Έτσι που καθόμουν χαλαρή εχθές το πρωί στον καναπέ (είχε και ψυχρούλα), σταμάτησα προς το τέλος μιας εκπομπής που έκαμνε μια κλήρωση και ζητήθηκε από τον καλεσμένο να πει ένα νούμερο από το 1 έως το 35. Είπε το 12. Από εκείνη την στιγμή άρχισα να σκέφτομαι. Τι είναι αυτό, που έκανε τον συγκεκριμένο τηλεθεατή να κερδίσει; Πήρε τηλέφωνο να δηλώσει συμμετοχή, όπως κι άλλα 34 άτομα. Εν αγνοία του κατατάχθηκε στην θέση νούμερο 12. Βρέθηκε ένας προσκεκλημένος που του ζητήθηκε να πει έναν αριθμό χωρίς να γνωρίζει και ο ίδιος, ποιος κρύβεται πίσω από κάθε νούμερο. Ίσως εάν ήταν κάποιος άλλος προσκεκλημένος, να έλεγε άλλο νούμερο. Ήταν όμως το τυχερό του να ακουστεί αυτός. Φαντάζομαι ότι ο κερδισμένος, που κατά πάσα πιθανότητα, παρακολουθούσε εκείνη την ώρα, βροντοφώναξε όχι μόνο "Κέρδισα", αλλά και "Μπράβο παιδί μου, που μου χάρισες το δώρο". Γιατί ουσιαστικά, η επιλογή του καλεσμένου όρισε την τύχη του συγκεκριμένου συμμετέχοντα.
Έρχομαι λοιπόν να συνεχίσω την σκέψη μου περί του τι είναι όλο αυτό που οδήγησε κάποιον να κερδίσει; Τύχη; Κάτι πολύ περισσότερο από τύχη; Τι είναι αυτό που δεν βλέπουμε, αλλά υπάρχει; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι την σωστή ώρα στην κατάλληλη θέση; Πώς μπορεί να γίνει το αντίθετο; Ακατάλληλη στιγμή, στην ακατάλληλη θέση; Μπορούμε να το γνωρίζουμε εκ των προτέρων; Κάποιες φορές λέμε το γνωστό 'έχω προαίσθημα', που έχει δύο ενδεχόμενα. Ή που θα βγει σωστό ή που θα βγει λάθος (τι είπα τώρα...). Αυτό όμως, γιατί δεν το έχουμε όλοι οι άνθρωποι; Μπορούμε να το ελέγξουμε; Να το εντοπίσουμε και χρησιμοποιήσουμε αναλόγως; Πρόκειται για κάτι που όντως μπορεί να προβλεφθεί; Γιατί δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι την τύχη να κερδίζουμε; Γιατί, γενικώς δεν είμαστε όλοι τυχεροί ή όλοι άτυχοι; Φταίμε μήπως και οι ίδιοι; Εάν ναι, μέχρι που φτάνει η δική μας ευθύνη;
Το ίδιο ισχύει και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις! Ατελείωτες! Καλές και κακές. Κάποιος μπορεί να παίζει χρόνια τυχερά παιχνίδια κι άλλος να κερδίσει με την πρώτη φορά. Η τύχη του πρωτάρη; Δεν ξέρω τι είναι. Κάποιος προσπαθεί με τις ώρες να πιάσει γραμμή, για να μιλήσει με μια δημόσια υπηρεσία κι άλλος την πετυχαίνει (την γραμμή λέμε), έστω και με την δεύτερη. Πάλι είναι η τύχη του πρωτάρη; Και πάλι δεν ξέρω τι είναι. Ξέρω, όμως, πόσο σχετικά μπορούν να γίνουν όλα. Αυτό είναι ο νόμος στην ζωή μου. Τα πάντα μπορεί να είναι σχετικά. Δεν υπάρχει ένας νόμος, μια παράμετρος, που καθορίζει κάτι συγκεκριμένο. Μια κατεύθυνση, ναι. Αλλά κάτι το απόλυτο όχι . Άλλωστε ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
Εν τέλει, έχουμε να κάνουμε με μια φρεναπάτη; Ο φιλοπαίγμων τούτος κόσμος, κάνει πλάκα; Σε κάποιους; Σε όλους; Δεν διερωτώμαι για να λάβω απάντηση. Δεν νομίζω, εξάλλου, ότι υπάρχει μία και μοναδκή απάντηση. Είπα να αναρωτηθώ κι εγώ με την σειρά μου για κάτι εύλογο, που απλά προέκυψε μια ωραία πρωία, με συννεφιά και φθινοπωρινά χρώματα έξω στην φύση.
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη, είναι ότι δεν είναι απαραιτήτως κακό , το να υπάρχει κάτι που να με ορίσει ή να με οδηγήσει στο να είμαι νικήτρια. Προσοχή όμως! Να είμαι τυχερή, όχι το αντίθετο! Μήπως τελικά να δηλώσω συμμετοχή σε κανέναν διαγωνισμό; Γι' αύτο έπεσα πάνω στην κλήρωση εν ώρα zapping....;
Χμ, ιδού η απορία....
Ε, δεν είπα να το παρατραβήξω....
Έρχομαι λοιπόν να συνεχίσω την σκέψη μου περί του τι είναι όλο αυτό που οδήγησε κάποιον να κερδίσει; Τύχη; Κάτι πολύ περισσότερο από τύχη; Τι είναι αυτό που δεν βλέπουμε, αλλά υπάρχει; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι την σωστή ώρα στην κατάλληλη θέση; Πώς μπορεί να γίνει το αντίθετο; Ακατάλληλη στιγμή, στην ακατάλληλη θέση; Μπορούμε να το γνωρίζουμε εκ των προτέρων; Κάποιες φορές λέμε το γνωστό 'έχω προαίσθημα', που έχει δύο ενδεχόμενα. Ή που θα βγει σωστό ή που θα βγει λάθος (τι είπα τώρα...). Αυτό όμως, γιατί δεν το έχουμε όλοι οι άνθρωποι; Μπορούμε να το ελέγξουμε; Να το εντοπίσουμε και χρησιμοποιήσουμε αναλόγως; Πρόκειται για κάτι που όντως μπορεί να προβλεφθεί; Γιατί δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι την τύχη να κερδίζουμε; Γιατί, γενικώς δεν είμαστε όλοι τυχεροί ή όλοι άτυχοι; Φταίμε μήπως και οι ίδιοι; Εάν ναι, μέχρι που φτάνει η δική μας ευθύνη;
Το ίδιο ισχύει και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις! Ατελείωτες! Καλές και κακές. Κάποιος μπορεί να παίζει χρόνια τυχερά παιχνίδια κι άλλος να κερδίσει με την πρώτη φορά. Η τύχη του πρωτάρη; Δεν ξέρω τι είναι. Κάποιος προσπαθεί με τις ώρες να πιάσει γραμμή, για να μιλήσει με μια δημόσια υπηρεσία κι άλλος την πετυχαίνει (την γραμμή λέμε), έστω και με την δεύτερη. Πάλι είναι η τύχη του πρωτάρη; Και πάλι δεν ξέρω τι είναι. Ξέρω, όμως, πόσο σχετικά μπορούν να γίνουν όλα. Αυτό είναι ο νόμος στην ζωή μου. Τα πάντα μπορεί να είναι σχετικά. Δεν υπάρχει ένας νόμος, μια παράμετρος, που καθορίζει κάτι συγκεκριμένο. Μια κατεύθυνση, ναι. Αλλά κάτι το απόλυτο όχι . Άλλωστε ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.
Εν τέλει, έχουμε να κάνουμε με μια φρεναπάτη; Ο φιλοπαίγμων τούτος κόσμος, κάνει πλάκα; Σε κάποιους; Σε όλους; Δεν διερωτώμαι για να λάβω απάντηση. Δεν νομίζω, εξάλλου, ότι υπάρχει μία και μοναδκή απάντηση. Είπα να αναρωτηθώ κι εγώ με την σειρά μου για κάτι εύλογο, που απλά προέκυψε μια ωραία πρωία, με συννεφιά και φθινοπωρινά χρώματα έξω στην φύση.
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη, είναι ότι δεν είναι απαραιτήτως κακό , το να υπάρχει κάτι που να με ορίσει ή να με οδηγήσει στο να είμαι νικήτρια. Προσοχή όμως! Να είμαι τυχερή, όχι το αντίθετο! Μήπως τελικά να δηλώσω συμμετοχή σε κανέναν διαγωνισμό; Γι' αύτο έπεσα πάνω στην κλήρωση εν ώρα zapping....;
Χμ, ιδού η απορία....
Ε, δεν είπα να το παρατραβήξω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου