέρουν πολυάριθμα τραγούδια...Το μέτρο και ο τρόπος κάνει την διαφορά!
Φαντάζομαι ότι ούτε κι εμείς είμαστε τέλειοι, οπότε σίγουρα κάποιος το έχει πει για εμάς κι εμείς για άλλους, σε αναρίθμητες περιπτώσεις: Όταν βλέπουμε ένα περίεργό ντύσιμο (κατά τα γούστα μας πάντα). Όταν κρίνουμε μια κατάσταση. Όταν κρίνουμε τους πολιτικούς ( εκεί μιλάμε για άλλα levels ντροπής). Όταν κρίνουμε ανθρώπους στο γυαλί.....
Πριν από ένα τετραήμερο, διάβαζα τα αποτελέσματα μιας έρευνας, σύμφωνα με την οποία, προχωράνε μπροστά στην ζωή, οι άνθρωποι που "προωθούν ξεδιάντροπα τον εαυτό τους", δηλαδή στο πρωτότυπο χρησιμοποιήθηκαν οι όροι "shameless self promotion". Το θέμα είναι ότι οι άντρες πάνω σε αυτό το ζήτημα τα πάνε πολύ καλύτερα από ότι οι γυναίκες, που πρέπει να προσπαθούν πολύ περισσότερο. Ένα όμως από τα παραδείγματα επιτυχούς αυτοπροβολής γένους θηλυκού, αποτέλεσε η ιστορία μιας ευτραφούς Αγγλίδας, που σχεδίαζε δικές της σειρές εσωρούχων και η οποία έκανε δίαιτα για να αποκτήσει ωραίο σώμα και να φωτογραφίζεται η ίδια, προωθώντας τα ολόδικά της δημιουργήματα. Πολύς ο ντόρος, επομένως, για το εάν έπραξε καλώς ή όχι κι έχω να πω από την μεριά μου, μπράβο της για την πειθαρχία, τον απίστευτο κόπο, μόχθο, αγώνα, στον οποίο υπέβαλε εαυτόν, την αξιέπαινη προσήλωση στον στόχο της, καθότι και διότι, άπαξ εσύ ο ίδιος δεν πιστέψεις και δεν πλασάρεις τα όνειρά σου, την δουλειά σου και όλα αυτά που πιστεύεις ότι είσαι ή διαθέτεις, τότε ουδείς άλλος μπορεί να το κάνει εκ μέρους σου.
Επομένως αυτή η άποψη με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Τα προβλήματα, απλά, ξεκινούν από το σε ποιο βαθμό μπορεί να γίνει κανείς 'ξεδιάντροπος' και αν όλοι ανεξαιρέτως διαθέτουν αυτήν την ικανότητα ανελέητης αυτοπροβολής. Λίγες είναι οι φορές που είδαμε δίπλα μας, στον μικρό κλειστό κοινωνικό μας περίγυρο, να εξελίσσονται άτομα με μηδενικά προσόντα, με προβλήματα ακόμα και στην εκφορά στοιχειώδους λόγου και να εξαφανίζονται ικανότατοι άνθρωποι, που όμως είχαν έλλειψη εικόνας ή αυτοπεποίθησης; Ή μήπως είναι λίγες οι φορές που καθόμαστε να συζητήσουμε με ανθρώπους και το μόνο που έχουν να πουν είναι για το εγώ τους, τα αμέτρητα ταλέντα τους και τις επιτυχίες στην ζωή τους; (Α, εδώ να υπενθυμίσω και το παίνεμα για τα παιδιά τους, που κλασσικά, είναι τα πιο όμορφα, έξυπνα και ικανά στον κόσμο).
Θυσία βέβαια με θυσία, έχει διαφορά, καθώς περί θυσίας πρόκειται πολλές φορές, αλλά λίγο εγωισμός να υπάρχει βρε παιδί μου και παίρνεις την σωτήρια απόφαση, πως αξίζεις περισσότερο από τους άλλους και προχωράς με τον αέρα του νικητή. Γιατί δηλαδή οι άλλοι να μπορούν κι εσύ όχι;
Όλα τα μπορούμε γιατί είμαστε φτιαγμένοι από πέτρα, όπως αναφέρουν πολυάριθμα τραγούδια...Το μέτρο και ο τρόπος κάνει την διαφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου