Σε γενικές γραμμές, οι ταινίες του Woody Allen μου αρέσουν και κυρίως τα δείγματα των τελευταίων ετών (είναι κάτι σαν τα εξαιρετικά αποτελέσματα που έφερε o Clint Eastwood, σε μεγαλύτερη ηλικία, πίσω από τις κάμερες) κι αυτό φάνηκε και με το Μatchpoint, αλλά δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το "Midnight In Paris".
"Μεσάνυχτα στο Παρίσι". Ποιος δεν θα ήθελε να του συμβεί ό,τι συνέβη στον ήρωά μας; Να ζωντανέψουν οι άνθρωποι που θαυμάζει και του έχουν δώσει την έμπνευση να ακολουθήσει τα χνάρια τους και να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο μαζί τους!
Κακά τα ψέματα, δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι δύσκολα θα μπορέσουν να συναντηθούν κάπου στον χωροχρόνο. Ένας ρομαντικός συγγραφέας, που λατρεύει να περπατάει στην βροχή, δεν θα γίνει ποτέ κατανοητός από μια αρραβωνιαστικιά που είναι πάντα προσγειωμένη στο τώρα και την ύλη και που φυσικά απεχθάνεται να βρέχεται στην βροχή! Υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να ταίριαζαν, αν η δεύτερη προσπαθούσε να κατανοήσει τις ευαισθησίες του πρώτου, χωρίς να τις υποτιμά ή να τις χλευάζει κι ο πρώτος να αποδεχτεί ότι η δεύτερη, δεν θα βρει ποτέ τον τρόπο να προσδώσει λίγη μαγεία στην ζωή της, να φύγει πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια της κι ακούν τα αυτιά της! Αλλά έτσι δεν θα είχε γούστο. Θα υπήρχε μόνιμη ένταση και ατελείωτες προστριβές!
Οπότε όλα τέθηκαν στη σωστή τροχιά, χωρίς μπερδέματα, πικρίες ή ενοχές. Αλλά κυρίως ζωντάνεψαν άνθρωποι που έμειναν αποτυπωμένοι μέσα σε σελίδες και πίνακες, που απασχόλησαν με την ζωή και το έργο τους! Αυτό ήταν που έδωσε άλλη διάσταση κι άλλον αέρα στην ταινία. Τόσο που φαντάζομαι ότι μπορεί να συμβεί και σε εμένα αν ακολουθήσω τον τρόπο και τον τόπο που μου δείχνει (η ταινία λέμε)!
Επομένως μια βόλτα μεσάνυχτα ακριβώς στο Παρίσι, μπορεί να αποζημιώσει μια ονειροπόλα, αγνά ρομαντική ψυχή που πιστεύει ότι μπορεί να δει αυτά που δεν τολμούν να φανταστούν οι άλλοι!
"Μεσάνυχτα στο Παρίσι". Ποιος δεν θα ήθελε να του συμβεί ό,τι συνέβη στον ήρωά μας; Να ζωντανέψουν οι άνθρωποι που θαυμάζει και του έχουν δώσει την έμπνευση να ακολουθήσει τα χνάρια τους και να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο μαζί τους!
Κακά τα ψέματα, δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι δύσκολα θα μπορέσουν να συναντηθούν κάπου στον χωροχρόνο. Ένας ρομαντικός συγγραφέας, που λατρεύει να περπατάει στην βροχή, δεν θα γίνει ποτέ κατανοητός από μια αρραβωνιαστικιά που είναι πάντα προσγειωμένη στο τώρα και την ύλη και που φυσικά απεχθάνεται να βρέχεται στην βροχή! Υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να ταίριαζαν, αν η δεύτερη προσπαθούσε να κατανοήσει τις ευαισθησίες του πρώτου, χωρίς να τις υποτιμά ή να τις χλευάζει κι ο πρώτος να αποδεχτεί ότι η δεύτερη, δεν θα βρει ποτέ τον τρόπο να προσδώσει λίγη μαγεία στην ζωή της, να φύγει πέρα από αυτό που βλέπουν τα μάτια της κι ακούν τα αυτιά της! Αλλά έτσι δεν θα είχε γούστο. Θα υπήρχε μόνιμη ένταση και ατελείωτες προστριβές!
Οπότε όλα τέθηκαν στη σωστή τροχιά, χωρίς μπερδέματα, πικρίες ή ενοχές. Αλλά κυρίως ζωντάνεψαν άνθρωποι που έμειναν αποτυπωμένοι μέσα σε σελίδες και πίνακες, που απασχόλησαν με την ζωή και το έργο τους! Αυτό ήταν που έδωσε άλλη διάσταση κι άλλον αέρα στην ταινία. Τόσο που φαντάζομαι ότι μπορεί να συμβεί και σε εμένα αν ακολουθήσω τον τρόπο και τον τόπο που μου δείχνει (η ταινία λέμε)!
Επομένως μια βόλτα μεσάνυχτα ακριβώς στο Παρίσι, μπορεί να αποζημιώσει μια ονειροπόλα, αγνά ρομαντική ψυχή που πιστεύει ότι μπορεί να δει αυτά που δεν τολμούν να φανταστούν οι άλλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου