Επιστρέψαμε και πάλι στις επάλξεις και αυτοαπασχολούμαι με απορίες, για τις οποίες παραδόξως δεν ψάχνω απαντήσεις. Με διασκεδάζουν απλώς και μόνον που υπάρχουν και κάθε φορά που εντοπίζω τα σημεία, επανέρχονται αυτομάτως στην εγκεφαλική μνήμη.
Απορία Νο 1: Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα σήριαλ ή μια ταινία, όπου ναι μεν, κάποιος εκ των πρωταγωνιστών δεν είναι καλά ψυχολογικά, αποδέχεται δε ένα άκρως λαχταριστό γεύμα που του έχουν έτοιμο στο τραπέζι; Πες ότι δεν είμαι στα high μου... Με αυγά μάτια, φρυγανιές και bacon, θα γινόμουν. Γιατί και μόνον στην ιδέα ότι μου τα έφτιαξαν άλλοι, θα μου άνοιγε η όρεξη! Αυτό το "δεν πεινάω" ή κατά το διεθνές "I'm not hungry", μου τσακίζει τον ουρανίσκο. Και καλά εσύ δεν πεινάς! Εμένα με ρώτησες που κάθισα να δω μια ταινία και μου άνοιξες την όρεξη; Δεν το θες εσύ; Δώσ'το σε εμένα....
Απορία Νο 2: Γιατί πια ο κανόνας στην μικρή και μεγάλη οθόνη, απαιτεί όταν συνομιλούν στο τηλέφωνο δύο (ή και παραπάνω άτομα), να μην αποχαιρετιούνται φυσιολογικά, αλλά να το κλείνει ο ένας στα μούτρα του άλλου; Να υποθέσω ότι είμαι δεινόσαυρος που ακόμα λέω 'γεια' πριν κλείσω; Ή μήπως είμαι πολύ κοινότυπη και το savoir vivre επιτάσσει να το κλέινω κατάμουτρα; Θα το δοκιμάσω....
Απορία Νο 3: Τι συμβαίνει εδώ και μήνες και όλοι τρελαίνονται να σχηματίζουν με τα δάχτυλά τους μια καρδιά; Δεν υπάρχει στιγμιότυπο στην τηλεόραση, που να μην έχει μια δαχτυλοκαρδιά. Goal μπαίνει. Καρδούλα. Ρούχα δείχνουν. Καρδούλα. Ειδήσεις λένε. Καρδούλα. Πρώτον, βαρέθηκα να το βλέπω! Δεύτερον, αναρωτιέμαι πόση αγάπη ξεχειλίζει πια από τις καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων! Θα πνιγώ από τόση αγάπη! Είναι απλά το γνωστό 'το κάνω για να το κάνω' ή 'νιώθω όντως αυτό που κάνω'; Άρα πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή...ή μόνον on camera; Προτιμώ να μάθω πόση αγάπη έχουν στις off camera ζωές τους....
Αν υποψιαστώ ότι δεν πεινάς, βρες λαγούμι να κρυφτείς....
Απορία Νο 1: Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα σήριαλ ή μια ταινία, όπου ναι μεν, κάποιος εκ των πρωταγωνιστών δεν είναι καλά ψυχολογικά, αποδέχεται δε ένα άκρως λαχταριστό γεύμα που του έχουν έτοιμο στο τραπέζι; Πες ότι δεν είμαι στα high μου... Με αυγά μάτια, φρυγανιές και bacon, θα γινόμουν. Γιατί και μόνον στην ιδέα ότι μου τα έφτιαξαν άλλοι, θα μου άνοιγε η όρεξη! Αυτό το "δεν πεινάω" ή κατά το διεθνές "I'm not hungry", μου τσακίζει τον ουρανίσκο. Και καλά εσύ δεν πεινάς! Εμένα με ρώτησες που κάθισα να δω μια ταινία και μου άνοιξες την όρεξη; Δεν το θες εσύ; Δώσ'το σε εμένα....
Απορία Νο 2: Γιατί πια ο κανόνας στην μικρή και μεγάλη οθόνη, απαιτεί όταν συνομιλούν στο τηλέφωνο δύο (ή και παραπάνω άτομα), να μην αποχαιρετιούνται φυσιολογικά, αλλά να το κλείνει ο ένας στα μούτρα του άλλου; Να υποθέσω ότι είμαι δεινόσαυρος που ακόμα λέω 'γεια' πριν κλείσω; Ή μήπως είμαι πολύ κοινότυπη και το savoir vivre επιτάσσει να το κλέινω κατάμουτρα; Θα το δοκιμάσω....
Απορία Νο 3: Τι συμβαίνει εδώ και μήνες και όλοι τρελαίνονται να σχηματίζουν με τα δάχτυλά τους μια καρδιά; Δεν υπάρχει στιγμιότυπο στην τηλεόραση, που να μην έχει μια δαχτυλοκαρδιά. Goal μπαίνει. Καρδούλα. Ρούχα δείχνουν. Καρδούλα. Ειδήσεις λένε. Καρδούλα. Πρώτον, βαρέθηκα να το βλέπω! Δεύτερον, αναρωτιέμαι πόση αγάπη ξεχειλίζει πια από τις καρδιές όλων αυτών των ανθρώπων! Θα πνιγώ από τόση αγάπη! Είναι απλά το γνωστό 'το κάνω για να το κάνω' ή 'νιώθω όντως αυτό που κάνω'; Άρα πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι στην προσωπική τους ζωή...ή μόνον on camera; Προτιμώ να μάθω πόση αγάπη έχουν στις off camera ζωές τους....
Αν υποψιαστώ ότι δεν πεινάς, βρες λαγούμι να κρυφτείς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου