Η φιλοσοφία 'του καναπέ' είναι μια καλπάζουσα ως προς την διάδοση φιλοσοφία, την συναντάς από το πρωί μέχρι το βράδυ, σε τηλεοράσεις ή και συζητήσεις που ακούς γύρω σου, ακόμα κι όταν πηγαίνεις για να ψωνίσεις τα ζαρζαβατικά σου, που εκφράζεται τόσο κυριολεκτικώς, όσο και μεταφορικώς, και που την επανασυνειδητοποίησα με αφορμή μια διαφωτιστική συζήτηση που είχα με τον αδερφό μου!
Η εκτέλεση αυτής, είναι πανεύκολη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες τεχνικές, γνώσεις ή ικανότητες για να το καταφέρεις. Γίνεσαι 'καναπές' αργά και σταδιακά. Από περσινή συζήτηση με φίλη είχε προκύψει κι άλλος όρος, αυτός 'της παντόφλας', όπου έφτασα στο σήμερα, 22 Αυγούστου, να τα συνδυάσω και να τα θεωρήσω συνώνυμα. Χάριν ευκολίας όμως, θα χρησιμοποιήσω τον όρο 'του καναπέ' για να μην παίζω με τους χαρακτηρισμούς!
Ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει επάξια τον όρο, είναι αυτός που αρχίζει λίγο λίγο να χτίζει την ζωή του πάνω στον καναπέ του σαλονιού του, φέρνοντας τον έξω κόσμο, και δημιουργώντας την στάση ζωής του, σε αυτόν. Είναι αυτός που θα προτιμήσει όλες οι συναντήσεις να γίνονται στο σπίτι, να μαζευτούνε όλοι στον καναπέ και να ξεκινήσουν τις ατελείωτες υπερφίαλες φιλοσοφίες του τίποτα. Άπαξ και ξεκινήσει η χρήση του κατά τα άλλα συμπαθέστατου επίπλου, με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει και διαποτίζεται η προσωπικότητα και περνάει στην νοοτροπία.
Επιμένω, όμως. Η χειρότερη χρήση που μεταλλάσσει άσχημα την προσωπικότητα του ατόμου, είναι οι ατέρμονες αναλύσεις πάνω στην ζωή, τον θάνατο, την ζωή μετά τον θάνατο, το τώρα, το μετά, το χθες, το σήμερα, το αύριο, το δίκαιο, το άδικο, τα μπορώ και δεν μπορώ, τα θέλω και δεν θέλω... Παραμένουν όμως αναλύσεις επί αναλύσεων και δεν οδηγούν ποτέ, πουθενά. Ούτε μπορεί να βγει κάποιο πόρισμα, γιατί όλα αυτά δεν είναι θέματα με μια οπτική, μια όψη, μια απόχρωση. Είναι πώς τα νιώθει, τα βιώνει και τα αντιλαμβάνεται ο καθένας, χωρίς να είναι ανάγκη να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα.
Κι από την τόση φιλοσοφία, ξεχνάμε να ζήσουμε, στην πράξη. Και σίγουρα η ζωή δεν εξελίσσεται σε έναν καναπέ με τις παντόφλες. Προσοχή! Εννοείται πως κι αυτά είναι απαραίτητα, τα χρειαζόμαστε οργανικά, βιολογικά. Είναι η ώρα που κλείνει η πόρτα του σπιτιού και βρισκόμαστε εμείς, με τον καλό και κακό εαυτό μας, τα ενδιαφέροντά μας, το βαθύτερο είναι μας. Ούτε είπε κανείς πού χανόμαστε, πού βρισκόμαστε, να είμαστε σε ένα club τη μία, σε μια μπουζουκλερί την άλλη και σε ένα party την μεθεπόμενη. Ούτε είναι απαραίτητο να έχεις έναν κοινωνικό κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Απλά η ζωή εξελίσσεται εκεί έξω αέναα. Ακόμα κι όταν έχεις απογοητευτεί από τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να χτίσεις τείχη γύρω σου.
Ένας άνθρωπος 'του καναπέ', θα θυμηθεί να στείλει "Χρόνια Πολλά" ευχόμενος ''την ισορροπία'' που ψάχνει ο εορτάζων (ευχή 'του καναπέ'). Επειδή όμως δεν έχει πολλά πάρε δώσε πλέον μαζί του, γιατί έμεινε κολλημένος στον καναπέ του, δεν μπήκε στον κόπο να μάθει ότι ο έχων την εορτή του, έχει βρει τις ισορροπίες του εδώ και πάρα πολύ καιρό κι αυτό γιατί έπαψε τις πολλές αναλύσεις κι ανακάλυψε ότι 1+1 κάνουν 2 και τελικά τα πράγματα είναι πιο απλά στην πράξη απ' ό,τι στην θεωρία. Άνθρωπος 'του καναπέ' είναι, επίσης, αυτός με τις ανυπόφορα μίζερες αντιλήψεις για την ζωή και τον μίζερο τρόπο ζωής, που όμως πάντα βρίσκει χρόνο για αμπελοφιλοσοφίες. Είναι αυτός που σε βραδινή του έξοδο στις 5.30 τα ξημερώματα, θα αρχίσει να μιλάει με εμπάθεια για ανθρώπους που δεν χωνεύει. Αντί να σκέφτεται ότι είναι ώρα διασκέδασης και χαλάρωσης και ουδείς λόγος χρειάζεται να δηλητηριάζει τον εαυτό του και τον συνομιλητή του με ανούσια πράγματα, ούτε έχει και κανείς την όρεξή του, τέτοια ώρα.
Το ομολογώ! Δεν λατρεύω τις ογκώδεις και πομπώδεις αναλύσεις. Θέλω να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γύρω μου, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνομαι, κάνοντας τις δικές μου σκέψεις, τους δικούς μου συνειρμούς κι από 'κει και πέρα συνεχίζω την πορεία μου με ό,τι αυτό περιλαμβάνει. Όλα έχουν ένα μέτρο. Απαραίτητες είναι και οι φιλοσοφίες και οι πράξεις, αλλά με δόσεις. Και σίγουρα δεν είναι όλα για όλες τις ώρες. Γι΄ αυτό προσπαθώ να κρατάω τον καναπέ μου, μόνο για ωραίες κουβέντες, ευχάριστα νέα και ευχάριστους ανθρώπους, γιατί όλα τ' άλλα είναι απλώς μπανανόφλουδες...Και έχω και μια ζωή να ζήσω και να εξερευνήσω....
Σε λίγο το μυαλό, ο τρόπος ζωής, και οι αντιλήψεις του, θα έχουν την ίδια εικόνα...
Η εκτέλεση αυτής, είναι πανεύκολη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες τεχνικές, γνώσεις ή ικανότητες για να το καταφέρεις. Γίνεσαι 'καναπές' αργά και σταδιακά. Από περσινή συζήτηση με φίλη είχε προκύψει κι άλλος όρος, αυτός 'της παντόφλας', όπου έφτασα στο σήμερα, 22 Αυγούστου, να τα συνδυάσω και να τα θεωρήσω συνώνυμα. Χάριν ευκολίας όμως, θα χρησιμοποιήσω τον όρο 'του καναπέ' για να μην παίζω με τους χαρακτηρισμούς!
Ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει επάξια τον όρο, είναι αυτός που αρχίζει λίγο λίγο να χτίζει την ζωή του πάνω στον καναπέ του σαλονιού του, φέρνοντας τον έξω κόσμο, και δημιουργώντας την στάση ζωής του, σε αυτόν. Είναι αυτός που θα προτιμήσει όλες οι συναντήσεις να γίνονται στο σπίτι, να μαζευτούνε όλοι στον καναπέ και να ξεκινήσουν τις ατελείωτες υπερφίαλες φιλοσοφίες του τίποτα. Άπαξ και ξεκινήσει η χρήση του κατά τα άλλα συμπαθέστατου επίπλου, με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει και διαποτίζεται η προσωπικότητα και περνάει στην νοοτροπία.
Επιμένω, όμως. Η χειρότερη χρήση που μεταλλάσσει άσχημα την προσωπικότητα του ατόμου, είναι οι ατέρμονες αναλύσεις πάνω στην ζωή, τον θάνατο, την ζωή μετά τον θάνατο, το τώρα, το μετά, το χθες, το σήμερα, το αύριο, το δίκαιο, το άδικο, τα μπορώ και δεν μπορώ, τα θέλω και δεν θέλω... Παραμένουν όμως αναλύσεις επί αναλύσεων και δεν οδηγούν ποτέ, πουθενά. Ούτε μπορεί να βγει κάποιο πόρισμα, γιατί όλα αυτά δεν είναι θέματα με μια οπτική, μια όψη, μια απόχρωση. Είναι πώς τα νιώθει, τα βιώνει και τα αντιλαμβάνεται ο καθένας, χωρίς να είναι ανάγκη να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα.
Κι από την τόση φιλοσοφία, ξεχνάμε να ζήσουμε, στην πράξη. Και σίγουρα η ζωή δεν εξελίσσεται σε έναν καναπέ με τις παντόφλες. Προσοχή! Εννοείται πως κι αυτά είναι απαραίτητα, τα χρειαζόμαστε οργανικά, βιολογικά. Είναι η ώρα που κλείνει η πόρτα του σπιτιού και βρισκόμαστε εμείς, με τον καλό και κακό εαυτό μας, τα ενδιαφέροντά μας, το βαθύτερο είναι μας. Ούτε είπε κανείς πού χανόμαστε, πού βρισκόμαστε, να είμαστε σε ένα club τη μία, σε μια μπουζουκλερί την άλλη και σε ένα party την μεθεπόμενη. Ούτε είναι απαραίτητο να έχεις έναν κοινωνικό κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Απλά η ζωή εξελίσσεται εκεί έξω αέναα. Ακόμα κι όταν έχεις απογοητευτεί από τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να χτίσεις τείχη γύρω σου.
Ένας άνθρωπος 'του καναπέ', θα θυμηθεί να στείλει "Χρόνια Πολλά" ευχόμενος ''την ισορροπία'' που ψάχνει ο εορτάζων (ευχή 'του καναπέ'). Επειδή όμως δεν έχει πολλά πάρε δώσε πλέον μαζί του, γιατί έμεινε κολλημένος στον καναπέ του, δεν μπήκε στον κόπο να μάθει ότι ο έχων την εορτή του, έχει βρει τις ισορροπίες του εδώ και πάρα πολύ καιρό κι αυτό γιατί έπαψε τις πολλές αναλύσεις κι ανακάλυψε ότι 1+1 κάνουν 2 και τελικά τα πράγματα είναι πιο απλά στην πράξη απ' ό,τι στην θεωρία. Άνθρωπος 'του καναπέ' είναι, επίσης, αυτός με τις ανυπόφορα μίζερες αντιλήψεις για την ζωή και τον μίζερο τρόπο ζωής, που όμως πάντα βρίσκει χρόνο για αμπελοφιλοσοφίες. Είναι αυτός που σε βραδινή του έξοδο στις 5.30 τα ξημερώματα, θα αρχίσει να μιλάει με εμπάθεια για ανθρώπους που δεν χωνεύει. Αντί να σκέφτεται ότι είναι ώρα διασκέδασης και χαλάρωσης και ουδείς λόγος χρειάζεται να δηλητηριάζει τον εαυτό του και τον συνομιλητή του με ανούσια πράγματα, ούτε έχει και κανείς την όρεξή του, τέτοια ώρα.
Το ομολογώ! Δεν λατρεύω τις ογκώδεις και πομπώδεις αναλύσεις. Θέλω να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γύρω μου, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνομαι, κάνοντας τις δικές μου σκέψεις, τους δικούς μου συνειρμούς κι από 'κει και πέρα συνεχίζω την πορεία μου με ό,τι αυτό περιλαμβάνει. Όλα έχουν ένα μέτρο. Απαραίτητες είναι και οι φιλοσοφίες και οι πράξεις, αλλά με δόσεις. Και σίγουρα δεν είναι όλα για όλες τις ώρες. Γι΄ αυτό προσπαθώ να κρατάω τον καναπέ μου, μόνο για ωραίες κουβέντες, ευχάριστα νέα και ευχάριστους ανθρώπους, γιατί όλα τ' άλλα είναι απλώς μπανανόφλουδες...Και έχω και μια ζωή να ζήσω και να εξερευνήσω....
Σε λίγο το μυαλό, ο τρόπος ζωής, και οι αντιλήψεις του, θα έχουν την ίδια εικόνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου