Επειδή θα σκάσω αν δεν το σχολιάσω, η αφορμή μου δόθηκε στο πιάτο! Πάντα είχα την απορία πώς μπορείς να κάνεις κέφι με τραγούδια που περιέχουν θανατικό, χωρισμό, βάναυσο τέλος βρε παιδάκι μου! Σου λέει ο στίχος π.χ 'την δεύτερη φορά που θα 'ρθω για να ζήσω' και να το σπάσιμο των πιάτων πάει σύννεφο. Αλλά με τόσο αλκοόλ στο αίμα, πού να κάτσεις να σκεφτείς ότι δεύτερη φορά δεν θα έρθεις για να ζήσεις (εκτός κι αν πιστεύεις στην μετεμψύχωση) και δεν ακούγεται και ευοίωνη αυτή η δεύτερη φορά, γιατί αυτό σημαίνει πως τέλειωσε η πρώτη. Και σαν την πρώτη δεν έχει!
Πόσο ευοίωνος όμως, μπορεί να γίνει ένας γάμος, όπου η ορχήστρα στο γλέντι προ αυτού (κάτι σαν προγαμιαίο party - όχι συμβόλαιο), παίζει 'βρέχει φωτιά στην στράτα μου', 'η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου', 'εσένα που ξέρω τόσο λίγο, εσένα που αγαπώ τόσο πολύ, για πες μου θες να μείνω ή να φύγω, για πες μου πριν μας έβρει το πρωί'.
Παιδιά κατ' αρχάς να σας πω ότι θα βρέξει μπόλικη φωτιά στην στράτα σας, γιατί πρώτον γαμπρέ τα δυο σου πόδια, θα μπουν σε ένα παπούτσι και δεύτερον εσύ νύφη, που ανυπομονούσες να βάλεις νυφικό, θα δεις ότι ο γάμος δεν είναι οι μέρες των προετοιμασιών και της στέψης, αλλά κάτι πέρα από αυτό. Επίσης να τονίσω ότι αυτό το 'εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο', δεν ισχύει, γιατί το συγκεκριμένο ζευγάρι, συζούσε εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε φαντάζομαι πως πρόλαβαν να γνωριστούν. Όσο για τα καντήλια, ζωή να έχετε κι εσείς κι εμείς κι όλος ο κόσμος, να είναι αναμμένα για πολύ!
Α, πάντως δεν λέω, πολύς πόνος έφυγε πάνω στον χορό. Δώστου τα "'Ωπα" από εδώ, δώστου πόνο από 'κει κι εγώ έμεινα με την απορία: "Βιώνεις καλύτερα την χαρά άμα πονάς ή προσπαθείς να ξορκίσεις τις δυσκολίες που βρίσκονται προ των πυλών"; Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι το 'άνοιξε πέτρα να κλειστώ, ήλιος να μην με βλέπει', προνόησαν να μην το περιλάβουν στην playlist, γιατί αυτό δεν θα ήταν γλέντι αλλά μοιρολόι! Βάι, βάι, βάι, 'αλί και τρισαλί μου κουρέψαν το μαλλί', όπως έλεγε και ο Γκιωνάκης στο "Ησαΐα Χόρευε" και μη χειρότερα γενικότερα!
Τα λόγια είναι φτωχά αλλά τέλος πάντων..βίον ανθόσπαρτο να έχουν τα παιδιά κι εύχομαι τέτοια τραγούδια να μην ντύνουν όμορφες στιγμές. Άντε να πεις στα μπουζούκια σε πιάνει και μια ζέση και το παίζεις και λίγο πικραμένος. Αλλά σε γάμο; Μα σε γάμο;
Υ.Γ. Καλό είναι να μην ακούγεται κι αυτό το banal 'σήμερα γάμος γίνεται, σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη', γιατί όπως έχω αναφέρει κατά το παρελθόν, δεν τα λένε για πρώτη φορά τα πιτσουνάκια - μην τρελαθώ κιόλας! Ούτε ζούμε και σε εποχές προξενιών. Ήμαρτον!
Λοιπόν dj, μην διανοηθείς τώρα να βάλεις το "Θα κλείσω τα μάτια". Γάμο έχουμε!
Πόσο ευοίωνος όμως, μπορεί να γίνει ένας γάμος, όπου η ορχήστρα στο γλέντι προ αυτού (κάτι σαν προγαμιαίο party - όχι συμβόλαιο), παίζει 'βρέχει φωτιά στην στράτα μου', 'η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου', 'εσένα που ξέρω τόσο λίγο, εσένα που αγαπώ τόσο πολύ, για πες μου θες να μείνω ή να φύγω, για πες μου πριν μας έβρει το πρωί'.
Παιδιά κατ' αρχάς να σας πω ότι θα βρέξει μπόλικη φωτιά στην στράτα σας, γιατί πρώτον γαμπρέ τα δυο σου πόδια, θα μπουν σε ένα παπούτσι και δεύτερον εσύ νύφη, που ανυπομονούσες να βάλεις νυφικό, θα δεις ότι ο γάμος δεν είναι οι μέρες των προετοιμασιών και της στέψης, αλλά κάτι πέρα από αυτό. Επίσης να τονίσω ότι αυτό το 'εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο', δεν ισχύει, γιατί το συγκεκριμένο ζευγάρι, συζούσε εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε φαντάζομαι πως πρόλαβαν να γνωριστούν. Όσο για τα καντήλια, ζωή να έχετε κι εσείς κι εμείς κι όλος ο κόσμος, να είναι αναμμένα για πολύ!
Α, πάντως δεν λέω, πολύς πόνος έφυγε πάνω στον χορό. Δώστου τα "'Ωπα" από εδώ, δώστου πόνο από 'κει κι εγώ έμεινα με την απορία: "Βιώνεις καλύτερα την χαρά άμα πονάς ή προσπαθείς να ξορκίσεις τις δυσκολίες που βρίσκονται προ των πυλών"; Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι το 'άνοιξε πέτρα να κλειστώ, ήλιος να μην με βλέπει', προνόησαν να μην το περιλάβουν στην playlist, γιατί αυτό δεν θα ήταν γλέντι αλλά μοιρολόι! Βάι, βάι, βάι, 'αλί και τρισαλί μου κουρέψαν το μαλλί', όπως έλεγε και ο Γκιωνάκης στο "Ησαΐα Χόρευε" και μη χειρότερα γενικότερα!
Τα λόγια είναι φτωχά αλλά τέλος πάντων..βίον ανθόσπαρτο να έχουν τα παιδιά κι εύχομαι τέτοια τραγούδια να μην ντύνουν όμορφες στιγμές. Άντε να πεις στα μπουζούκια σε πιάνει και μια ζέση και το παίζεις και λίγο πικραμένος. Αλλά σε γάμο; Μα σε γάμο;
Υ.Γ. Καλό είναι να μην ακούγεται κι αυτό το banal 'σήμερα γάμος γίνεται, σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη', γιατί όπως έχω αναφέρει κατά το παρελθόν, δεν τα λένε για πρώτη φορά τα πιτσουνάκια - μην τρελαθώ κιόλας! Ούτε ζούμε και σε εποχές προξενιών. Ήμαρτον!
Λοιπόν dj, μην διανοηθείς τώρα να βάλεις το "Θα κλείσω τα μάτια". Γάμο έχουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου