Βρισκόμαστε ακόμη στους δρόμους του L.A όπου οι μυρωδιές από ασιατικές και μεξικάνικες κουζίνες είναι πολύ έντονες και σου γαργαλούν τα ρουθούνια σχεδόν από παντού! Τώρα είναι απόγευμα και ώρα για λίγο baseball.
Μα την αλήθεια, τόσες ώρες ήμουν στο γήπεδο και πάλι δεν κατάλαβα πώς παίζεται! Υποτίθεται ότι ήμαστε με τους Dodgers, αλλά μου ήταν αδύνατον να καταλάβω πότε κέρδιζαν πόντους. Απλά όταν χειροκροτούσε και πανηγύριζε η κερκίδα, σηκωνόμουν κι εγώ. Τελικά μετά από δυόμιση ώρες παιχνιδιού δεν προβλεπόταν να τελειώσει ο αγώνας, οπότε είπαμε να βγούμε στο parking να βολτάρουμε και να ξεπιαστούμε! Πάντως σαν εμπειρία ήταν τέλεια ( άλλο αν δεν κατάλαβα τον τρόπο του παιχνιδιού)!
Είναι όμως που ανυπομονούμε για την αυριανή συναυλία των Motley Crue γιατί είναι πολύ δύσκολο να σου δοθεί η ευκαιρία να τους απολαύσεις στην έδρα τους. Και μας δόθηκε. Και όντως άξιζε τον κόπο. Η εμπειρία ήταν μο-να-δι-κή! Εκτός του ότι ήταν απολαυστικότατα και τα support groups, μετά ήρθε η ώρα να δώσουν ρέστα οι θρύλοι. Έκαναν στο top αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν καλά. Την προσφορά θεάματος. Φυσικά οι σκέψεις δεν σταμάτησαν εδώ... Πόσο δυσάρεστο είναι για κάποιον άνθρωπο που η ζωή του όλη ήταν εν μέσω χειροκροτημάτων και λατρείας, να βλέπει ότι ο χρόνος μοιραία θα τελειώσει και τα χειροκροτήματα θα σβήσουν, είτε λόγω της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων, είτε όχι...Κατά πόσο μπορούν να βλέπουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους τόσο γερασμένους; Κάποιοι γερνούν με χάρη και με πλήρη συνείδηση του περάσματος του χρόνου. Κάποιοι άλλοι, είναι σχεδόν αδύνατον να το αποδεχτούν και κατά συνέπεια να συμβιβαστούν. Άραγε πόσο εύκολο είναι...;
Όμως επειδή τα ερωτήματα δεν τελειώνουν κι έχουμε κι άλλα πράγματα να δούμε, ας μην χάνουμε χρόνο! Είναι και το μουσείο Ripley's believe it or not που όντως εκεί είδα διάφορα αξιοπερίεργα του κόσμου και για κάποια σφίχτηκε η καρδιά μου π.χ. για τον πιο ψηλό ή κοντό άνθρωπο του κόσμου...Κι εκεί προσπαθείς να σκεφτείς την δύσκολη καθημερινότητα ενός πανύψηλου ή πολύ κοντούλη ανθρώπου...
Αλλά έχουμε να περπατήσουμε ακόμη στη Venice Beach, στη Redondo Beach όπου επιτέλους δοκίμασα churros, στη Santa Monica Pier που έχει πρωταγωνιστήσει σε τόσες ταινίες, έχουμε να δοκιμάσουμε τόσα απολαυστικά πιάτα και να περάσουμε οπωσδήποτε από το Mels Drive-In γιατί θέλω τόσο να φάω σε ένα τυπικό αμερικάνικο εστιατόριο που κάποτε έτρωγε η Betty Davis και ξαφνικά βλέπω να βγαίνει από ένα αμάξι η Brigitte Nielsen όπου με ένα πλατύ χαμόγελο και περίσσεια άνεση μου απαντάει "Yeah, sure" στην ερώτηση "Can I take a picture with you"? Την επόμενη μέρα, μόλις έχω βγει από ένα βιβλιοπωλείο με τον άντρα μου και μπροστά στη διάβαση, σταματάει μια limο, κατεβαίνει το παράθυρο και να μπροστά μας ο Little Richard που κάποτε τραγουδούσε το "Good Golly Miss Molly", να μας δίνει ένα βιβλίο με αφιέρωση, ο τίτλος του οποίου είναι "Finding Peace Within".
Δεν είναι όμως μόνο αυτό! Έχουμε να πάμε στα φανταστικά Universal studios. Εκεί, ο χρόνος απλά σταμάτησε! Έγινα και πάλι παιδί! Αφενός με περίμεναν διάφορα τραινάκια για να απολαύσω επικίνδυνες βόλτες, ( σε αυτό του Jurassic park γίναμε και μούσκεμα γιατί το τραινάκι πέφτει μέσα σε νερά και επιπλέον σε βγάζουν κρυφά, την ώρα του μπουγέλου, μια φωτογραφία χωρίς να το ξέρεις, όπου οι γκριμάτσες των επιβατών είναι όλα τα λεφτά ), αφετέρου έχεις έναν ξεναγό που σε ενημερώνει για τα πάντα, πάνω στο τραινάκι που σε περνάει από τα studios και βλέπεις από κοντά το διαβόητο σπίτι του "Ψυχώ", τον τρόπο που προκαλούν τις πλημμύρες στις ταινίες, πέφτεις πάνω στον King Kong που φωνασκεί και διαλύει το μετρό, περνάς από το θεματικό πάρκο της ταινίας " Τα Σαγόνια του Καρχαρία", βλέπεις τα αυτοκίνητα από τις ταινίες "The Fast and the Furious", κάθεσαι να δεις όλο το σκετσάκι με τον Zorro και την Elena και δεν σου φτάνει μια μέρα να απολαύσεις τα studios. Δεν υπήρχε περίπτωση όμως να μην τιμήσουμε τα Bubba Gump εμπνευσμένα από την ταινία "Forest Gump', και να γευτούμε τις υπέροχες γεύσεις σε γαρίδες. Απλά πεντανόστιμες.....
Ε, τελικά δεν θέλεις και βόλτες στα εμπορικά καταστήματα του Beverly Hills και του Rodeo Drive για να πετύχεις στον απέναντι δρόμο τον Samuel Jackson μέσα στο αμάξι του, που αγχώνεται όσο περιμένει στο φανάρι, γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος να τον πάρουν χαμπάρι οι διερχόμενοι; Όταν ο εφιάλτης του πραγματοποιείται, όπου φύγει φύγει!
Ααααααχ, έχω τόσες υπέροχες αναμνήσεις... Αύριο θα σας πω αυτά που μου έμειναν περισσότερο για να μπορώ να πω σήμερα, την ώρα αυτή που γράφω, ότι τελικά ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία!
Μα την αλήθεια, τόσες ώρες ήμουν στο γήπεδο και πάλι δεν κατάλαβα πώς παίζεται! Υποτίθεται ότι ήμαστε με τους Dodgers, αλλά μου ήταν αδύνατον να καταλάβω πότε κέρδιζαν πόντους. Απλά όταν χειροκροτούσε και πανηγύριζε η κερκίδα, σηκωνόμουν κι εγώ. Τελικά μετά από δυόμιση ώρες παιχνιδιού δεν προβλεπόταν να τελειώσει ο αγώνας, οπότε είπαμε να βγούμε στο parking να βολτάρουμε και να ξεπιαστούμε! Πάντως σαν εμπειρία ήταν τέλεια ( άλλο αν δεν κατάλαβα τον τρόπο του παιχνιδιού)!
Είναι όμως που ανυπομονούμε για την αυριανή συναυλία των Motley Crue γιατί είναι πολύ δύσκολο να σου δοθεί η ευκαιρία να τους απολαύσεις στην έδρα τους. Και μας δόθηκε. Και όντως άξιζε τον κόπο. Η εμπειρία ήταν μο-να-δι-κή! Εκτός του ότι ήταν απολαυστικότατα και τα support groups, μετά ήρθε η ώρα να δώσουν ρέστα οι θρύλοι. Έκαναν στο top αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν καλά. Την προσφορά θεάματος. Φυσικά οι σκέψεις δεν σταμάτησαν εδώ... Πόσο δυσάρεστο είναι για κάποιον άνθρωπο που η ζωή του όλη ήταν εν μέσω χειροκροτημάτων και λατρείας, να βλέπει ότι ο χρόνος μοιραία θα τελειώσει και τα χειροκροτήματα θα σβήσουν, είτε λόγω της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων, είτε όχι...Κατά πόσο μπορούν να βλέπουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους τόσο γερασμένους; Κάποιοι γερνούν με χάρη και με πλήρη συνείδηση του περάσματος του χρόνου. Κάποιοι άλλοι, είναι σχεδόν αδύνατον να το αποδεχτούν και κατά συνέπεια να συμβιβαστούν. Άραγε πόσο εύκολο είναι...;
Όμως επειδή τα ερωτήματα δεν τελειώνουν κι έχουμε κι άλλα πράγματα να δούμε, ας μην χάνουμε χρόνο! Είναι και το μουσείο Ripley's believe it or not που όντως εκεί είδα διάφορα αξιοπερίεργα του κόσμου και για κάποια σφίχτηκε η καρδιά μου π.χ. για τον πιο ψηλό ή κοντό άνθρωπο του κόσμου...Κι εκεί προσπαθείς να σκεφτείς την δύσκολη καθημερινότητα ενός πανύψηλου ή πολύ κοντούλη ανθρώπου...
Αλλά έχουμε να περπατήσουμε ακόμη στη Venice Beach, στη Redondo Beach όπου επιτέλους δοκίμασα churros, στη Santa Monica Pier που έχει πρωταγωνιστήσει σε τόσες ταινίες, έχουμε να δοκιμάσουμε τόσα απολαυστικά πιάτα και να περάσουμε οπωσδήποτε από το Mels Drive-In γιατί θέλω τόσο να φάω σε ένα τυπικό αμερικάνικο εστιατόριο που κάποτε έτρωγε η Betty Davis και ξαφνικά βλέπω να βγαίνει από ένα αμάξι η Brigitte Nielsen όπου με ένα πλατύ χαμόγελο και περίσσεια άνεση μου απαντάει "Yeah, sure" στην ερώτηση "Can I take a picture with you"? Την επόμενη μέρα, μόλις έχω βγει από ένα βιβλιοπωλείο με τον άντρα μου και μπροστά στη διάβαση, σταματάει μια limο, κατεβαίνει το παράθυρο και να μπροστά μας ο Little Richard που κάποτε τραγουδούσε το "Good Golly Miss Molly", να μας δίνει ένα βιβλίο με αφιέρωση, ο τίτλος του οποίου είναι "Finding Peace Within".
Δεν είναι όμως μόνο αυτό! Έχουμε να πάμε στα φανταστικά Universal studios. Εκεί, ο χρόνος απλά σταμάτησε! Έγινα και πάλι παιδί! Αφενός με περίμεναν διάφορα τραινάκια για να απολαύσω επικίνδυνες βόλτες, ( σε αυτό του Jurassic park γίναμε και μούσκεμα γιατί το τραινάκι πέφτει μέσα σε νερά και επιπλέον σε βγάζουν κρυφά, την ώρα του μπουγέλου, μια φωτογραφία χωρίς να το ξέρεις, όπου οι γκριμάτσες των επιβατών είναι όλα τα λεφτά ), αφετέρου έχεις έναν ξεναγό που σε ενημερώνει για τα πάντα, πάνω στο τραινάκι που σε περνάει από τα studios και βλέπεις από κοντά το διαβόητο σπίτι του "Ψυχώ", τον τρόπο που προκαλούν τις πλημμύρες στις ταινίες, πέφτεις πάνω στον King Kong που φωνασκεί και διαλύει το μετρό, περνάς από το θεματικό πάρκο της ταινίας " Τα Σαγόνια του Καρχαρία", βλέπεις τα αυτοκίνητα από τις ταινίες "The Fast and the Furious", κάθεσαι να δεις όλο το σκετσάκι με τον Zorro και την Elena και δεν σου φτάνει μια μέρα να απολαύσεις τα studios. Δεν υπήρχε περίπτωση όμως να μην τιμήσουμε τα Bubba Gump εμπνευσμένα από την ταινία "Forest Gump', και να γευτούμε τις υπέροχες γεύσεις σε γαρίδες. Απλά πεντανόστιμες.....
Ε, τελικά δεν θέλεις και βόλτες στα εμπορικά καταστήματα του Beverly Hills και του Rodeo Drive για να πετύχεις στον απέναντι δρόμο τον Samuel Jackson μέσα στο αμάξι του, που αγχώνεται όσο περιμένει στο φανάρι, γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος να τον πάρουν χαμπάρι οι διερχόμενοι; Όταν ο εφιάλτης του πραγματοποιείται, όπου φύγει φύγει!
Ααααααχ, έχω τόσες υπέροχες αναμνήσεις... Αύριο θα σας πω αυτά που μου έμειναν περισσότερο για να μπορώ να πω σήμερα, την ώρα αυτή που γράφω, ότι τελικά ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου