Όπως έχω αφήσει να εννοηθεί, μου αρέσουν 1) τα βιβλία μυστηρίου, 2) το μυστήριο έτσι όπως το διαχειρίζεται η Daphne Du Maurier (δεν εξαιρώ τον King). Επομένως περαιτέρω συστάσεις δεν χρειάζονται ούτε τα γούστα μου, ούτε και η συγγραφεύς. Το βιβλίο 'Η εξαδέλφη μου Ραχήλ", δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι υποδεέστερο της 'Ρεβέκκα'.
Κάπου πάλι μπαίνει στο παιχνίδι η Κορνουάλη, όπου έχουμε δύο ξαδέρφια, ένας εκ των οποίων, για λόγους υγείας, πρέπει να πάει σε θερμότερα κλίματα για να γίνει καλά. Στα θερμότερα κλίματα, που πάει να πει στην Ιταλία, γνώριζει μια άλλη εξαδέλφη τους, νυν χήρα, παντρεμένη κατά το παρελθόν με Ιταλό ευγενή και σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Την παντρεύτηκε ο άνθρωπος, έλα όμως που ζήλεψε ο έταιρος εξάδελφος που έμαθε τα μαντάτα! Από εδώ και πέρα η ιστορία μπαίνει σε τροχιά, με έναν θάνατο (μαντέψτε ποιου), μια γνωριμία (μαντέψτε μεταξύ ποιων) και κάποιες υπόννοιες που μπαίνουν στο κεφάλι κάποιου (μαντέψτε ποιου), όσον αφορά την εμπλοκή κάποιου άλλου (πάλι μαντέψτε ποιου).
Επειδή το καλύτερο σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να παραμένει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, φυσικά και δεν θα πω περισσότερα. Το ακόμα καλύτερο, όμως, είναι που στο τέλος μένεις με την απορία ΄τελικά ήταν ή δεν ήταν, έφταιγε ή δεν έφταιγε;' και κάπως έτσι φτάνεις στο 'the end' του βιβλίου, με το πασίγνωστο ερώτημα "to be or not to be", να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Α, όλα κι όλα. Αυτό το ερώτημα ταιριάζει παντού και πάντα!
Εννοείται 'to be' (δεν χωρεί αμφιβολία περί τούτου) και εννοείται πως μια ανάγνωση αξίζει τον κόπο, γιατί αφ' ενός ο καιρός δεν ενδείκνυται για πολλές βόλτες κι αφ' ετέρου, τι πιο ωραίο, ενδιαφέρον και απολαυστικό, από ένα βιβλίο που θα σε αφήσει μετέωρο (αυτά είναι τα καλύτερά μου).
"Η εξαδέλφη μου Ραχήλ" λοιπόν, για όποιον θέλει να μάθει τι είναι τέλος πάντων αυτή η εξαδέλφη και πώς θα εξελιχθεί το όλο ζήτημα!
Κάπου πάλι μπαίνει στο παιχνίδι η Κορνουάλη, όπου έχουμε δύο ξαδέρφια, ένας εκ των οποίων, για λόγους υγείας, πρέπει να πάει σε θερμότερα κλίματα για να γίνει καλά. Στα θερμότερα κλίματα, που πάει να πει στην Ιταλία, γνώριζει μια άλλη εξαδέλφη τους, νυν χήρα, παντρεμένη κατά το παρελθόν με Ιταλό ευγενή και σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Την παντρεύτηκε ο άνθρωπος, έλα όμως που ζήλεψε ο έταιρος εξάδελφος που έμαθε τα μαντάτα! Από εδώ και πέρα η ιστορία μπαίνει σε τροχιά, με έναν θάνατο (μαντέψτε ποιου), μια γνωριμία (μαντέψτε μεταξύ ποιων) και κάποιες υπόννοιες που μπαίνουν στο κεφάλι κάποιου (μαντέψτε ποιου), όσον αφορά την εμπλοκή κάποιου άλλου (πάλι μαντέψτε ποιου).
Επειδή το καλύτερο σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να παραμένει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, φυσικά και δεν θα πω περισσότερα. Το ακόμα καλύτερο, όμως, είναι που στο τέλος μένεις με την απορία ΄τελικά ήταν ή δεν ήταν, έφταιγε ή δεν έφταιγε;' και κάπως έτσι φτάνεις στο 'the end' του βιβλίου, με το πασίγνωστο ερώτημα "to be or not to be", να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Α, όλα κι όλα. Αυτό το ερώτημα ταιριάζει παντού και πάντα!
Εννοείται 'to be' (δεν χωρεί αμφιβολία περί τούτου) και εννοείται πως μια ανάγνωση αξίζει τον κόπο, γιατί αφ' ενός ο καιρός δεν ενδείκνυται για πολλές βόλτες κι αφ' ετέρου, τι πιο ωραίο, ενδιαφέρον και απολαυστικό, από ένα βιβλίο που θα σε αφήσει μετέωρο (αυτά είναι τα καλύτερά μου).
"Η εξαδέλφη μου Ραχήλ" λοιπόν, για όποιον θέλει να μάθει τι είναι τέλος πάντων αυτή η εξαδέλφη και πώς θα εξελιχθεί το όλο ζήτημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου