Εντάξει, νομίζω ότι έχω ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά μου απέναντι στο σχολείο, τις σχολικές μέρες, τα σχολικά χρόνια και τις σχολικές αναμνήσεις. Δεν θα μπορούσα όμως να μείνω ασυγκίνητη και να μην γράψω για τα highlights της ημέρας, μιας και τα είδα να ξεδιπλώνονται εμπρός μου....Παρόλο που ξεδιπλώνονται κάθε χρόνο, σήμερα επειδή έτυχε να βρίσκομαι έξω, κράτησα σημειώσεις. Ευκαιρία να τα σχολιάσω!
Highlight No 1: Το ότι η γράφουσα ήτο ένα ψυχικό ερείπιο κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, δεν σημαίνει ότι δεν χάρηκε, που είδε χαρούμενες μαθητικές φατσούλες. Ναι, τα παιδιά ήταν σε γενικές γραμμές χαρούμενα, υποθέτω για τον καφέ που θα έπιναν ακριβώς μετά τα διαδικαστικά ή επειδή δεν ήξεραν τι να κάνουν με την ζωή τους το καλοκαίρι, οπότε ένιωσαν ότι θα απασχοληθούν. Τα χαμόγελα, δυστυχώς, από τον Οκτώβριο, θα αρχίσουν να μετριάζονται, γιατί πρώτον θα αρχίσει η κούραση και δεύτερον το μέτρημα αντίστοφα, για το πρώτο μαξιλαράκι ξεκούρασης, που είναι τα Χριστούγεννα.
Highlight No 2: Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι, από την άλλη, δεν ήταν και στα καλύτερά τους και δεν τους είδα να περιμένουν μέχρι τον Οκτώβριο, γιατί ήδη άρχισαν να σβήνουν από το ημερολόγιο, τις ημέρες που απομένουν για τα Χριστούγεννα (αυτά τα πορίσματα προέκυψαν από αληθινές συζητήσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε πραγματικό χώρο και χρόνο με πραγματικούς εκπαιδευτικούς, οπότε το reportage είναι εγκυρότατο. Πραγματικά!) Ανυπομονούσαν κι αυτοί να ξεχυθούν στας καφετέριας, γιατί από αύριο θα μπουν όλοι σε πρόγραμμα.
Highlight No 3: 'Ολα τα περίμενα, αλλά όχι αυτό. Κάθε χρόνο τα χέρια μας πιάνονταν με το να κουβαλάμε τα βιβλία στο σπίτι (ζωή να έχουν, κάθε χρόνο ήταν όλο και περισσότερα). Βοήθεια πάντως δεν είχαμε από γονείς. Κανένας μας. Το ότι πήγαν όμως γονείς φέτος, να βοηθήσουν με το κουβάλημα των βιβλίων, τα παιδιά τους ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΛΥΚΕΙΟ 1) με τρομάζει 2) δεν ξέρω αν οι γονείς αυτοί, εξακολουθούν να δίνουν τροφή με το μπιμπερό στα στόματα των παιδιών τους, που από ό,τι φαίνεται είναι πολύ πιθανό 3) με κάνει να αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά ένιωσαν την φυσιολογική ντροπή της εφηβικής ηλικίας ή το δέχτηκαν μετά χαράς, σαν το πιο λογικό πράγμα του κόσμου. Και να πω πως εδώ είμαστε και μεγαλούπολη και θα ταλαιπωρηθούν με metro, αστικά και τραμ, να δικαιολογήσω το αμάξι και τον γονέα να περιμένουν από έξω. Αλλιώς δεν μπορώ να κατανοήσω τι σκέφτονταν εκατέρωθεν. Επόμενο βήμα, είναι οι γονείς να περιμένουν τα 15χρονα βλαστάρια τους, έξω από κάθε διάλειμμα, για να τους δώσουν τραχανά, με το παλαιό αλλά εγγυημένο κόλπο 'αεροπλανάκι'. Τι άλλο θα δω και θα ακούσω.....!
Highlight No 4: Τα elite σχολεία. Σε όλη την επικράτεια, τα σχολεία διακρίνονται σε basse classe και high society, κυρίως σε περιοχές όπου υπάρχει πληθώρα κι επομένως μπορούν να υπάρξουν κατατάξεις. 'Αρα στα πρώτα μαζεύτηκαν δήμαρχοι, περιφερειάρχες και δεσπότες, ενώ στα άλλα, παίχτηκαν λίγο πιο low profile καταστάσεις. 'Ενας ταπεινός Αγιασμός κι έξω από την πόρτα. Τι να πεις...Αυτά υπήρχαν πάντα. Παρακαλούνται, εάν έχουν χάσει η ισονομία και η δικαιοσύνη τον δρόμο τους, να τις βοηθήσει κάποιος να έρθουν προς τα εδώ!
Highlight No 5: Tα βαρετά μέχρι αηδίας, επαναλαμβανόμενα κάθε χρόνο reportage για τα "πρωτάκια". Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η ώρα να γίνουν "πρωτάκια" και θα έρθει και η ευλογημένη εκείνη στιγμή που θα γίνουν και "λυκειοπαιδάκια" και ενήλικα όντα (όχι απαραιτήτως στο μυαλό αλλά στα χαρτιά), οπότε δεν κατανοώ για ποιόν λόγο κυνηγάνε κάθε χρόνο με το μαρκούτσι τα δύστυχα εξάχρονα. Είναι που είναι τρομαγμένα από μόνα τους, μην τα τρομοκρατείτε άλλο! Θα μάθουν τι εστί σχολείο μέσα σε έναν μήνα! Αφήστε τα να έχουν την άγνοια κινδύνου του πρωτάρη!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια νέα χρονιά ξεκίνησε κι εύχομαι καλή δύναμη στους γονείς, γιατί το σχολείο, έχει γίνει θέμα του γονέα κι όχι του μαθητή!
Highlight No 1: Το ότι η γράφουσα ήτο ένα ψυχικό ερείπιο κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, δεν σημαίνει ότι δεν χάρηκε, που είδε χαρούμενες μαθητικές φατσούλες. Ναι, τα παιδιά ήταν σε γενικές γραμμές χαρούμενα, υποθέτω για τον καφέ που θα έπιναν ακριβώς μετά τα διαδικαστικά ή επειδή δεν ήξεραν τι να κάνουν με την ζωή τους το καλοκαίρι, οπότε ένιωσαν ότι θα απασχοληθούν. Τα χαμόγελα, δυστυχώς, από τον Οκτώβριο, θα αρχίσουν να μετριάζονται, γιατί πρώτον θα αρχίσει η κούραση και δεύτερον το μέτρημα αντίστοφα, για το πρώτο μαξιλαράκι ξεκούρασης, που είναι τα Χριστούγεννα.
Highlight No 2: Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι, από την άλλη, δεν ήταν και στα καλύτερά τους και δεν τους είδα να περιμένουν μέχρι τον Οκτώβριο, γιατί ήδη άρχισαν να σβήνουν από το ημερολόγιο, τις ημέρες που απομένουν για τα Χριστούγεννα (αυτά τα πορίσματα προέκυψαν από αληθινές συζητήσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε πραγματικό χώρο και χρόνο με πραγματικούς εκπαιδευτικούς, οπότε το reportage είναι εγκυρότατο. Πραγματικά!) Ανυπομονούσαν κι αυτοί να ξεχυθούν στας καφετέριας, γιατί από αύριο θα μπουν όλοι σε πρόγραμμα.
Highlight No 3: 'Ολα τα περίμενα, αλλά όχι αυτό. Κάθε χρόνο τα χέρια μας πιάνονταν με το να κουβαλάμε τα βιβλία στο σπίτι (ζωή να έχουν, κάθε χρόνο ήταν όλο και περισσότερα). Βοήθεια πάντως δεν είχαμε από γονείς. Κανένας μας. Το ότι πήγαν όμως γονείς φέτος, να βοηθήσουν με το κουβάλημα των βιβλίων, τα παιδιά τους ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΛΥΚΕΙΟ 1) με τρομάζει 2) δεν ξέρω αν οι γονείς αυτοί, εξακολουθούν να δίνουν τροφή με το μπιμπερό στα στόματα των παιδιών τους, που από ό,τι φαίνεται είναι πολύ πιθανό 3) με κάνει να αναρωτιέμαι αν αυτά τα παιδιά ένιωσαν την φυσιολογική ντροπή της εφηβικής ηλικίας ή το δέχτηκαν μετά χαράς, σαν το πιο λογικό πράγμα του κόσμου. Και να πω πως εδώ είμαστε και μεγαλούπολη και θα ταλαιπωρηθούν με metro, αστικά και τραμ, να δικαιολογήσω το αμάξι και τον γονέα να περιμένουν από έξω. Αλλιώς δεν μπορώ να κατανοήσω τι σκέφτονταν εκατέρωθεν. Επόμενο βήμα, είναι οι γονείς να περιμένουν τα 15χρονα βλαστάρια τους, έξω από κάθε διάλειμμα, για να τους δώσουν τραχανά, με το παλαιό αλλά εγγυημένο κόλπο 'αεροπλανάκι'. Τι άλλο θα δω και θα ακούσω.....!
Highlight No 4: Τα elite σχολεία. Σε όλη την επικράτεια, τα σχολεία διακρίνονται σε basse classe και high society, κυρίως σε περιοχές όπου υπάρχει πληθώρα κι επομένως μπορούν να υπάρξουν κατατάξεις. 'Αρα στα πρώτα μαζεύτηκαν δήμαρχοι, περιφερειάρχες και δεσπότες, ενώ στα άλλα, παίχτηκαν λίγο πιο low profile καταστάσεις. 'Ενας ταπεινός Αγιασμός κι έξω από την πόρτα. Τι να πεις...Αυτά υπήρχαν πάντα. Παρακαλούνται, εάν έχουν χάσει η ισονομία και η δικαιοσύνη τον δρόμο τους, να τις βοηθήσει κάποιος να έρθουν προς τα εδώ!
Highlight No 5: Tα βαρετά μέχρι αηδίας, επαναλαμβανόμενα κάθε χρόνο reportage για τα "πρωτάκια". Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η ώρα να γίνουν "πρωτάκια" και θα έρθει και η ευλογημένη εκείνη στιγμή που θα γίνουν και "λυκειοπαιδάκια" και ενήλικα όντα (όχι απαραιτήτως στο μυαλό αλλά στα χαρτιά), οπότε δεν κατανοώ για ποιόν λόγο κυνηγάνε κάθε χρόνο με το μαρκούτσι τα δύστυχα εξάχρονα. Είναι που είναι τρομαγμένα από μόνα τους, μην τα τρομοκρατείτε άλλο! Θα μάθουν τι εστί σχολείο μέσα σε έναν μήνα! Αφήστε τα να έχουν την άγνοια κινδύνου του πρωτάρη!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια νέα χρονιά ξεκίνησε κι εύχομαι καλή δύναμη στους γονείς, γιατί το σχολείο, έχει γίνει θέμα του γονέα κι όχι του μαθητή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου