Όλως τυχαίως, την προηγούμενη εβδομάδα είχα μια συζήτηση με τη μητέρα μου περί πλαστικών επεμβάσεων και το τελικό συμπέρασμα ήταν ότι όταν δε νιώθεις καλά με κάτι δεν είναι κακό να το φτιάξεις, αρκεί να μη γίνεις το αντίθετο. Ένα κινούμενο έκτρωμα. Βεβαίως και γνωρίζω ανθρώπους που έφτιαξαν τη μύτη ή τα αυτιά τους που ήταν λίγο πιο 'πεταχτά', όπως λέμε, (και πραγματικά άλλαξε θεαματικά η ψυχολογία τους προς το καλύτερο), τι γίνεται όμως στην περίπτωση που αλλάζει εντελώς ένα πρόσωπο και εν συνεχεία παύει να υφίσταται η μοναδική προσωπικότητα του ατόμου; Γιατί σαφέστατα ο καθείς πράττει κατά συνείδηση και με τρόπο που ικανοποιεί πρωτίστως τον εαυτό του αλλά το 'παν μέτρον άριστον' είναι η καλύτερη τακτική για την αποφυγή μιας επερχόμενης θλιβερής εικόνας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι το έξω είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το έσω κι όταν ένα από τα δύο δεν είναι στα καλύτερά του, αυτομάτως επηρεάζεται και το άλλο. Στις μέρες μας ιδίως, το νυστέρι καιροφυλακτεί παντού. Ανοίγεις ένα περιοδικό; 'Φτιάξτε τα χείλη σας'. Ανάβεις μια τηλεόραση; 'Φτιάξτε τα μπράτσα σας (χμ, και όχι μόνο). Περπατάς στο δρόμο, να και η διαφήμιση με το άψογο κορμί που σου βάζει ιδέες για να ξανασκεφτείς την πρόταση α) και β). Ιδέες, ιδέες, ιδέες παντού.
Βεβαίως και η πλαστική χειρουργική είναι ένας πολύ σπουδαίος κλάδος της χειρουργικής κι έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπων που υπέστησαν ατυχήματα διαφόρων ειδών να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους με ένα νέο 'μπουστάρισμα', γιατί όπως προανέφερα το μέσα με το έξω είναι αλληλένδετα.
Όταν όμως γίνεται για την πλάκα, κατά πόσο αξίζει τον κόπο; Ναι, θεωρώ ότι είναι για την πλάκα τα φουσκωμένα χείλη. Χείλη που δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια, δε θα χαμογελάσουν ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο γιατί γίνονται υπερφυσικά πληθωρικά και εξόφθαλμα ψεύτικα. Κατά πόσο, λοιπόν, το ψεύτικο έχει αρχίσει να γεμίζει τη ματαιόδοξα κενή ζωή ανδρών και γυναικών του σήμερα;
Οι μόνιμες απορίες μου όταν βλέπω το πριν και το μετά είναι πάντα οι ίδιες; "Τώρα το αποτέλεσμα αυτό τον/την έκανε χαρούμενη;- Αυτό ήταν το πρόσωπο που ήθελε να αντικρίζει κάθε πρωί μόλις ξυπνάει;- Δηλαδή η επέμβαση πέτυχε;- Συγγνώμη, αλλά καλύτερος/η ήταν πριν". Και κάπως έτσι δυσκολεύομαι να πεισθώ ότι πετάνε στα σύννεφα με τη νεοαποκτηθείσα τους όψη. Πριν χρόνια είχαμε μια συζήτηση με θέμα την προσωπικότητα, με τον Βέλγο καθηγητή μας στο Πανεπιστήμιο, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων ότι είχε παλαιότερα μια μαθήτρια που ένιωθε άσχημα με τη μύτη της. Ήταν σκοπός κι όνειρο ζωής να τη φτιάξει όπερ και εγένετο. Επειδή όμως ήταν κομμάτι της προσωπικότητάς της, ξαφνικά όχι μόνο φάνηκε σαν να άλλαξε όλο το πρόσωπό της, αλλά ο περίγυρός της που την γνώριζε από πάντα, δεν την αναγνώριζε σαν τον ίδιο άνθρωπο. Πολλές φορές ένιωθε ότι ήταν καλύτερα με το πριν κι αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω δε θα το επιχειρούσε με τίποτα. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν υπάρχει γυρισμός.
Ακόμα δεν έχω εντοπίσει κάποιον πλαστικό χειρούργο που να έχει κάνει πλαστική στον εαυτό του. Και τις ρυτιδούλες τους τις κρατάνε και τη χαλάρωσή τους την κρατάνε άντε μέχρι έναν καθαρισμό να φτάσουν. Σε ένα TV show που έτυχε να παρακολουθήσω στην Αμερική με γιατρούς του Beverly Hills, οι πλαστικοί χειρούργοι ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι που,-ω, ναι- μπορούσαν να κινούν όλους τους μύες του προσώπου.
Δε μπαίνω καν στη διαδικασία να σχολιάσω τις περιπτώσεις ανθρώπων που θέλουν να μοιάζουν με πλαστικές κούκλες (λέγε με Barbie και Ken) ή στο αγαπημένο τους ίνδαλμα διότι έχει να κάνει με τις δαιδαλώδεις πτυχές μη ισορροπημένων ατόμων με διαταραγμένες προσωπικότητες (γιατί δεν μπορεί να είσαι σε καλή ψυχική και διανοητική κατάσταση και να υποβάλλεις εαυτόν σε τέτοια άνευ λόγου και αιτίας βασανιστήρια), οπότε αυτό είναι θέμα της Ψυχιατρικής- Ψυχαναλυτικής Επιστήμης και κανενός άλλου. Αυτοί οι άνθρωποι εκπέμπουν βαθιά θλίψη και χρειάζονται λίγο από τον οίκτο μας.
Τέλος, άπαξ και κάνει κάποιος την 'πατάτα' κι αποκολλήσει μια φορά την εξωτερική στοιβάδα της επιδερμίδας του κι επειδή δεν μπορεί να ξανακολλήσει με φυσικό τρόπο, δυστυχώς θα μπει σε έναν κυκεώνα εξάμηνων retouche. Επειδή 'φρικάρω' με κάτι τέτοια και αποδεδειγμένα δεν τα πάω καθόλου καλά με τα χειρουργεία....τώρα που το σκέφτομαι.... ε, όχι ευχαριστώ! Δε θα πάρω!!!!!! Καλό είναι να αγαπάμε αυτό που είμαστε για αυτό ακριβώς που είμαστε. Όσο για τις διαφημίσεις και τα περιοδικά; Να είναι καλά το photoshop!!!!!! Άψογη εμφάνιση με ένα click!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου