Κερνάω (άπαπα), κερνάς (καλύτερα), κερνάει , (ουφ, τέλεια), κερνάμε (μάλλον κακή ιδέα), κερνάτε (τέλεια!), κερνάνε (ωραία τη βγάλαμε κι αυτή την έξοδο).
Κέρασμα!!! Όνομα και πράγμα και πολύ πολύ φαρμακερό! Τι γίνεται όταν σε μια παρέα κερνάει μόνο ένας, πάντα με καλή διάθεση και προέραιση και ουδείς άλλος; Σε ποιον έχει τύχει να βγαίνει με κάποιο ανθρώπινο ον που πάντα την ώρα του λογαριασμού κοιτάει αλλού ή απλά είναι προετοιμασμένος να πληρώσει μόνο το δικό του; Σε ποιον έχει τύχει να έχει στην παρέα κάποιον που βγάζει τα ψιλά από απίθανες τσέπες για να μη μπει στη διαδικασία "σου χρωστάω τόσα, μου χρωστάς τόσα κτλ.κτλ." άρα ό,τι και να γίνει το ποσό να το έχει ακριβώς ακόμη και στο τελευταίο cent και άρα και το κεφάλι του ήσυχο; Σε ποιον έχει τύχει να βγαίνει με οντότητα που ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΤΑ λέει "την άλλη φορά δικά μου" κι αυτή η άλλη φορά δεν έχει έρθει και ούτε πρόκειται να έρθει ποτέ; Πόσο εξοργιστικό είναι να πέφτεις σε συζήτηση όπου άνθρωπος που δεν κερνάει ποτέ (και το γνωρίζεις πολύ καλά) να κατηγορεί τους άλλους όταν δε βάζουν το χέρι στην τσέπη "δείχνοντας κιμπαροσύνη"κατά πως στηλίτευσε ο 'αρχικιμπάρης'; Πόσο άσχημα και βλαξ έχεις νιώσει σε παρέα όπου αυτός που αποφάσισε να κεράσει, κέρασε τελικά όλο το τραπέζι (για δικούς του φ, χ, ψ, ω λόγους) εκτός από εσένα; Πόσο να κρατήσεις ψυχραιμία όταν ο άλλος σου πετάει πάντα το μπαλάκι ώστε να κανονίσεις εσύ την έξοδο γιατί άπαξ και κάνει εκείνος την κίνηση να σε προσκαλέσει σημαίνει ότι θα (αυτο)υποχρεωθεί να πληρώσει, οπότε κάλεσε εσύ, πλήρωσε εσύ; Πόσο έχεις νευριάσει με άτομο που έχει φύγει νωρίτερα από εσένα και έχει ενημερώσει το σερβιτόρο (αλλά όχι εσένα) ότι το ποτό του θα το πληρώσεις εσύ και απλά έχεις μείνει στήλη άλατος χωρίς να αντιδράσεις; Τι μικροπρεπές είναι να βρεθείς με χοντρά λεφτά, να μην έχει το κατάστημα να σου τα χαλάσει, να αναλαμβάνει άλλος να πληρώσει κι ενώ ξέρει, πολύ καλά, πόσο έντιμος είσαι κι ότι πάση θυσία θα του επιστρέψεις αυτό που σου αναλογεί, την επόμενη μέρα που θα σε δει, αντί για καλημέρα, να σου ζητήσει το 'χρέος σου'; Πόσο, ακόμα πιο μικροπρεπές είναι, το άτομο που μόλις προανέφερα να έχει εκείνο με τη σειρά του χοντρά, να τον εξυπηρετείς εσύ και με μεγάλη προθυμία μάλιστα, αλλά όλως τυχαίως, την άλλη μέρα, να έχει διαγράψει αυθαιρέτως το ποσό και να μη σου επιστρέφει ποτέ το μερίδιό του; Πόσο τιποτένιο είναι να καθίσει μαζί με την παρέα σου άτομο που επειδή δε θέλει να ξοδευτεί, παίρνει μόνο ένα ποτήρι νερό με καλαμάκι (και το παινεύεται κιόλας γιατί ο κόσμος θα νομίζει ότι είναι βότκα) για να σε εξωθήσει να ντραπείς εσύ για λογαριασμό του μήπως και παραγγείλεις εσύ για αυτόν, με δικά σου έξοδα πάντα; (Αυτό το τελευταίο δεν έπιασε οπότε έμεινε 2 ώρες με το νερό με καλαμάκι)!
Αν συνεχίσω με τα ερωτήματα, σταματημό δε θα έχω οπότε εδώ βάζω μια τελεία. Είναι όμως πολλές φορές ένα πολύ σημαντικό και απλούστατο κριτήριο για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης και το χαρακτήρα του άλλου. Αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο που έχει διαλύσει ανθρώπινες συναναστροφές, γιατί δεν μπορεί μόνο η μια πλευρά να είναι πάντα σε θέση πληρωτή και η άλλη πλευρά στην θέση του μονίμως ευνοημένου.
Δε λέω, μπορεί τα οικονομικά κάποιου να είναι περιορισμένα. Δεκτό και σεβαστό. Όπως έχει τύχει όμως σε όλους μας, ή επιλέγεις να μην ακολουθήσεις στην έξοδο για λόγους προσωπικής αιδούς ή ξεκαθαρίζεις ότι μιας και αδυνατείς να ανταπεξέλθεις σε ένα κέρασμα είναι προτιμότερο να μην το δεχτείς εξαρχής. Ιδίως το πρώτο το έχω κάνει αρκετές φορές. "Δεν έχω αυτόν τον καιρό, δεν ακολουθώ". Τίμια τακτική
Έλα τώρα, έχει να κάνει τελικά τόσο με το πορτοφόλι ή με τον τρόπο σκέψης, την νοοτροπία; Δυστυχώς για μερικούς είναι πιο πέρα από έναν απλό τρόπο σκέψης. Είναι τρόπος ζωής. Είναι υπολογισμός. Είναι αποταμίευση αλλά με ταπεινωτικό, για τους εαυτούς τους, τρόπο. Οι ίδιοι, απλά, νιώθουν καλά γιατί αν δεν ένιωθαν, δε θα λειτουργούσαν έτσι!
Αγαπητέ αναγνώστη που είσαι πάντα με το χέρι στην τσέπη: χαρά στο κουράγιο σου, αλλά να ξέρεις πως δεν είναι ποτέ αργά να επαναπρογραμματίσεις φιλίες και φίλους. Ενίοτε είναι πολύ ωραίο να λειτουργείς αντίθετα από την συνείδηση και την προσωπική ηθική σου. Άλλωστε δεν μιλάμε για κάποιο έγκλημα ή καμιά αξιόποινη πράξη. Μια έξοδο την κάνει προς απόλαυση κι όχι προς σύγχυση.
Αγαπητέ αναγνώστη φύρα, εξηνταβελόνη ή απλώς κουτοπόνηρε: Το ότι δεν μιλάει κάποιος από ευγένεια, δεν σημαίνει πως είναι ανόητος. Να ξέρεις πως το μοντέλο που εκπροσωπείς, είναι ευρέως διαδεδομένο και δέχεσαι απεριόριστο χλευασμό όταν δεν είσαι παρόν. Γι'αυτό μην χαίρεσαι ιδιαιτέρως και πάνω απ'όλα μην νιώθεις περήφανος που έβαλες ένα ακόμη 2ευρω στον κουμπαρά σου!
Ξέρουμε ότι ζείτε ανάμεσά μας!
Κέρασμα!!! Όνομα και πράγμα και πολύ πολύ φαρμακερό! Τι γίνεται όταν σε μια παρέα κερνάει μόνο ένας, πάντα με καλή διάθεση και προέραιση και ουδείς άλλος; Σε ποιον έχει τύχει να βγαίνει με κάποιο ανθρώπινο ον που πάντα την ώρα του λογαριασμού κοιτάει αλλού ή απλά είναι προετοιμασμένος να πληρώσει μόνο το δικό του; Σε ποιον έχει τύχει να έχει στην παρέα κάποιον που βγάζει τα ψιλά από απίθανες τσέπες για να μη μπει στη διαδικασία "σου χρωστάω τόσα, μου χρωστάς τόσα κτλ.κτλ." άρα ό,τι και να γίνει το ποσό να το έχει ακριβώς ακόμη και στο τελευταίο cent και άρα και το κεφάλι του ήσυχο; Σε ποιον έχει τύχει να βγαίνει με οντότητα που ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΤΑ λέει "την άλλη φορά δικά μου" κι αυτή η άλλη φορά δεν έχει έρθει και ούτε πρόκειται να έρθει ποτέ; Πόσο εξοργιστικό είναι να πέφτεις σε συζήτηση όπου άνθρωπος που δεν κερνάει ποτέ (και το γνωρίζεις πολύ καλά) να κατηγορεί τους άλλους όταν δε βάζουν το χέρι στην τσέπη "δείχνοντας κιμπαροσύνη"κατά πως στηλίτευσε ο 'αρχικιμπάρης'; Πόσο άσχημα και βλαξ έχεις νιώσει σε παρέα όπου αυτός που αποφάσισε να κεράσει, κέρασε τελικά όλο το τραπέζι (για δικούς του φ, χ, ψ, ω λόγους) εκτός από εσένα; Πόσο να κρατήσεις ψυχραιμία όταν ο άλλος σου πετάει πάντα το μπαλάκι ώστε να κανονίσεις εσύ την έξοδο γιατί άπαξ και κάνει εκείνος την κίνηση να σε προσκαλέσει σημαίνει ότι θα (αυτο)υποχρεωθεί να πληρώσει, οπότε κάλεσε εσύ, πλήρωσε εσύ; Πόσο έχεις νευριάσει με άτομο που έχει φύγει νωρίτερα από εσένα και έχει ενημερώσει το σερβιτόρο (αλλά όχι εσένα) ότι το ποτό του θα το πληρώσεις εσύ και απλά έχεις μείνει στήλη άλατος χωρίς να αντιδράσεις; Τι μικροπρεπές είναι να βρεθείς με χοντρά λεφτά, να μην έχει το κατάστημα να σου τα χαλάσει, να αναλαμβάνει άλλος να πληρώσει κι ενώ ξέρει, πολύ καλά, πόσο έντιμος είσαι κι ότι πάση θυσία θα του επιστρέψεις αυτό που σου αναλογεί, την επόμενη μέρα που θα σε δει, αντί για καλημέρα, να σου ζητήσει το 'χρέος σου'; Πόσο, ακόμα πιο μικροπρεπές είναι, το άτομο που μόλις προανέφερα να έχει εκείνο με τη σειρά του χοντρά, να τον εξυπηρετείς εσύ και με μεγάλη προθυμία μάλιστα, αλλά όλως τυχαίως, την άλλη μέρα, να έχει διαγράψει αυθαιρέτως το ποσό και να μη σου επιστρέφει ποτέ το μερίδιό του; Πόσο τιποτένιο είναι να καθίσει μαζί με την παρέα σου άτομο που επειδή δε θέλει να ξοδευτεί, παίρνει μόνο ένα ποτήρι νερό με καλαμάκι (και το παινεύεται κιόλας γιατί ο κόσμος θα νομίζει ότι είναι βότκα) για να σε εξωθήσει να ντραπείς εσύ για λογαριασμό του μήπως και παραγγείλεις εσύ για αυτόν, με δικά σου έξοδα πάντα; (Αυτό το τελευταίο δεν έπιασε οπότε έμεινε 2 ώρες με το νερό με καλαμάκι)!
Αν συνεχίσω με τα ερωτήματα, σταματημό δε θα έχω οπότε εδώ βάζω μια τελεία. Είναι όμως πολλές φορές ένα πολύ σημαντικό και απλούστατο κριτήριο για να καταλάβεις τον τρόπο σκέψης και το χαρακτήρα του άλλου. Αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο που έχει διαλύσει ανθρώπινες συναναστροφές, γιατί δεν μπορεί μόνο η μια πλευρά να είναι πάντα σε θέση πληρωτή και η άλλη πλευρά στην θέση του μονίμως ευνοημένου.
Δε λέω, μπορεί τα οικονομικά κάποιου να είναι περιορισμένα. Δεκτό και σεβαστό. Όπως έχει τύχει όμως σε όλους μας, ή επιλέγεις να μην ακολουθήσεις στην έξοδο για λόγους προσωπικής αιδούς ή ξεκαθαρίζεις ότι μιας και αδυνατείς να ανταπεξέλθεις σε ένα κέρασμα είναι προτιμότερο να μην το δεχτείς εξαρχής. Ιδίως το πρώτο το έχω κάνει αρκετές φορές. "Δεν έχω αυτόν τον καιρό, δεν ακολουθώ". Τίμια τακτική
Έλα τώρα, έχει να κάνει τελικά τόσο με το πορτοφόλι ή με τον τρόπο σκέψης, την νοοτροπία; Δυστυχώς για μερικούς είναι πιο πέρα από έναν απλό τρόπο σκέψης. Είναι τρόπος ζωής. Είναι υπολογισμός. Είναι αποταμίευση αλλά με ταπεινωτικό, για τους εαυτούς τους, τρόπο. Οι ίδιοι, απλά, νιώθουν καλά γιατί αν δεν ένιωθαν, δε θα λειτουργούσαν έτσι!
Αγαπητέ αναγνώστη που είσαι πάντα με το χέρι στην τσέπη: χαρά στο κουράγιο σου, αλλά να ξέρεις πως δεν είναι ποτέ αργά να επαναπρογραμματίσεις φιλίες και φίλους. Ενίοτε είναι πολύ ωραίο να λειτουργείς αντίθετα από την συνείδηση και την προσωπική ηθική σου. Άλλωστε δεν μιλάμε για κάποιο έγκλημα ή καμιά αξιόποινη πράξη. Μια έξοδο την κάνει προς απόλαυση κι όχι προς σύγχυση.
Αγαπητέ αναγνώστη φύρα, εξηνταβελόνη ή απλώς κουτοπόνηρε: Το ότι δεν μιλάει κάποιος από ευγένεια, δεν σημαίνει πως είναι ανόητος. Να ξέρεις πως το μοντέλο που εκπροσωπείς, είναι ευρέως διαδεδομένο και δέχεσαι απεριόριστο χλευασμό όταν δεν είσαι παρόν. Γι'αυτό μην χαίρεσαι ιδιαιτέρως και πάνω απ'όλα μην νιώθεις περήφανος που έβαλες ένα ακόμη 2ευρω στον κουμπαρά σου!
Ξέρουμε ότι ζείτε ανάμεσά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου