Σήμερα θα σας διηγηθώ επιγραμματικώς, αυτά που μου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό από τα ταξίδια μου στην Αμερική (για την Νέα Υόρκη ίσως μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή), και συγκεκριμένα από το Los Angeles που τόσο μου άρεσε!
Εν αρχή ην ο κόσμος! Κατά κύριο λόγο, ο κόσμος και οι κάτοικοι είναι αυτοί που κάνουν μια χώρα. Της δίνουν το χρώμα και την πινελιά για να ξεχωρίσει ή να κατρακυλήσει στη συνείδηση ενός τουρίστα. Για τους Angelenos έχω να πω τα καλύτερα. Ήταν άνθρωποι, τόσο με διάθεση επικοινωνίας, όσο και με ευγενικούς τρόπους. Ήταν πρωτίστως χαμογελαστοί. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου πιάσουν κουβέντα οπουδήποτε και οποτεδήποτε, θέλοντας από πραγματικό ενδιαφέρον να μάθουν για εσένα, αλλά και να μην αδράξουν μόνοι τους την ευκαιρία να μοιραστούν μαζί σου τα προβλήματά τους, όπου πολλές φορές δεν ήξερες τι να τους συμβουλέψεις. Κάθε φορά που είχαμε μια απορία σε θέματα προσανατολισμού, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην μας εξυπηρέτησε ή να μην μας είπε "Follow me". Και όχι με γκριμάτσα αγγαρείας αλλά πραγματικής διάθεσης προσφοράς. Είναι πολύ ωραίο να περπατάς στο δρόμο και ξαφνικά από την αντίθετη πλευρά να σε πλησιάζει ένας άγνωστος νεαρός για να κάνει high five μαζί σου και να σου εύχεται να έχεις μια όμορφη μέρα. Ακόμα πιο παράξενο για την δική μας ιδιοσυγκρασία, είναι να σε φωνάζει μια κοπέλα από το απέναντι κάθισμα μέσα στο αστικό για να σου πει απλά πως της αρέσει η μπλούζα που φοράς. Πάντα είχαν όρεξη να μας δώσουν ένα χέρι βοηθείας όταν μας έβλεπαν να ζοριζόμαστε με τις βαλίτσες. Κι αυτό το εκτίμησα απεριόριστα.
Επιπλέον, ακόμα πιο συγκινητική, ήταν η γνήσια χαρά που έδειχναν στο άκουσμα ότι είμαστε από Ελλάδα και δεν υπήρχε περίπτωση να μην μας αναφέρουν ότι στο σχολείο μάθαιναν για τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Φίλιππο, τους 300 του Λεωνίδα (λόγω ταινίας κιόλας), αλλά και να μην μας αναφέρουν κάτι για τον Αριστοτέλη Ωνάση. Θεωρούσαν ότι προερχόμαστε από μια ήδη εξωτική χώρα, επομένως το έβρισκαν πολύ παράξενο που ταξιδέψαμε μέχρι το Big Orange. Η εντύπωση δε που είχαν, είναι ότι έχουμε λιακάδα 365 μέρες τον χρόνο, άρα βρισκόμαστε αδιαλείπτως στις παραλίες και σουλατσάρουμε φιλοσοφώντας (άντε τώρα να εξηγήσεις ότι προτιμούμε την αμπελοφιλοσοφία και είμαστε πρωταθλητές στα φούμαρα και τις μεταξωτές κορδέλες !). Μπορώ μετά βεβαιότητος να πω, ότι ένας μέσος Καλιφορνέζος είναι ο ορισμός του cool και easy going!
Παράλληλα, δεν θα ξεχάσω με τίποτα τον Ειρηνικό ωκεανό! Θα μπορούσα ίσως να τον χαζεύω με τις ώρες. Το χρώμα ενός ωκεανού, ουδεμία σχέση έχει με την δική μας Μεσόγειο, πόσω μάλλον με αυτό του Ιονίου και του Αιγαίου Πελάγους. Αναρωτήθηκα πλειστάκις και κατέληξα ότι τελικά έχει το χρώμα που ταιριάζει σε ένα χαοτικό υδάτινο στοιχείο. Τα απόκοσμα βάθη του ωκεανού με ιντριγκάρουν πολύ περισσότερο από την γήινη σταθερότητα μιας ζούγκλας που είναι εξίσου απόκοσμη, αλλά με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο! Ένας ωκεανός, μια θάλασσα, έχουν βάθος....έχουν ένα σωρό πλάσματα που θα ανακαλυφθούν μόνον όταν στερέψουν πλήρως. Το άγνωστο, εκεί κάτω, είναι ακόμα πιο τρομακτικό. Ε, λοιπόν αυτό το μυστήριο είναι που λάτρεψα τόσο, κάθε φορά που τον χάζευα (τον ωκεανό λέμε)! Κι αυτό το αίσθημα μυστηρίου, είναι ανεπανάληπτο!
Φυσικά και Αμερική χωρίς φαγητό δεν νοείται! Η αλήθεια είναι ότι όλα φαίνονται τόσο απολαυστικά που θες να τα δοκιμάσεις χωρίς να υπάρχει αύριο! Το κινέζικο εκεί, δεν έχει καμία σχέση με το εδώ κινέζικο κι έτσι είχα την ευκαιρία να φάω τόνους από orange chicken και τηγανητό ρύζι για να έχω απόθεμα! Οι πίτσες, τα burgers, τα donuts, τα μεξικάνικα φαγητά, τα κρύα sandwiches, δίνουν και παίρνουν και λες "Κρίμα μωρέ, να μην τα δοκιμάσω πριν φύγω!;". Mια βόλτα να έκανες στο super market και ήθελες να κατεβάσεις όλα τα ράφια στο καλάθι σου! Έχε χάρη που τα καίγαμε σε ατελείωτους ποδαρόδρομους. Ειδάλλως θα είχα γυρίσει 30 κιλά επιπλέον!
Και φυσικά.....φυσικά λέω....δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα....την αλυσίδα βιβλίων και μουσικής Borders. Έπρεπε απαραιτήτως να δίνουμε κάθε μέρα το παρόν, γιατί ήταν αφενός αυτή η εθιστική μυρωδιά του καφέ, των donuts και άλλων γλυκών στην μικρής εμβέλειας καφετέρια που υπήρχε ακριβώς μόλις έμπαινες από την κεντρική είσοδο και αφετέρου η τεράστια ποικιλία σε βιβλία, που απαιτούσε χρόνο για την σωστή εξερεύνησή τους. Επιτέλους βρήκα ένα σωρό λεξικά, μεθόδους εκμάθησης ξένων γλωσσών, βοηθητικό εξοπλισμό για την διδασκαλία και πάλι, ξένων γλωσσών, ειδών ειδών βιβλία και όλα σε εκπληκτικές τιμές! Ρωτήστε και την καημένη την βαλιτσούλα μου που κουβάλησε τόσα στην πλάτη της! Τι πιο ωραίο από το να παίρνεις ένα βιβλίο από το κατάστημα και να το διαβάζεις ή έστω ξεφυλλίζεις παραγγέλνοντας έναν αχνιστό καφέ από την καφετέρια που μόλις προανέφερα! Και έξω, η ζωή να συνεχίζεται με τους περαστικούς που πάντα βιάζονται να πάνε κάπου και τα αυτοκίνητα να ακολουθούν την πορεία τους....
Γιατί ένας εξωτικός προορισμός σου δίνει την ευκαιρία να θαυμάσεις την ατελείωτη ομορφιά της φύσης. Ένα ταξίδι στην Αμερική όμως, και δη στην West Coast, σου δίνει πράγματα πέρα από τον θαυμασμό ενός τοπίου! Γιατί....πώς να το κάνουμε; Τα Καλιφορνέζικα όνειρα που μπορείς να κάνεις, είναι τόσο απέραντα όσο και ο Ειρηνικός Ωκεανός.....
Εν αρχή ην ο κόσμος! Κατά κύριο λόγο, ο κόσμος και οι κάτοικοι είναι αυτοί που κάνουν μια χώρα. Της δίνουν το χρώμα και την πινελιά για να ξεχωρίσει ή να κατρακυλήσει στη συνείδηση ενός τουρίστα. Για τους Angelenos έχω να πω τα καλύτερα. Ήταν άνθρωποι, τόσο με διάθεση επικοινωνίας, όσο και με ευγενικούς τρόπους. Ήταν πρωτίστως χαμογελαστοί. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου πιάσουν κουβέντα οπουδήποτε και οποτεδήποτε, θέλοντας από πραγματικό ενδιαφέρον να μάθουν για εσένα, αλλά και να μην αδράξουν μόνοι τους την ευκαιρία να μοιραστούν μαζί σου τα προβλήματά τους, όπου πολλές φορές δεν ήξερες τι να τους συμβουλέψεις. Κάθε φορά που είχαμε μια απορία σε θέματα προσανατολισμού, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην μας εξυπηρέτησε ή να μην μας είπε "Follow me". Και όχι με γκριμάτσα αγγαρείας αλλά πραγματικής διάθεσης προσφοράς. Είναι πολύ ωραίο να περπατάς στο δρόμο και ξαφνικά από την αντίθετη πλευρά να σε πλησιάζει ένας άγνωστος νεαρός για να κάνει high five μαζί σου και να σου εύχεται να έχεις μια όμορφη μέρα. Ακόμα πιο παράξενο για την δική μας ιδιοσυγκρασία, είναι να σε φωνάζει μια κοπέλα από το απέναντι κάθισμα μέσα στο αστικό για να σου πει απλά πως της αρέσει η μπλούζα που φοράς. Πάντα είχαν όρεξη να μας δώσουν ένα χέρι βοηθείας όταν μας έβλεπαν να ζοριζόμαστε με τις βαλίτσες. Κι αυτό το εκτίμησα απεριόριστα.
Επιπλέον, ακόμα πιο συγκινητική, ήταν η γνήσια χαρά που έδειχναν στο άκουσμα ότι είμαστε από Ελλάδα και δεν υπήρχε περίπτωση να μην μας αναφέρουν ότι στο σχολείο μάθαιναν για τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Φίλιππο, τους 300 του Λεωνίδα (λόγω ταινίας κιόλας), αλλά και να μην μας αναφέρουν κάτι για τον Αριστοτέλη Ωνάση. Θεωρούσαν ότι προερχόμαστε από μια ήδη εξωτική χώρα, επομένως το έβρισκαν πολύ παράξενο που ταξιδέψαμε μέχρι το Big Orange. Η εντύπωση δε που είχαν, είναι ότι έχουμε λιακάδα 365 μέρες τον χρόνο, άρα βρισκόμαστε αδιαλείπτως στις παραλίες και σουλατσάρουμε φιλοσοφώντας (άντε τώρα να εξηγήσεις ότι προτιμούμε την αμπελοφιλοσοφία και είμαστε πρωταθλητές στα φούμαρα και τις μεταξωτές κορδέλες !). Μπορώ μετά βεβαιότητος να πω, ότι ένας μέσος Καλιφορνέζος είναι ο ορισμός του cool και easy going!
Παράλληλα, δεν θα ξεχάσω με τίποτα τον Ειρηνικό ωκεανό! Θα μπορούσα ίσως να τον χαζεύω με τις ώρες. Το χρώμα ενός ωκεανού, ουδεμία σχέση έχει με την δική μας Μεσόγειο, πόσω μάλλον με αυτό του Ιονίου και του Αιγαίου Πελάγους. Αναρωτήθηκα πλειστάκις και κατέληξα ότι τελικά έχει το χρώμα που ταιριάζει σε ένα χαοτικό υδάτινο στοιχείο. Τα απόκοσμα βάθη του ωκεανού με ιντριγκάρουν πολύ περισσότερο από την γήινη σταθερότητα μιας ζούγκλας που είναι εξίσου απόκοσμη, αλλά με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο! Ένας ωκεανός, μια θάλασσα, έχουν βάθος....έχουν ένα σωρό πλάσματα που θα ανακαλυφθούν μόνον όταν στερέψουν πλήρως. Το άγνωστο, εκεί κάτω, είναι ακόμα πιο τρομακτικό. Ε, λοιπόν αυτό το μυστήριο είναι που λάτρεψα τόσο, κάθε φορά που τον χάζευα (τον ωκεανό λέμε)! Κι αυτό το αίσθημα μυστηρίου, είναι ανεπανάληπτο!
Φυσικά και Αμερική χωρίς φαγητό δεν νοείται! Η αλήθεια είναι ότι όλα φαίνονται τόσο απολαυστικά που θες να τα δοκιμάσεις χωρίς να υπάρχει αύριο! Το κινέζικο εκεί, δεν έχει καμία σχέση με το εδώ κινέζικο κι έτσι είχα την ευκαιρία να φάω τόνους από orange chicken και τηγανητό ρύζι για να έχω απόθεμα! Οι πίτσες, τα burgers, τα donuts, τα μεξικάνικα φαγητά, τα κρύα sandwiches, δίνουν και παίρνουν και λες "Κρίμα μωρέ, να μην τα δοκιμάσω πριν φύγω!;". Mια βόλτα να έκανες στο super market και ήθελες να κατεβάσεις όλα τα ράφια στο καλάθι σου! Έχε χάρη που τα καίγαμε σε ατελείωτους ποδαρόδρομους. Ειδάλλως θα είχα γυρίσει 30 κιλά επιπλέον!
Και φυσικά.....φυσικά λέω....δεν μπορώ να ξεχάσω με τίποτα....την αλυσίδα βιβλίων και μουσικής Borders. Έπρεπε απαραιτήτως να δίνουμε κάθε μέρα το παρόν, γιατί ήταν αφενός αυτή η εθιστική μυρωδιά του καφέ, των donuts και άλλων γλυκών στην μικρής εμβέλειας καφετέρια που υπήρχε ακριβώς μόλις έμπαινες από την κεντρική είσοδο και αφετέρου η τεράστια ποικιλία σε βιβλία, που απαιτούσε χρόνο για την σωστή εξερεύνησή τους. Επιτέλους βρήκα ένα σωρό λεξικά, μεθόδους εκμάθησης ξένων γλωσσών, βοηθητικό εξοπλισμό για την διδασκαλία και πάλι, ξένων γλωσσών, ειδών ειδών βιβλία και όλα σε εκπληκτικές τιμές! Ρωτήστε και την καημένη την βαλιτσούλα μου που κουβάλησε τόσα στην πλάτη της! Τι πιο ωραίο από το να παίρνεις ένα βιβλίο από το κατάστημα και να το διαβάζεις ή έστω ξεφυλλίζεις παραγγέλνοντας έναν αχνιστό καφέ από την καφετέρια που μόλις προανέφερα! Και έξω, η ζωή να συνεχίζεται με τους περαστικούς που πάντα βιάζονται να πάνε κάπου και τα αυτοκίνητα να ακολουθούν την πορεία τους....
Γιατί ένας εξωτικός προορισμός σου δίνει την ευκαιρία να θαυμάσεις την ατελείωτη ομορφιά της φύσης. Ένα ταξίδι στην Αμερική όμως, και δη στην West Coast, σου δίνει πράγματα πέρα από τον θαυμασμό ενός τοπίου! Γιατί....πώς να το κάνουμε; Τα Καλιφορνέζικα όνειρα που μπορείς να κάνεις, είναι τόσο απέραντα όσο και ο Ειρηνικός Ωκεανός.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου